Les 8 voor 20 augustus 2016

Jezus toonde medeleven voor de mensen en was begaan met hen. Hij was in het Oude Testament al een genadevolle God. Toen Hij vlees werd, betoonde Hij Zijn genade aan degenen om Hem heen. Hij gebruikte Zijn woord en Zijn voorbeeld om hen te onderwijzen om ook genadevol te zijn.

Het Oude Testament is rijk aan verhalen van mensen die over hun eigen problemen klagen en tot God roepen (soms waren die problemen veroorzaakt door hun eigen zonden). God negeerde hen niet, maar toonde hen genade en sympathiseerde met hen vanwege hun lijden (zie Exodus 2:23-25; Richteren 2:16-18; 2 Koningen 13:23; Jesaja 54:7-10). God is niet onverschillig tegenover Zijn Schepping; “de Heere is vol ontferming en barmhartig.” (Jakobus 5:11). God hoort vandaag nog steeds onze roep. Wij kunnen Zijn meeleven vertrouwen, want “de aarde is vol van de goedertierenheid van de HEERE.” (Psalm 33:5).

“Maak steeds uw verlangens, uw vreugde, uw verdriet, uw zorgen en uw vrees aan God bekend. U kunt Hem nooit overbelasten. U kunt Hem niet vermoeien…. Zijn liefdevol hart wordt door ons verdriet geraakt, zelfs als we erover spreken. Ga met alles wat u niet kunt oplossen naar Hem toe. Niets is voor Hem te zwaar om te dragen. Hij houdt immers werelden in stand en heerst over alle aangelegenheden in het heelal. Niets, dat op enige manier met onze vrede te maken heeft, is te klein voor Hem om op te merken. Er is geen hoofdstuk in onze ervaring dat te zwart is voor Hem om te kunnen lezen. Er is geen probleem, dat zo moeilijk is, dat Hij het niet kan ontrafelen. Geen ramp kan over de geringste van Zijn kinderen komen, geen vrees kan de ziel kwellen; er kan geen vreugde zijn en geen ernstig gebed kan van de lippen komen, of de hemelse Vader ziet het en stelt er belang in. ‘Hij geneest de verbrokenen van hart en verbindt hun wonden’ (Psalm 147:3). De relaties tussen God en elk individu is zo specifiek en volledig, alsof er niemand anders was, voor wie Hij Zijn geliefde Zoon heeft gegeven.” Uit: E.G. White (Schreden naar Christus hfdst. 11 – “Het voorrecht van Gebed”.

“Toen Hij de menigte zag, was Hij innerlijk met ontferming bewogen over hen, omdat zij vermoeid en verstrooid waren, zoals schapen die geen herder hebben.” (Mattheüs 9:36) Het hebben van compassie voor iemand omvat sympathie hebben, verdrietig worden vanwege zijn lijden en begrip hebben voor zijn gevoelens (sympathie, medelijden en empathie). Compassie hebben is niet alleen het begrijpen van het lijden van anderen, maar ook het willen verhelpen en verlichten van dit lijden. Jezus had compassie naar mensen. Daarom leerde Hij hen, genas Hij hen, luisterde Hij naar hen en bad Hij voor ze (Mattheüs 14:14; 9:35-38; Lukas 7:11-16). Jezus is ons voorbeeld. Onze compassie moet twee belangrijke karakteristieken tonen; het moet oprecht zijn en het moet actief zijn (het moet vruchten van vriendelijkheid voortbrengen).

Waarom weende Jezus voor het graf van Lazarus terwijl Hij hem direct zou opwekken? (Johannes 11:35). “Hoewel Hij de Zoon van God was, had Hij nochtans de menselijke natuur aangenomen, en Hij werd bewogen door menselijke smart. Zijn teder, medelijdend hart wordt altijd tot medeleven gewekt door lijden. Hij weent met de wenenden, en verblijdt Zich met de blijden. … Zijn hart werd verscheurd door de pijn van het mensdom van alle eeuwen en in alle landen.” (Ellen G. White, “De Wens der Eeuwen”, hfdst. 58, “Lazarus, kom uit!” – de passage begint met “Waar hebt gij hem gelegd?”

“En de heer van deze slaaf was innerlijk met ontferming bewogen, liet hem gaan en schold hem de schuld kwijt.” (Mattheüs 18:27) Richteren 2:18 zegt dat God met “berouw bewogen was“ door het gejammer van Zijn volk. Wat betekent “met berouw bewogen zijn?” Lukas 10:33 vertelt het verhaal van een Samaritaan die “met innerlijke ontferming bewogen was”. Hij plaatste zichzelf in de schoenen van de gewonde man (hij voelde empathie voor hem). Het risico nemende dat hij fysieke of materiële schade zou lijden, hielp hij de gewonde. Bewogen worden met genade betekent deel te nemen aan het lijden van anderen en hen te helpen, ongeacht de kosten. Lukas 15:20-32 vertelt ons het verhaal van een vader die “met genade bewogen” was. Hij gebruikte zijn rijkdommen en zette zijn eer aan de kant om zijn verloren zoon te herstellen, zelfs al zou dat een familie- ruzie veroorzaken.

“Die ons troost in al onze verdrukking, zodat wij hen kunnen troosten die in allerlei verdrukking zijn, met de vertroosting waarmee wij zelf door God getroost worden. ” (2 Korinthe 1:4)

“Spreek woorden van geloof en moed, die als een genezende balsem voor de gekwetste en gewonde zullen zijn. Velen, zeer velen zijn zwak en moedeloos geworden in de grote worsteling des levens, terwijl één woord van vriendelijke bemoediging hun kracht gegeven zou hebben om te overwinnen. Nooit mogen wij één lijdende ziel voorbijgaan zonder te trachten hem de vertroosting, waardoor wij vertroost worden door God, mede te delen.” E.G. White (De Wens der Eeuwen, hfdst 54 - De Barmhartige Samaritaan – De passage begint met “Helpt gij, die geestelijk zijt…”)