De Christenreis van John Bunyan naar de eeuwigheid JV plus 19 Petra Inleiding zondag 7 sept. 2008

Zingen Psalm 38: 4 en 22 ‘Want mijn ongerechtigheden gaan over mijn hoofd; als een zware last zijn ze mij te zwaar geworden. Ik ben krom geworden, ik ben uitermate zeer nedergebogen.' (Ps. 38:5 en 7)

Avondindeling Zingen: Psalm 38 vers 4 en 22 Lezen: Lukas 13 vanaf vers 18 Mededelingen Inleiding Psalm 17 vers 4 en 22 Pauze Discussie in groepjes Eventueel plenair Sluiting; Psalm 68 vers 2 en 7

De Inleiding Leven en werk Bunyan (3 dia’s) De christenreis Vragen / stellingen

Leven en werk Bunyan 1 Het echtpaar Thomas Bunyan en Margaret Bentley krijgt in 1628 hun eerste kind, een jongen. Zij wonen in het dorp Elstow en geven hun zoon de naam John. Over het jeugdleven van Bunyan is weinig bekend. Dat wat we weten vinden we in de eerste paragrafen van zijn boek "Genade overvloeiendë voor de voornaamste der zondaren" ("Grace abounding to the chief of sinners ",1666). Zijn ouders sturen hem naar school waar hij het gebruikelijke onderwijs ontvangt, hij ontvangt hier of in ieder geval in deze tijd ook godsdienstonderwijs. Het meeste dat hij geleerd heeft is hij echter spoedig vergeten. Zijn leven brengt hij met zijn kameraden door op een bijzonder zondige wijze. Hij probeert zijn vrienden te overbluffen in vloeken, zweren, liegen en het lasteren van de Heilige Naam van God. In zijn jeugdjaren wordt hij geplaagd door boze dromen en visioenen, vaak is hij neerslachtig en heeft verdriet over zijn zondige leefwijze.  Als John 16 jaar is neemt hij dienst in het leger. Hij wordt ingeschreven in het parlementsleger en ingelijfd bij het Newport Pagnell garnizoen In 1648 trouwt hij met zijn eerste vrouw, een wees. De naam van Bunyan's vrouw is onbekend, algemeen neemt men aan dat zij Mary heet net als hun eerste dochter. In Elstow en omgeving verdient Bunyan de kost als ketellapper, hij trekt door de omliggende dorpen en onderweg denkt hij veel na. Het landschap en de natuur zijn voor hem een inspiratiebron die hij later in zijn boeken gebruikt. Bunyan ontmoet op zijn tochten veel mensen.

Daar staat die zondaar op een zekere plaats: Hij is gekleed in lompen: een arme, ellendige zondaar, berooid van alles. Het schone kleed der gerechtigheid dat hij eens bezat, heeft hij verloren. Hij kan zich niet meer voor God bedekken; zijn voddenkleed is niet meer waard om aan te zien (Jes. 64:6). Hij staat met zijn gezicht afgewend van zijn eigen huis. Inwendig heeft hij al afstand genomen van zijn vorige leven. Tegen Wereldwijze zal hij straks zeggen, dat hij niet meer zo opgaat in het natuurlijke leven als voorheen. De lust is er uit (Luk. 14:33). In zijn hand houdt hij een Boek. Dat is het middel geweest waardoor zijn ogen zijn geopend geworden. Nu is het zijn raadgever en reisgids. Al lezende weent hij, hij beeft en roept met een klagende stem uit: 'Wat moet ik doen?' Hij heeft ook een groot pak op zijn rug: zijn zonde en ellende en de nood van zijn ziel wegen hem zwaar (Ps. 38:5).

Leven en werk Bunyan 2 Op een zondag in de herfst van 1648 wordt Bunyan tijdens de morgendienst diep geraakt door een preek van Christopher Hall. De predikant fulmineerde tegen de ontheiliging van de sabbat onder andere door middel van spel. Bunyan denkt dat de preek speciaal voor hem gemaakt is. Heel schuldbewust keert hij naar huis terug. Na het eten doet hij echter al weer volop mee aan het ‘cat’ (pinkel)-spel, totdat hij plotseling bij volle bewustzijn (en niet in een soort visioen) Jezus op zich neer voelt kijken en een stem uit de hemel hoort: ‘Wil jij je zonden loslaten en naar de hemel gaan, of je zonden vasthouden en naar de hel gaan?’ Daar hij de overtuiging toegedaan is, dat zijn zonden te groot zijn om vergeven te kunnen worden, besluit hij ter plekke, dat hij er dan net zo goed mee door kan gaan In 1653 voegt Bunyan zich bij de gemeente van St. John te Bedford, waar hij de predikant ds. Gifford ontmoet.  In 1654 ‘Toen zat ik (…) onder de prediking van de godzalige ds. Gifford, wiens onderricht door Gods genade veel bijdroeg aan mijn evenwichtigheid.’ Tegen het einde van 1654 openbaart de Heere Zich vollediger en in grotere genade aan Bunyan. Er is vrede door het bloed van het kruis. Hij verhuist in 1655 naar Bedford en wordt diaken in de gemeente van St. John.  Zijn eerste vrouw sterft kort na de verhuizing, John blijft achter met vier kinderen. Ook ds. Gifford sterft in september van dit jaar.  Bunyan heeft dit jaar veel problemen met zijn gezondheid, hij lijdt aan tuberculose In 1656 geeft Bunyan zijn eerste werk uit met de titel "Enkele Waarheden van het Evangelie verklaard".

Leven en werk Bunyan 3 Op 12 nov 1660 staat Bunyan op de lijst om te preken in het gehucht Lower Samsell. Wanneer hij daar aankomt, wordt hij op de hoogte gesteld dat een arrestatiebevel tegen hem is uitgevaardigd. Hij komt in de gevangenis van Bedford. De beschuldiging luidt: "dat hij op een duivelse en verderfelijke manier mensen er van terughoudt naar de Kerk te komen om het Woord van God te horen en dat hij een notoire belegger is van onwettige samenkomsten en conventicels, tot grote verstoring en verwarring van de goede zaken van dit Koninkrijk, tegen de wetten van onze souvereine heer en koning". In 1671 wordt hij vrijgelaten uit de gevangenis van Bedford, na twaalf jaar gevangenschap. In 1675 wordt Bunyan weer voor een half jaar gevangen gezet, in deze tijd schrijft hij "De Pilgrim's Progress". Na zijn vrijlating hervat hij hij zijn pastoraat in Bedford Juli 1688: Hij houdt zijn laatste preek over Johannes 1:13.  31 augustus 1688 : Hij reist door de stortregen vanwege een jonge man, die ruzie had met zijn vader. Na een succesvol bezoek, keert hij terug naar zijn logeeradres te Snow Hill. Na tien dagen geleden te hebben aan hoge koorts, sterft hij en wordt hij begraven in de grafkelder van Strudwick's op Bunhill Fields, Finsbury park in Londen.  "De onvruchtbare Vijgeboom" wordt enkele maanden na zijn heengaan herdrukt. 

De Christenreis Algemeen Christenreis in vogelvlucht Enkele personen en passages

Toelichting bij tekening De vingerwijzing Gods als waarschuwing. In de hand: Christen en Hopende staan op het punt over de overstap het weiland Bijpad in te gaan, terwijl de goede weg naar rechts(=symbool van het goede) afbuigt. Let op de kleuren: links herfst (ondergang); rechts lente/zomer (leven). De man links in de verte is IJdel Vertrouwen; op de voorgrond zien we hem omkomen in een van de kuilen op de (verkeerde) weg. Rondom de hand (van links naar rechts): de dwaalweg van de pelgrims;

Algemeen Zie word document

Uit de stad Verderf Achtergrond: De brandende stad symboliseert de ondergang van de wereld. Voorgrond: Christen beweent zijn zonden in gezelschap van zijn gezin. Links Mary, de blinde dochter van Bunyan

Evangelist Evangelist wijst Christen op de Enge Poort in de verte. De zon komt op (symbool van Christus). De kleding van Evangelist is hemelsblauw (Hij is een Godsgezant). De kleding van Christen bestaat uit lompen. ("Zijn gerechtigheden zijn als een wegwerpelijk kleed"). Christen staat op het graf van Adam ("de dood in Adam, het leven in Christus").

Onkunde Christen en Hopende in gesprek met Onkunde. Onkunde toont geen enkel kenmerk van het ware leven.

Mondchristen Getrouwe dreigt onder de invloed van Mondchristen (links) te komen. Mondchristen is een lange man, die er van uit de verte mooier uitziet dan dichtbij. Christen kijkt wantrouwend achterom en waarschuwt Getrouwe door te lopen.

Hopende Hopende vertelt Christen zijn levensverhaal. Het hart geeft de geestelijke liefdesverhouding tussen de pelgrims aan. Verder blikken we in het hart van het geloof van Hopende. Door verschillende voorvallen kreeg hij inzicht in zijn zonden: - als hij een vroom Christen tegenkwam; - als hij iemand uit de Bijbel hoorde lezen; - als hij last van hoofdpijn had; - als een van zijn buren ziek geworden was; - als hij een klok hoorde luiden

Eén ding is nodig (1) Ik bied u deze reeg’len aan, opdat gij daaruit leert waarom de heer’zo dringend roept, dat g’u tot Hem bekeert. Geen mens die hier geboren werd voor ’t leven hier beneên; neen, men gaat in de jongste dag naar hel of hemel heen. Gij dan, die mijne woorden leest; keer tot u zelven in. Worde het door Gods zegen u voor eeuwig tot gewin. Geef acht dus op hetgeen ik schrijf, en overdenk het wel, als ‘k u van dood en oordeel meld, van hemel en van hel.

Eén ding is nodig (2) Mijn lezer, wie g’ook zijt, die deze woorden leest, veracht niet mijne taal, al is zij arm geweest. Ik smeek u, hoor mij aan: ’t is tot uw hart gericht. Indien gij u ook bekeert, verheugt g’u in Gods licht en erft een eeuwig goed, daarboven weggelegd. De fouten zijn van mij, de rest heeft God gezegd. John Bunyan

Zingen: Psalm 17 vers 3 en 8 ‘ Houdende mijn gangen in uw sporen, opdat mijn voetstappen niet zouden wankelen.' (Ps 17:5)

Vragen Mag je de christenreis met de bijbel vergelijken? De ongelovige Bunyan trouwt met een christen. Is dit wel verstandig. In de bijbel staat immers dat de Christenen niet een juk met een ongelovige aan moeten gaan. Bunyan heeft veel te maken gehad met de staat. Gaan wij nu ook niet zo’n periode in waarin God zich minder laat zien in Nederland en waar wij in het verborgen de dienst van God moeten voortzetten. Zijn wij bereid om de Naam van Christus te belijden? Of steken wij ons “geloof “ onder stoelen of banken. En in tijden van vervolging? Vergelijk de geschiedenis van Bunyan met het gelezen gedeelte uit de bijbel. Zijn er overeenkomsten/verschillen?

Stellingen De christenreis is een boek onder vele andere boeken; wel mooi maar niet echt bijzonder Veel van wat in de christenreis staat is achterhaald.

Dank voor jullie aandacht!! Zingen Psalm 68 vers 2 en 7 Maar ’t vrome volk, in U verheugd, Zal huppelen van zielenvreugd, Daar zij hun wens verkrijgen; Hun blijdschap zal dan, onbepaald, Door ’t licht, dat van Zijn aanschijn straalt, Ten hoogste toppunt stijgen. Heft Gode blijde psalmen aan; Verhoogt, verhoogt voor Hem de baan; Laat al wat leeft hem eren; Bereidt de weg, in Hem verblijd, Die door de vlakke velden rijdt; Zijn Naam is HEER der heren. Gelijk een duif, door ’t zilverwit, En ’t goud, dat op haar veed’ren zit, Bij ’t licht der zonnestralen Ver boven and’re voog’len pronkt, Zult gij, door ’t Godd’lijk oog belonkt, Weer met uw schoonheid pralen. Wanneer Gods onweerstaanb’re hand De vorsten uit het ganse land Verstrooid had en verdreven, Ontving Zijn erfdeel eed’ler schoon, Dan sneeuw, hoe wit zij zich vertoon’, Aan Salmon ooit kon geven.