Les 2 vir 14 Oktober 2017 DIE STRYD

KONFLIK OOR DIE VERBOND DIE OU VERBOND Groot beloftes: 'n Beter lewe in ruil vir gehoorsaamheid. “Hou dan my insettinge en my verordeninge wat die mens moet doen, dat hy daardeur kan lewe. Ek is die HERE.” (Levitikus 18:5) DIE NUWE VERBOND Beter beloftes: Verlossing deur geloof alleen deur Jesus se bloed. “Veel meer dan sal ons, nou dat ons geregverdig is in sy bloed, deur Hom gered word van die toorn.” (Romeine 5:9) Die Ou Verbond is uitgedruk in verhouding tot seëninge of vloeke of die wet nagekom is of nie. Dit was so weens die hardheid van hul harte (Markus 10:5), maar hulle het slegs verlossing ontvang deur hul geloof in die Lam van God, wat vir hulle sou sterf.

Watter van hierdie wette moet ons as gelowiges onderhou? Hoekom? KONFLIK OOR DIE WET Joodse Christene wou hê dat die heidense Christene die wet wat deur Moses (en die Pharisa-tradisie) oorgedra is, moes hou). God het verskeie soorte wette in die Ou Testament beveel: Byvoorbeeld: Die 10 gebooie. Morele wet Byvoorbeeld: Diereoffers. Seremoniële wet Byvoorbeeld: Moenie die grense van velde verander nie. Siviele reg Byvoorbeeld: Kwarantyn. Gesondheidswet Byvoorbeeld: Laat die oorskiet op die velde vir die armes. Verskeie wette Watter van hierdie wette moet ons as gelowiges onderhou? Hoekom?

KONFLIK OOR VERLOSSING Die Fariseërs het gedink dat verlossing nie behaal kon word sonder om die wet streng te gehoorsaam nie. “En sekere persone wat van Judéa afgekom het, het die broeders geleer: As julle nie besny word volgens die gebruik van Moses nie, kan julle nie gered word nie.’” (Handelinge 15:1) In Romeine wou Paulus duidelik maak dat verlossing 'n gratis geskenk is wat God gee aan diegene wat in Jesus se kwytskeldende offer glo. Paulus het geleer dat ons nie gered kan word deur die Tien Gebooie te onderhou nie, maar ons moet dit as 'n ewige morele wet beskou.

OPLOSSING VAN KONFLIKTE Die konflik tussen die onderhouding van die Joodse wet en tradisie kon die kerk vernietig het, maar danksy die Heilige Gees is dit op 'n wonderlike manier opgelos. Die Fariseërs het hul standpunt uiteengesit oor hoe die heidene die Ou Testamentiese wette moet nakom. Paulus en Barnabas–ondersteun deur Petrus–het gerapporteer oor die bekering van heidene na die Evangelie en het verdedig dat hulle nie Joodse laste aan hulle moet oplê nie. Daar was verskeie besprekings in die vergadering en hulle het tot 'n gevolgtrekking gekom wat almal bevoordeel het. Alhoewel Joodse gelowiges nie hul reëls en tradisies op heidene moes oplê nie, wou die raad seker maak dat die heidene nie dinge gedoen het wat vir die Jode wat met hulle in Jesus verenig was, aanstootlik sou wees nie.

“Die raad wat hierdie saak besluit het, was saamgestel uit apostels en onderwysers wat prominent was tydens die oprigting van die Joodse en heidense Christelike kerke, met uitverkore afgevaardigdes van verskillende plekke. Ouderlinge van Jerusalem en afgevaardigdes van Antiochie was teenwoordig, en die mees invloedryke kerke was verteenwoordig. Die raad het in ooreenstemming met die voorskrifte van goed ingeligte oordeel en met die waardigheid van 'n kerk wat deur die goddelike wil ingestel is, beweeg. As gevolg van hul beraadslagings het hulle almal gesien dat God self die betrokke vraag beantwoord het deur aan die heidene die Heilige Gees te gee; en hulle het besef dat dit hulle opdrag was om die leiding van die Gees te volg.” E.G.W. (The Acts of the Apostles, cp. 19, p. 196)

VERMYDING VAN KOMENDE KONFLIKTE Ten spyte van die besluite van die gemeente van Jerusalem het sommige onderwysers aangehou en in sommige kerke groot probleme veroorsaak. Paulus het daardie bewegings in Galasiërs en Romeine beveg en hulle geleer om daardie foute te weerstaan.

Laat ons die inspirasie van die Heilige Gees soek, sodat Hy ons kan help om persoonlike opinies wat nie fundamenteel vir ons verlossing is nie, te vermy. Slegs deur Hom kan ons stewig staan en seker wees van die basiese Bybelse oortuigings.