Risicocommunicatie Zelfredzaamheid als motor K. Goedhart (Gemeente Amsterdam), Barry van ’t Padje (Brandweer Amsterdam-Amstelland) Onderdeel van het project: Benutten en versterken van zelfredzaamheid & redzaamheid - Een wijkgerichte aanpak i.o.v. Veiligheidsregio Amsterdam-Amstelland

Probleem Nederlanders bereiden zich in beperkte mate voor op fysieke risico’s. Inspanning weegt niet op tegen voordeel Onvoldoende of onbekend aanbod Afstandelijke communicatie Voelen geen verantwoordelijkheid

Projectdefinitie Risicocommunicatie Een buurtgerichte publiekscampagne om mensen te bewegen en te inspireren hun kennis en vaardigheden te vergroten, afspraken te maken en spullen te kopen zodat zij fysiek gevaarlijke situaties beter kunnen voorkomen en beheersen. Kernboodschap “In Nederland hebben we het allemaal goed voor elkaar. Toch kan er van alles gebeuren. Ook in Amstelveen. Helaas kunnen hulpdiensten niet direct helpen en dus ben je eerst op jezelf en elkaar aangewezen. Weet jij wat je moet doen als zich een noodsituatie voordoet?”

Strategie - ‘brengen en halen’ Van aanbod- naar vraaggericht Perceptieonderzoek burgers, gelijkwaardige relatie burgers en overheid. Dus van ZEGGEN: ‘Doe dit’ naar VRAGEN: ‘Wat zou je (willen) doen?’ Achtertuincommunicatie Fysiek in de buurt, laagdrempelig, integratie kleine en grote risico’s. M.a.w. van ‘Ver van mijn bed’ naar ‘Dichtbij; in huis en directe omgeving’ Netwerkbenadering Samenwerking van organisaties, bundelen van middelen, een afzender, gebruik van lokale en sociale netwerken.

Voorwaarden Onderzoek - nulmeting en effectmeting project - Questionaires Campagneconcept Wat doe je? - prikkelende en nuchtere tone of voice - eenvoudig en realistisch taalgebruik - concreet handelingsperspectief

Middelen Website www.watdoeje.nl Mailpack ism partners (Het Rode Kruis), de Noodeditie (themabijlage Amstelveens Nieuwsblad), advertenties, spandoeken, posters, folders, media-aandacht (PR) Risicocafé Cursussen: Wat doe je in nood? Urban survival, EHBO etc Reactie Maarten G in de Echo: Maandag 15 maart 2010 18:32 uur Goed om eens aandacht aan te schenken. Ik heb begin dit jaar een ongeval met zwaar letsel zien gebeuren en (zonder mezelf meteen op de borst te kloppen) ik was de enige die iets deed, ik denk dat veel mensen niet weten wat ze moeten doen en dat als excuus gebruiken om niets te doen, of iets hebben van 'er komt toch wel iemand anders helpen'.

Resultaten 21% van de respondenten zegt voorbereid te zijn. Vooraf was dat 13% (stijging van 61%). Respondenten zien na de campagne meer verantwoordelijkheden voor zichzelf dan eerst. 26% van de respondenten heeft nu informatie over mogelijke noodsituaties in zijn buurt. Voorheen was dat 18% Met een stijging van 7% zegt nu 26% van de respondenten te weten wat te doen tijdens een noodsituatie. 1811 unieke bezoekers van www.watdoeje.nl in de campagneperiode. Men leest gemiddeld 8 pagina’s en blijft meer dan 6 minuten op de site.

Conclusie Gebruik Wat doe je? als regionaal concept voor de risico-communicatie met burgers. Het is flexibel, concreet en lokaal. De resultaten op zelfredzaamheid en kennis over noodsituaties zijn bemoedigend. Risicocommunicatie, met zelfredzaamheid als motor, is meer dan informeren alleen maar vereist een actieve en dienstverlenende opstelling van de overheid. Zelfredzaamheid is doen.

Ontwikkeling Wat doe je? Nieuwe overkoepelende middelen (regionaal): lokale radio en tv Strategie ontwikkelen voor sociale media Risicocafé (flexibele content, doelgroepafhankelijk) Eisen sociale structuur in de buurt/gemeente

Vragen Zou je Wat doe je? in je eigen regio gebruiken? Zou je iets anders doen? Inspelen op angstgevoelens via realistische, beeldende informatie over risico’s?