Zorginhoudelijk verantwoord bezuinigen Anders denken, anders doen Annet de Braak en Miranda Schouten Vierstroom Zorg Thuis 21 januari 2016

Anders denken, Anders doen Andere mindset voor cliënten en medewerkers van zorgorganisatie Praktische aanpak, verpleegkundig proces en faciliteren van het primair proces Dillema’s na twee jaar sturen op verbetering van de zelfredzaamheid van cliënten Insteek en rode draad: professionaliteit verbeteren en inzet netwerk

Enkele krantenkoppen: Landelijke ontwikkelingen

Gevolgen voor cliënten Bestaande cliënten: Nieuwe cliënten: Bestaande afspraken, ongeschreven regels Hospitalisatie Verwenzorg Visie Professionaliteit Herziene afspraken o.b.v.. visie en inhoudelijke argumenten Beroep op eigen netwerk Benadrukken eigen kracht Voorkomen hospitalisatie Inzet slimme hulpmiddelen

Casus 1 Mevrouw Jansen 78 jaar Hartfalen , inspanningskortademigheid, medicatie Diabetes Mellitus insuline afhankelijk, medicatie Kleine vrouw, met een forse buik, kan nauwelijks bukken Slijtage heup, pijnlijk been met lopen, rollator Cognitief adequaat Huidige zorgvraag: 2x daags elastische kousen aan en uit ( kan niet bukken) 2x per week hulp bij douchen ( inspanningsbenauwdheid) 1x daags bloedsuiker meten en insuline spuiten(kan niet injecteren) Mw rijdt nog auto ( rijbewijs net weer verlengd), heeft invalide parkeerkaart Rijdt wekelijks voor de boodschappen naar de supermarkt Mw woont in aanleunwoning bij Verzorgingshuis. Zorgteam loopt dagelijks van deur tot deur voor alle zorgvragers. Bewoners zijn er aan gewend dat ze verwend worden. Mw heeft er zelf niet bij stilgestaan dat ze ondanks haar hoge leeftijd nog dingen kan aanleren. Het geeft haar vertrouwen dat ze de tijd krijgt om met het team te oefenen op injecteren en blds meten, en de ergo gaat met mw kijken naar een hulpmiddel voor de kousen, waarbij mw niet hoeft te bukken. Zorgvraag na 1 maand: 2x per week hulp bij douchen

Casus 2 Mevrouw Pietersen 87 jaar Bekend bij neuroloog( CVA), cardioloog (Pacemaker), longarts(COPD), oogarts (linker oog blind) en geriater (ernstige vorm van Ménière) Cognitief adequaat Grootste probleem in het dagelijkse leven: draaiduizeligheid en hartfalen (mw heeft aantal keer fors letsel gehad na vallen) Huidige zorgvraag: Ochtend; hulp bij wassen en aankleden, postoel legen Middag; beeldbel moment via de Ipad, inschatting evt extra zorgmoment Avond; hulp bij uitkleden en klaarmaken voor de nacht Informele zorg volledig ingezet Veiligheid; sleutelkluis voordeur, alarmering, bed beneden, postoel naast bed, rollator Risico’s ; maaltijden, lopen in huis, valgevaar, de nacht Er is een groeiend aantal cliënten tussen de 85 en 95+ waarbij de zorg niet kan worden verminderd, en de verwachting is dat de zorgvraag met het verstrijken van de tijd zal worden uitgebreid. Enkele jaren geleden zouden deze cliënten in aanmerking komen voor beschermd en verzorgd wonen in het VZH of VPH De complexiteit van de zorg neemt toe, zeker ook bij de groep licht dementerende ouderen De noodzaak voor de samenwerking met het sociale domein neemt hier toe, omdat de begeleidingsvraag naast de wijkverpleegkundige zorg toeneemt( maaltijden, controle momenten, sociaal isolement ect) Wijkverpleegkundige en hun teams zijn nu echt zoekende om deze samenwerking en het verdelen van taken goed te krijgen, vooral omdat niet altijd duidelijk is nu wat de mogelijkheden van het sociale domein zijn als het gaat om het organiseren van die begeleiding rondom de cliënt.

Hoe pakt u dat aan? Hoe kan de directe cliënttijd gereduceerd worden zonder dat kwalitatief minder goede zorg geboden wordt?

Verpleegkundig proces in de praktijk Duidelijke kaders voor aanspraak wijkverpleging Duidelijke richtlijnen voor noodzakelijke zorg Toch soms de onzekerheid, doe ik het wel goed? Het normenkader geeft duidelijk aan dat we indiceren in het geneeskundig domein en/of een verhoogd risico daarop. Behoeftes die buiten dit domein vallen, verschuiven naar het sociale domein en de informele zorg. Een verpleegkundige diagnose (Nanda) is Evidence Based, en internationaal vastgesteld door de beroepsgroep, en rechtvaardigt verpleegkundige zorg. Maar…….is het ook noodzakelijke zorg. Nieuwe kijken naar zorg: wat kan u zelf, wat kan ik u leren, wat kan uw steunsysteem doen of leren, wat valt onder het sociale domein en uiteindelijk…. Wat is noodzakelijk geleverd door de thuiszorg Resultaat: smallere zorgarrangementen / kort cyclische zorgarrangementen Toch in de praktijk complexe situaties die de wijkverpleegkundige onzeker maken, doe ik het wel goed Vierstroom heeft “Basecamp”, een intranet voor alle wijkverpleegkundigen. Hierop worden bijna dagelijks vragen en opmerkingen naar elkaar geplaatst, en beantwoordt, en worden door iedereen gelezen. Dit is hele snelle en efficiënte manier om problemen op te lossen en van elkaar te leren.

Verpleegkundig proces in de praktijk Aanpak: Het gesprek met de cliënt en zijn steunsysteem Belang van goede informatie Begrip, maar ook weerstand en boosheid Team verander cultuur Als de kaders duidelijk zijn , vergt het ook competenties om het daadwerkelijk tot uitvoering te brengen. Wijkverpleegkundigen hebben vanuit hun opleiding en werkervaring voldoende competenties om het gesprek aan te gaan. Belangrijk is een duidelijke afgebakende structuur; plan het gesprek ruim van te voren, vraag het steunsysteem erbij te zijn, geef vooraf aan hoelang het gesprek ongeveer duurt, globaal waar het over gaat ect. Het gesprek begint met uitlegt over de nieuwe zorgwet, wat is aanspraak wijkverpleging, wat zijn de kaders, het waarom, de bezuiniging maar ook de nieuwe visie van de maatschappij op meer zelfredzaamheid van alle burgers. Gaande weg het opnieuw vaststellen van diagnoses en zorgvraag, kan je dan deze informatie weer terughalen en benoemen. Grootste deel van de cliënten/ steunsysteem is na goede informatie ook bereid om te komen tot meer zelfredzaamheid, maar er zijn ook gevallen waar weerstand en boosheid is/blijft. Dit is lastig voor de wijkverpleegkundige, die zal blijven proberen het vertrouwen te winnen/ behouden van de cliënt, maar voor het team ook lastig. Zeker als teamleden niet voldoende meegaan in het nieuwe denken, dit vergt een extra inspanning van de WTC en de wijkverpleegkundige.

Toolbox Ecogram Inzet slimme hulpmiddelen zoals Medido en beeldschermzorg (https://www.youtube.com/watch?v=HaES0yNWgLU) Samenwerking segment 1 en 2 Mantelzorgoverbelasting

Voorwaarden voor reduceren van directe tijd Maatwerk per cliënt, uitgebreide intake, evalueren van zorg Professionaliteit van medewerkers Heldere, inhoudelijke zorgvisie Beschikking over slimme hulpmiddelen Eenduidige strategie binnen wijkteams Cultuurverandering binnen de organisatie Als de kaders duidelijk zijn , vergt het ook competenties om het daadwerkelijk tot uitvoering te brengen. Wijkverpleegkundigen hebben vanuit hun opleiding en werkervaring voldoende competenties om het gesprek aan te gaan. Belangrijk is een duidelijke afgebakende structuur; plan het gesprek ruim van te voren, vraag het steunsysteem erbij te zijn, geef vooraf aan hoelang het gesprek ongeveer duurt, globaal waar het over gaat ect. Het gesprek begint met uitlegt over de nieuwe zorgwet, wat is aanspraak wijkverpleging, wat zijn de kaders, het waarom, de bezuiniging maar ook de nieuwe visie van de maatschappij op meer zelfredzaamheid van alle burgers. Gaande weg het opnieuw vaststellen van diagnoses en zorgvraag, kan je dan deze informatie weer terughalen en benoemen. Grootste deel van de cliënten/ steunsysteem is na goede informatie ook bereid om te komen tot meer zelfredzaamheid, maar er zijn ook gevallen waar weerstand en boosheid is/blijft. Dit is lastig voor de wijkverpleegkundige, die zal blijven proberen het vertrouwen te winnen/ behouden van de cliënt, maar voor het team ook lastig. Zeker als teamleden niet voldoende meegaan in het nieuwe denken, dit vergt een extra inspanning van de WTC en de wijkverpleegkundige.

Dank voor uw aandacht