KINDEREN VAN DE BELOFTE Les 10 voor 9 december 2017

PAULUS Z’N VERDRIET MOZES PAULUS “Ik spreek de waarheid in Christus, ik lieg niet en mijn geweten getuigt mee door de Heilige Geest, dat het een grote bron van droefheid voor mij is, en een voortdurende smart voor mijn hart.” (Romeinen 9:1-2) Net als Mozes was Paulus bereid zijn eigen redding te verliezen om het volk Israël te redden. MOZES PAULUS “Nu dan, of U toch hun zonde wilde vergeven! — Maar indien niet, schrap mij alstublieft uit Uw boek, dat U geschreven hebt.” (Exodus 32:32) “Want ik zou zelf wel wensen vervloekt te zijn, weg van Christus, ten gunste van mijn broeders, mijn verwanten wat het vlees betreft.” (Romeinen 9:3) God aanvaarde geen van die “uitwisselingen”, want “Wie tegen Mij zondigt, zal Ik uit Mijn boek schrappen.” (Exodus 32:33)

HET KIEZEN VAN EEN SPECIAAL VOLK Waarom was Paulus zo bezorgd over het volk van Israël? Waren ze een speciaal volk? (Romeinen 9: 4-5) De adoptie. De verheerlijking. De verbonden. De wet is gegeven. De dienst van God. De beloften. De patriarchen. De Messias. Het volk van Israël was een speciaal volk omdat ze grote voorrechten had. Het grootste daarvan was dat ze de geboorteplaats was van de Messias: Jezus Christus.

HET KIEZEN VAN EEN SPECIAAL VOLK Waarom koos God het volk Israël? Hij koos Seth uit de afstammelingen van Adam (Genesis 4:25-26) Hij koos Noach uit de afstammelingen van Seth (Genesis 6:8) Hij koos Sem uit de afstammelingen van Noach (Genesis 9:26-27) Hij koos Abraham uit de afstammelingen van Sem (Genesis 12:1-3) Hij koos Izak uit de nakomelingen van Abraham (Romeinen 9:7) Hij koos Jacob uit de afstammelingen van Izak (Romeinen 9:10-13) Wanneer Paulus over Izak en Jakob spreekt, verduidelijkt hij dat er niets bijzonders aan hen was, toen God hen koos om deel van Zijn volk te uit te maken ["Want toen de kinderen nog niet geboren waren, en niets goeds of kwaads gedaan hadden – opdat het voornemen van God, dat overeenkomstig de verkiezing is, stand zou houden, niet uit de werken, maar uit Hem Die roept." (Romeinen 9:11)]. God koos juist hen omdat Hij dat wilde doen.

"Zowel Izak als Ismaël waren zonen van Abraham, naar het vlees; echter, de beloften werden aan Izak en zijn nakomelingen gegeven. Ismaël werd uitgesloten, maar dat betekende niet dat hij en zijn nakomelingen uitgezonderd waren van verlossing; God had Izaks afstammelingen uitgekozen om zijn zendelingen in de wereld te zijn. Ze moesten de principes van Gods koninkrijk aan de naties onthullen, zodat elk mens tot de Heer kon worden getrokken. God behoudt zich het recht voor om verantwoordelijkheden toe te wijzen aan mensen en naties " SDA Bible Commentary, over Romeinen 9:7

HET KIEZEN VAN EEN SPECIAAL VOLK Het volk van Israël verwierp de Messias, dus ze volbrachten hun missie niet. Heeft God een fout gemaakt door ze te kiezen? “Ik zeg dit niet alsof het Woord van God vervallen is, want niet allen die uit Israël voortgekomen zijn, zijn Israël. Ook niet omdat zij Abrahams nageslacht zijn, zijn zij allen kinderen. Maar: ‘van Izak zal uw nageslacht genoemd worden’. Dat is: niet de kinderen van het vlees zijn kinderen van God, maar de kinderen van de belofte worden als nageslacht gerekend.” (Romeinen 9:6-8) God maakt nooit een fout. Hoewel de fysieke afstammelingen van Abraham faalden, werd hun missie bestendigd met de nakomelingen volgens de belofte: het geestelijke Israël (en wij maken er deel van uit)

“Want de Schrift zegt tegen de farao: ‘Juist hiertoe heb Ik u verwekt: dat Ik in u Mijn kracht bewijzen zou, en dat Mijn Naam verkondigd zou worden op de hele aarde.’ Dus Hij ontfermt Zich over wie Hij wil, en Hij verhardt wie Hij wil.” (Romeinen 9:17-18) MENSEN KIEZEN “Wat zullen wij dan zeggen? Is er onrechtvaardigheid bij God? Volstrekt niet! Want Hij zegt tegen Mozes: ‘Ik zal Mij ontfermen over wie Ik Mij ontferm en zal barmhartig zijn voor wie Ik barmhartig ben.’ Zo hangt het dan niet af van hem die wil, ook niet van hem die hardloopt, maar van God Die Zich ontfermt.” (Romeinen 9:14-16) God verhardt sommige mensen en is genadig naar anderen. Is Hij onredelijk? De Bijbel laat God soms zien alsof Hij iets doet wat Hij eigenlijk niet verhindert. De verharding van Farao wordt soms door hemzelf veroorzaakt (Exodus, 8: 15, 32) en soms door God. (Exodus 4:21) God kent de beslissingen van iedereen van tevoren, dus kan hij hun lot aan- kondigen: “Jakob heb Ik liefgehad, maar Ezau heb Ik gehaat” (Romeinen 9:13)

GODS BIJZONDERE KEUZE “Maar, o mens, wie bent u toch dat u God tegenspreekt? Zal ook het maaksel tegen hem die het gemaakt heeft, zeggen: Waarom hebt u mij zó gemaakt? Of heeft de pottenbakker geen macht over het leem, om uit dezelfde klomp klei het ene voorwerp tot een eervol, het andere tot een oneervol voorwerp te maken? Wat als God, omdat Hij Zijn toorn wilde bewijzen en Zijn macht bekendmaken, met veel geduld de voorwerpen van Zijn toorn verdragen heeft, welke Hij voor het verderf had gereedgemaakt; opdat Hij de rijkdom van Zijn heerlijkheid bekend zou maken over de voorwerpen van Zijn ontferming, die Hij van tevoren bereid heeft tot heerlijkheid; welke Hij ook geroepen heeft, namelijk ons, niet alleen uit de Joden, maar ook uit de heidenen.” (Romeinen 9:20-24)

GODS BIJZONDERE KEUZE God behoudt zich het recht voor om bepaalde mensen te kiezen voor speciale taken. Hij koos bijvoorbeeld koningen en profeten. Hij verdeelt ook geestelijke gaven zoals Hij die wil geven, volgens het werk van elk lid van Zijn kerk (1 Korinthe 12:11) God heeft u gekozen voor een speciaal werk; misschien is het iets groots of misschien is het iets dat ogenschijnlijk minder belangrijk is mensen. Dat is een mysterie voor ons. “‘Want Mijn gedachten zijn niet uw gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen’, spreekt de HEERE. ‘Want zoals de hemel hoger is dan de aarde, zo zijn Mijn wegen hoger dan uw wegen en Mijn gedachten dan uw gedachten.’” (Jesaja 55:8-9)

WIE KIEST GOD? “Zoals Hij ook in Hosea zegt: ‘Ik zal Niet-Mijn-volk noemen: Mijn volk, en de Niet-geliefde: Geliefde. En het zal zijn dat op de plaats waar tegen hen gezegd was: ‘U bent Niet-Mijn-volk, daar zullen zij kinderen van de levende God genoemd worden.’ En Jesaja roept over Israël uit: ‘Al zou het getal van de Israëlieten zijn als het zand van de zee, slechts het overblijfsel zal behouden worden.’” (Romeinen 9:25-27) Israël was het uitverkoren volk maar zij verwierpen God. Toen breidde God die keuze uit tot degenen die niet hun volk waren: de heidenen. De keuze werd overgedragen aan het 'geestelijke Israël’. God heeft een speciaal overblijfsel dat de waarheid moet bewaren en prediken

WAT VOOR SOORT MENSEN KIEST GOD VOOR REDDING? “Wat zullen wij dan zeggen? Dit: dat de heidenen, die geen gerechtigheid hebben nagejaagd, gerechtigheid verkregen hebben, gerechtigheid echter die uit het geloof is. Maar Israël, de wet van de gerechtigheid najagende, is aan de wet van de gerechtigheid niet toegekomen. Waarom niet? Omdat zij die niet uit geloof zochten, maar als uit werken van de wet. Want zij hebben zich gestoten aan de steen des aanstoots.” (Romeinen 9:30-32) God kiest degenen die accepteren dat "rechtvaardiging door geloof” tot redding leidt, en Hij verwerpt diegenen die rechtvaardigmaking zoeken "door werken".

WAT VOOR SOORT MENSEN KIEST GOD VOOR REDDING? “Zoals geschreven staat: ‘Zie, Ik leg in Sion een steen des aanstoots en een struikelblok. En: Ieder die in Hem gelooft, zal niet beschaamd worden.’” (Romeinen 9:33) “Maar Hij keek hen aan en zei: ‘Wat betekent dan dit wat geschreven staat: De steen die de bouwers verworpen hebben, is tot een hoeksteen geworden?’ Ieder die op die steen valt, zal verpletterd worden en op wie hij valt, die zal hij vermorzelen.’” (Lukas 20:17-18) Dezelfde "steen" (Jezus) brengt verlossing en veroordeling. Degenen die Jezus afwijzen zoals het Joodse volk deed, worden "verpletterd". Degenen die gebroken op de voeten van Jezus vallen, zullen niet beschaamd worden, maar zullen gered worden. Is uw hart gebroken door de liefde van Jezus? Hebt u besloten uw leven in zijn handen te laten?

“Voor hen die geloven, is Christus een vaste grondslag “Voor hen die geloven, is Christus een vaste grondslag. Dezen zijn het die op de Rots vallen en gebroken worden. Hierdoor worden onderworpenheid aan Christus en geloof in Hem voorgesteld. Op de Rots te vallen en gebroken te worden, wil zeggen: onze zelfgerechtigheid opgeven en tot Christus gaan met de nederigheid van een kind, berouwhebbend over onze overtredingen, en gelovend in Zijn vergevende liefde, en zo bouwen we ook door het geloof en door gehoorzaamheid op Christus als onze grondslag. Op deze levende Steen kunnen Joden zowel als Heidenen zeker bouwen. Hij is breed genoeg voor allen, en sterk genoeg om het gewicht en de last van de gehele wereld te steunen. En door verbondenheid met Christus, de levende Steen, worden allen die op deze grondslag bouwen, levende stenen.” E.G. White (The Desire of Ages, [De Wens der Eeuwen] hfdst. 65, p. 520)