1 Even voorstellen 2 Drie op een rij 3 Wegwijzer in kunst 4 Op de stroom mee 5 Bekende ‘artiesten’ 6 Op de foto 7 (B)art Simpson 8 Een digitale zender

Ah, daar bent u. Ik zat even met mijn hoofd in de wolken. Gegroet, ik ben een nakomeling van René Magritte. De mannen achter mij zijn trouwens ook van zijn hand (uit 1953). Tot straks!

Enchanté, ik ben de Vrijheid, hier even in de gedaante van Marianne. Ik leid het Franse Volk bij de Julirevolutie (1830). De man naast mij is volgens sommige bronnen de maker van dit schilderij: Eugène Delacroix.

Pff, ik moet eerst deze zware mand stenen neerzetten. Ja, het werk van steenkapper is hard. Courbet, die dit tafereel op doek vereeuwigde (in 1849) kan dat getuigen. Ik kom straks wel nog eens bij jullie terug.

1- Beeldt het schilderij iets uit de werkelijkheid of iets uit een droomwereld uit? 2- Is het afgebeelde vervormd of werd het heel nauwkeurig weergegeven? 3- Geeft de schilder een ideaal beeld van het verleden / de natuur weer of niet? 5- Gaat het schilderij over het dagelijkse leven van de gewone man? 6- Is het schilderij logisch (opgebouwd)? 4- Overheerst het gevoel of het verstand in het schilderij?

START Beeldt het schilderij iets uit een dromenwereld uit? Is het schilderij logisch (opgebouwd)? Geeft de schilder een perfect beeld van de mens in de natuur / in het verleden / als een held /…? JANEEN JA NEEN JANEEN Overheerst het gevoel in het schilderij? Wordt de werkelijk- heid nauwkeurig weergegeven? JA NEEN ROMANTIEK REALISME SURREALISME Ga terug naar START

Tim Gardner, Nick and Holly, 2008 Terry Rodgers, Rewriting the book, 2001 Scott Scheidly, Rhino King Procession, 2006

Kunststroming (de v.)) een bepaalde richting over een zekere tijd, een manier waarop men kunst produceert (zowel in de schilderkunst, de bouwkunst als in de literatuur ), syn. kunstrichting

GEDICHT 1 // O Lied o Lied! o Lied! Gij helpt de smert wanneer de rampen raken, gij kunt, o Lied, de wonde in ‘t hert, de wonde in ‘t hert vermaken! o Lied, o Lied! Gij laaft den dorst, gij bluscht het brandend blaken, gij kunt, o Lied, de drooge borst en ‘t wee daarvan doen staken. o Lied! o Lied, het zwijgend nat dat leekt nu langs mijn kaken, gij kunt het, en uw kunst is dat, gij kunt het honing maken... o Lied! o Lied! Guido Gezelle (1860)  GEDICHT 2 // Junkieverdriet Mijn eeuwenoud, mijn levenslang junkieverdriet Van geboortepijn tot nu mijn eenzaamheid Die ik deel met duizenden nu ik weet wat ik weet: Dat de mens een naald is zoekend naar een ader Zoekend naar de kiespijn van zijn ver verleden. Junkieverdriet, bass-toon van deze tijd Waar de verschopte verschaalt in een dode hoek Van het denkperspectief, in de paranoia Van de kleine penis en de schizofrenie van schaamte. In deze wereld mijn waansisteem werd liefde Een misdrijf in het duister en reizen kruipen Uit de schaduw der ouders naar de schaduw van de dood. Verdrinken tijdens de armslag naar meer. Licht van alle licht, licht Dat niet dooft met de dagen en mijn geheugen Voortdurend doorschijnt, licht licht Dat niet zinkt in de stof het woord Dat muis is knagend binnen klein bestek, Licht dat bomen doorruist en water, licht Dat leeft op de vloedlijn bij springtij, Tussen afkick en hit, wit licht, witte hitte. Jotie ’t Hooft (1976)

GEDICHT 4 // De lenige liefde Je truitjes en je witte en rode sjaals en je kousen en je slipjes (met liefde gemaakt, zei de reclame) en je brassières (er steekt poëzie in die dingen, vooral als jij ze draagt)- ze slingeren rond in dit gedicht als op je kamer. Kom er maar in, lezer, maak het je gemakkelijk, struikel niet over de zinsbouw en over de uitgeschopte schoenen, gaat u zitten. (Intussen zoenen wij even in deze zin tussen haakjes, zo ziet de lezer ons niet.) Hoe vindt u het, dit is een raam om naar de werkelijkheid te kijken, alles wat u daar ziet bestaat. Is het niet allemaal als in een gedicht? Herman de Coninck GEDICHT 3 // Het geschenk ‘k Hij trok het schuifken open, Het knaapje stond aan zijn zij, En zag het uurwerk liggen: "Och, Grootvader, geef het mij?" "Ik zal 't u wel eens geven, Toekomende jaar misschien, Als gij wel leert en braaf zijt," Zei de oude, "wij zullen zien." "Toekomend jaar!" sprak het knaapje, "O Grootvader, maar dan zoudt Ge lang reeds kunnen dood zijn; Ge zijt zo ziek en zo oud!" En de oude man stond te peinzen, En hij dacht: "Het is wel waar," En zijn lange vingren streelden Des knaapjes krullend haar. Hij nam het zilvren uurwerk, En de zware keten er bij, En lei ze in de gretige handjes, "'t Komt nog van uw vader," sprak hij. Rosalie Loveling (1870)

GEDICHT 5 // Een minnend paar een minnend paar man en meisje identiteit onbekend op een grijsgeregende morgen in een van de plattelandssteden komen vreemd aan hun eind nl. zij vloeien als twee vlakken natte waterverf in elkaar liefde of toeval niemand weet het stoffig en schraal als puin vindt men de bewijsstukken (hun silhouetten) later veel later op een onverhuurde zolderkamer Gust Gils (1957)

Mensen in de straat zeggen het klimaat doet een beetje raar was het maar koud klinkt het in koor de logica zit strop alles warmt op en we worden gaar allemaal de fout van die Al Gore [Refrein] vrouw is malcontent huurappartement regent dat het giet kijkt door het raam levenloos strand man zit voor de buis krabt wat aan zijn kruis Boonen doet het niet in Frankrijk staan bossen in brand [Refrein] zazaza zomerdagen die vragen om weinig of niets dat je denkt van je, fuck die wagen dan steel ik nog liever een fiets Zo van die zomerdagen Mannen met een pens focussen de lens van hun apparaat het hele strand kijkt met ze mee elke blote tet wordt erop gezet en een kleuter gaat frisco in de hand zwemmen in zee [Refrein] zo van die zomerdagen die vragen om weinig of niets dat je denkt, fuck die wagen dan neem ik nog liever de fiets

