Les 12 voor 17 september 2016

De boodschap van de derde engel moet in de 21ste eeuw worden verkondigd. In deze eeuw is de bevolking in grote steden geconcentreerd. Hoe kunnen wij die grote steden bereiken? De bijzonderheden van de stad kennen. Naar de roep van de stad luisteren. De grond voorbereiden. Kleine groepen maken. Iedereen bereiken.

“Voor allen ben ik alles geworden, om in ieder geval enigen te behouden.” (1 Korinthe 9:22) In sommige steden zijn er nog steeds getto’s, waar mensen van dezelfde culturele achtergronden samen wonen. Niettemin is het tegenwoordig heel gewoon om al die culturen, etnische groepen, talen en religies in dezelfde wijk te zien leven. In het bijzonder brengt dat uitdagingen mee voor het Evangelie. Hoewel het ook grote kansen biedt om het te prediken. Het voorbeeld van Paulus zou ons moeten aanzetten om ons aan een ieder aan te passen (zonder schending van onze principes), opdat wij hen voor Christus kunnen redden.

“…Voor allen ben ik alles geworden, om in ieder geval enigen te behouden.” (1 Korinthe 9:22) Bijvoorbeeld: laten wij bestuderen hoe Paulus in Korinthe werkte (Handelingen 18:1-28): 1.Hij sloot zich aan bij een getrouw echtpaar en werkte voor de kost met hen samen. 2.Hij predikte tot Joden en de bekeerden in de synagoge 3.Hij predikte tot de niet gelovigen op het werk, op straat en thuis. 4.Hij ontmoette de gelovigen in huiskerken. 5.Hij onderwees de nieuwe gelovigen zodat zij de groep konden leiden. 6.Toen eenmaal de kerk gesticht was, ging hij naar een andere plaats.

“Vanuit de stad kermen de mensen, en de zielen van de dodelijk gewonden schreeuwen het uit; toch beschikt God niets ongerijmds.” (Job 24:12) Zouden wij het Evangelie kunnen prediken aan de stervenden, de gewonden, de hulpbehoeftigen en de hongerigen, zonder in hun noden te voorzien? Indien wij slechts het Evangelie prediken zonder echte barmhartigheid naar de mensen te tonen, is onze prediking tevergeefs. Slechts enkelen zullen door onze boodschap worden bekeerd. Mensen zullen bereid zijn te luisteren naar de boodschap van de eeuwige verlossing, indien wij Gods handen zijn door de gebeden te beantwoorden van degenen in nood.

Hoe kunnen wij weten dat wij op de goede grond oogsten? Door de gehele grond geschikt te maken. De grond voorbereiden is de basis in evangelisatie. De Heilige Geest schenkt gaven aan elk lid van de Gemeente. Om de grond voor te bereiden, moeten wij methoden hanteren die ons, uit al de ter beschikking staande gaven, samen één maken. “Nieuwe methoden moeten worden geïntroduceerd. Gods volk moet de behoeften van de tijd waarin zij leeft leren inzien. (Ellen G. White, “Evangelism bladzijde 70)

“Draag elkaars lasten, en vervul zo de wet van Christus.” (Galaten 6:2) Mensen in grote steden zijn voornamelijk seculier en individualistisch; dus moeten we sterke persoonlijke relaties opbouwen. Zowel een liefdesrelatie tussen ons onderling(Johannes 15:12) als tussen ons en degenen die we willen bereiken. Een effectieve manier om die relaties op te bouwen is samenkomen in kleine groepen. Die groepen helpen mensen elkaar beter te leren kennen, en creëren een sterke vriendschap. Mensen zijn in die groepen meer bereid om hun noden kenbaar te maken en hulp te accepteren. De leden van de kerk zouden, wanneer het kan, door de week in kleine groepen bij elkaar moeten komen. Vrienden en buren zouden voor groepen moeten worden uitgenodigd

"De Heer heeft voor mij het werk gepresenteerd dat moet worden gedaan in onze steden. Gelovigen in deze steden kunnen in de buurt van hun woningen voor God arbeiden. Ze dienen stil en in nederigheid te werken, met hen de sfeer van de hemel brengende, waar ze ook naar toe gaan. Als ze zichzelf uit het zicht houden, altijd naar Christus wijzend, zal de kracht van hun invloed worden gevoeld. Honderden mannen en vrouwen, nu inactief, kunnen een aanvaardbare dienst doen. Door het brengen van de waarheid in de huizen van hun vrienden en buren, kunnen ze een groot werk voor de Meester doen... De vorming van kleine groepen als basis van christelijke inspanningen werd mij getoond door Iemand Die zich niet kan vergissen. Als er een groot aantal in de kerk is, laat de leden worden opgedeeld in kleine groepen, om niet alleen voor de leden van de kerk te werken, maar ook voor de ongelovigen. Als op één plaats er slechts twee of drie zijn die de waarheid kennen, laten zij samen een groep van de arbeiders vormen." E.G. White (Testimonies for the Church / Getuigenissen voor de Kerk, vol. 7, pp. 20, 21)

“Hoe zullen zij dan Hem aanroepen in Wie zij niet geloven? En hoe zullen zij in Hem geloven van Wie zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen zonder iemand die predikt?” (Romeinen 10:14) De oproep om in de steden te preken, om iedereen daarin te bereiken, is niet vrijblijvend; het is een dwingende noodzaak. God wacht op Zijn volk om de laatste oproep tot bekering te doen. Hij is genadevol, daarom wil Hij dat iedereen een kans heeft om te worden gered. (2 Petrus 3:9; 1Timotheus 2:4). De oproep om de steden te bereiken is persoonlijk. Het is een roep tot een diepere relatie van ons met Christus, en een oproep tot ernstige voorbede, alsook een gedegen planning en uitvoering. Het is volledig gegrondvest op het fundament van opwekking en reformatie, want het zal alleen worden bereikt door de kracht van de Heilige Geest.

“Arbeiders voor Christus moeten nooit denken, laat staan spreken over falen in hun werk. De Here Jezus is onze efficiëntie in alle dingen; Zijn Geest moet onze inspiratie te zijn, en als wij onszelf in Zijn handen plaatsen, om kanalen van licht te zijn, zullen onze middelen voor het goeddoen nooit uitgeput raken. We kunnen putten uit Zijn volheid, en van die genade ontvangen die geen grens kent. Wanneer we onszelf helemaal aan God geven en in ons werk Zijn aanwijzingen volgen, maakt Hij Zichzelf verantwoordelijk voor de voltooiing ervan. Hij zal ons niet laten gissen omtrent het succes van onze eerlijke inspanningen. Geen enkele keer zouden we zelfs aan mislukking moeten denken. We moeten samenwerken met Een die geen falen kent.” E.G. White (Christian Service, hoofdstuk. 26 “Assurance of Succes”, “There Should Be No Thought of Failure” pagina 261)