Cathleen Naundorf

Cathleen Naundorf, geboren in Weissenfels an der Saale; Saksen-Anhalt in 1968. Komt uit familie van schilders en muzikanten. Studie in de beeldhouwkunst en schilderkunst aan de Halle / Salle Academie voor Schone Kunsten en in de fotografie op de school van decoratieve kunsten in München. Leraren zagen haar bezig met de fotografie en adviseerden haar daarin verder te gaan. Ze noemt haarzelf ook niet de geduldigste persoon en dan alleen werkend in studio om het perfecte beeld te creëren interesseerde haar niet. Ze gaf de voorkeur aan plezier in het werk, reizen en dingen zo snel als mogelijk te doen. Dat resulteerde tot carrière in fotografie..

Ze was altijd graag op reis, ze denkt deels omdat uit Oost-Duitsland komt, ze was in staat was om te vertrekken voordat de muur viel. Ging in de fotojournalistiek, stage bij verschillende fotografen. Ze begon te werken voor de 'Knaur Verlag' edities en ging reizen rond de wereld.. Ze werkte met veel verschillende editors tot de dag dat een bekende uitgever vroeg om een ​​project te doen op Rusland. Niemand wilde reizen naar Rusland, zij sprak vloeiend Russisch, want ze kwam uit de DDR. Maakte van de gelegenheid gebruik. Werkte aan een boek over de Siberische zomer en winter. Voorbereidend onderzoek en leerde over de levens van mensen en over andere perspectieven. Hoorde professoren over etnologie en leerde de etnische talen. Daarna ging ze naar Groenland, IJsland, de Amazone, Australië en Maleisië. Ze was zeer geïnteresseerd in de vrijheid van mensen in etnische groepen, met name de nomaden. Ze was nooit geïnteresseerd in kunstmatige dingen, zoals grote steden, maar gefascineerd door mensen en groepen van mensen, die kunnen leven in de kapitalistische wereld en houden hun eigen identiteit en zelfs hun puurheid. Heeft acht boeken over deze onderwerpen geschreven.

Ze kreeg van tijd tot tijd vragen om een mode foto te maken, maar het trok haar niet echt. Ze heeft de tijd nodig om in het beeld te komen.. Geïnspireerd door haar ontmoeting van en langdurige vriendschap met Horst P. Horst, wendde Cathleen Naundorf zich tot modefotografie.

Horst P Horst 14 Augustus 1906 Gestorven in 1999 Zijn beelden beschreven als: synoniem voor het scheppen van beelden van elegantie, stijl en glamourstijl. Zo’n 60 jaar als fotograaf gewerkt, tussen 1931(Franse Vogue) en 1991, met wat rustiger periodes.

Cathleen Naundorf wendde zich tot modefotografie, geïnspireerd door Horst dus. Na negen jaren van reizen was ze toe aan iets anders en wat rust. Hij was zeer verheugd over de eerste keer dat we elkaar ontmoetten in New York - delen bv dezelfde oorsprong. Ze was gefascineerd door deze man en zijn werk, veel geleerd van hem over verlichting en poses. Haar mentor. Bewonderde hem en gaf haar veel advies. Hierdoor had ze het verlangen om te werken met mode. Volgens haar was hij de modefotografie. Ze voelde dat was het mogelijk om sterke beelden in de modewereld te maken. Is ook een bewonderaar van Irving Penn, die vanalles kon. Foto’s maken in en buiten de studio.

"In mijn foto's, is er een emotionele band met de kleding.“

Cathleen Naundorf houdt niet van clichématige foto’s. Voor modellen geeft ze de voorkeur aan vrouwen van etnische afkomst, of van gemengd ras - iemand met iets extra's. Agentschappen vaak weigeren om te werken met deze vrouwen, maar ze vind ze zelf wel. Wil een wederzijdse klik met het model. Werkt ook wel regelmatig met dezelfde modellen: Julia of Maggie, en dankzij hen heeft ze hetzelfde gevoel als wanneer ze op reis is.

In het begin heeft ze Jean-Paul Gautier gevraagd of ze een of twee jurken mocht lenen, om te fotograferen. Ging naar zijn atelier, liet een paar van haar polaroids zien en ze zeiden geen woord ... Was een beetje ongerust, probeerde al een uitweg te zoeken, maar hij zei: "Het is magnifiek . Geef haar de toegang tot alle collecties. "De manager trok haar opzij en vertelde dat ze dit niet doen voor zomaar iedereen ... Sinds dat bezoek, fotografeert ze de Gautier de collectie. Later ook de Chanel-collecties. Dior creaties en werkte met Valentino tot de lijn was gestopt, maar is nog steeds in contact met hun nieuwe ontwerpers. Lacroix. Ze vindt hun collecties echt enorm, inspirerend en hun jurken erg mooi. Philippe Tracy leende haar ook enkele van zijn prachtige hoeden en ze heeft de meest recente Ungaro collectie gefotografeerd. Deze ontwerpers houden zo van haar werk dat ze haar haar gang laten gaan. Ze maakt foto's van modeshows backstage sinds het midden van de jaren negentig, onder meer voor Vogue, Glamour, Elle, Marie Clair en toonaangevende kranten. Daarnaast is zij herhaaldelijk gevraagd voor specifieke fotografische projecten, zoals voor de modehuizen Scherrer en Galliano, alsmede voor Elie Saab (catalogi), Wildenstein (sieraden), en American Express.

Begon na 2004, met groot formaat Polaroid foto's, 4 × 5 of 8 × 10, genomen met een Plaubel of Deardorff camera, modefoto’s te maken als persoonlijke kunst . Dit onderstreept ook - met dank aan lange belichtingstijden - de uitdrukking van schoonheid en ziel waardoor het geheel een schilderij-achtige indruk. Bewerkt de foto’s niet. Polaroid transfer doet het allemaal. De kleuren gevonden in Polaroid film doen denken aan de schilderkunst. Je hebt niet alles onder controle met deze techniek en dat onvoorspelbare trekt haar. Werkt veel met schaduwen, wil sombere dingen. Heeft het gevoel dat ze haar plek heeft gevonden met dit soort fotografie. Cirkeltje is rond, omdat het weer iets van schilderkunst heeft. De foto’s moeten voor zichzelf spreken. Techniek telt volgens haar niet.

Voor de kostuums, werkt ze samen met haar assistent, stylist Laurent Seguin. Bv idee over het maken van een foto met gips, of witte stof, maken ze samen een storyboard en schetsen. Als ze moeten werken aan een bepaald onderwerp, zoals ze deden voor de Dolce Vita, dan geeft ze iedereen een dvd, zodat ze kunnen kijken of opnieuw kijken naar de film van Fellini. Soms gaan ze zelfs naar tentoonstellingen om zich te laten inspireren. Iedereen toegang heeft tot het storyboard voor de shoot. Brengen alle ideeën bij elkaar. Het is echt teamwork. Ook van de modellen. Laurent geeft haar advies voor de opnames, of vindt de werkelijke locaties. Ze is gek op onbekende of verborgen delen van Parijs, markten, bezoek aan antiekwinkels, of gips winkel (er is er nog eentje in Parijs dat dateert uit de 18de eeuw), of het bezoeken van Jean-Paul Gautier's Place. Ze wil deze wereld delen en hetzelfde voor de modellen: volop respect geven.

Kan kiezen met wie ze werkt Kan kiezen met wie ze werkt. Is bezig met bijzonder project tot 2010 met de steun van de grote ontwerpers en modehuizen, van haute couture jurken geselecteerd uit de tijd sinds 2000. Met de hulp van onder anderen, Odile Gilbert (haar), hun teams, creëert ze in de studio of op locatie een getuigenis, uniek in zijn soort, van onderwerpen die meer en meer erkend als een vorm van kunst in hun eigen recht. Wil in 2011 boek uitgeven met al haar haute couture foto’s. Een compilatie van zes jaar van het werk en tien jaar aanwezig zijn in de modefotografie. Ze vindt het prachtig dat het afgedrukt wordt in een boek: het laat iets achter voor de toekomst.. Is blij met het leven, kan doen wat ze wil doen. Heeft volledige artistieke vrijheid. Was niet gemakkelijk om dit te krijgen. Kan hierna weer beginnen met nieuwe projecten, en wordt niet gehinderd door begrotingen. Haar werken worden gekenmerkt door buitengewone schoonheid en hoge erkenningswaarde, worden steeds meer systematisch verzameld en verkocht via veilinghuizen.

Repossi jewelry