HIJ GAF ZIJN EIGEN ZOON

Tijdens een zondagavond zangdienst in een kerk gaf de dominee het woord aan een oude man, die daar zondag te gast was. De man was een oude vriend van de predikant.

De man nam het woord en vertelde over een man, zijn zoon en een vriend die een dagje op zee gingen varen en vissen. Plotseling stak er een zware storm op, die de ervaren vader compleet overviel. Ze konden onmogelijk terugkeren naar de haven. Op een gegeven moment sloeg de boot om en de drie werden in de woeste golven geworpen De man nam het woord en vertelde over een man, zijn zoon en een vriend die een dagje op zee gingen varen en vissen. Plotseling stak er een zware storm op, die de ervaren vader compleet overviel. Ze konden onmogelijk terugkeren naar de haven. Op een gegeven moment sloeg de boot om en de drie werden in de woeste golven geworpen

Twee tieners, die op de voorste rij zaten luisterden ademloos naar het verhaal van de oude man. Hij vervolgde: de vader kon een reddingslijn vastgrijpen en moest op dat moment de moeilijkste beslissing uit zijn leven nemen. Aan wie zou hij de reddingslijn toewerpen?

Aan zijn eigen zoon, of aan de vriend van zijn zoon. In een flits realiseerde de vader zich dat zijn zoon een christen was en de vriend niet. In onderdelen van seconden nam de vader zijn aller-moeilijkste besluit en riep:”mijn zoon, ik hou van je!”en wierp de reddingslijn naar de vriend, terwijl zijn eigen zoon verdween in de woeste golven.

Zijn lichaam is nooit terug gevonden. De twee tieners zaten op het puntje van hun stoel en wachtten op het verloop van het verhaal. “de vader wist dat zijn zoon de heerlijkheid van de Here Jezus zou binnengaan en dat de vriend van zijn zoon de eeuwige verlorenheid tegemoet zou gaan; een eeuwigheid ver van God Daarom offerde hij zijn zoon

Hoe groot is de liefde van God, die dit zelfde voor ons deed. De oude man sjokte terug naar zijn plaats. Het was doodstil in de kerk. Onmiddellijk naar de dienst snelde de twee jongens van de voorste rij op de oude man af. “het was een mooi verhaal”zei ėėn van hen, “maar het was niet erg logisch van die vader om zijn eigen zoon op te offeren en maar hopen, dat die vriend tot geloof zou komen en christen zou worden”. “dat is een goed punt van je, jongen”, zei de oude man, terwijl hij naar zijn versleten Bijbel keek.

Met een glimlach keek hij op naar de twee jongens. “nee, het was niet logisch, maar ik sta hier vandaag voor jullie, om je te vertellen dat dit verhaal mij enig idee geeft van wat het voor God is geweest, om Zijn eigen Zoon te geven …voor mij. En, weet je jongens …. ik was de vriend van die zoon, die toen verdronk”.