Fissus erat tenui rima, quam duxerat olim, cum fieret, paries domui communis utrique. De muur gemeenschappelijk aan beide huizen/de tussenmuur was gespleten met een smalle scheur, die hij eens had opgelopen, toen hij werd gebouwd. rima: geef naamval en getal. abl.ev. : congrueert met tenui uterque betekent ‘elk van beiden’. Hoewel het over een meervoudig begrip gaat, staan de woorden in het Latijn altijd in het enkelvoud. Hier dus congruerend met domui.

Id vitium nulli per saecula longa notatum - quid non sentit amor Id vitium nulli per saecula longa notatum - quid non sentit amor? - primi vidistis, amantes Deze fout die door niemand gedurende de lange eeuwen was opgemerkt wat merkt de liefde niet? – hebben jullie als eersten gezien, geliefden nulli: dativus van handelende persoon: dativus auctoris *de dichter plaatst tussendoor een algemene opmerking en richt zich daarmee even tot het publiek primi: predicatief bij amantes: ‘als eersten’ Ovidius richt zich ook rechtstreeks tot zijn hoofdpersonen. Dit verschijnsel noem je apostrofe.Waar gebeurt dit? primi vidistis, amantes. De naamval van amantes is dus ook? vocativus

et vocis fecistis iter; tutaeque per illud murmure blanditiae minimo transire solebant. en [die] hebben jullie tot weg van jullie stem gemaakt; en daarlangs waren lieve woordjes gewoon veilig gewisseld te worden met heel zacht gefluister. fecistis: 2 objecten: id vitium en iter vocis. tutae: predicatief gebruikt bij blanditiae. minimae: superlativus van? parvus – minor - minimus

Saepe, ubi constiterant, hinc Thisbe, Pyramus illinc, inque vices fuerat captatus anhelitus oris: Dikwijls, zodra Thisbe aan de ene kant, Pyramus aan de andere kant was gaan staan, en om beurten de adem van de mond was opgevangen: Ovidius maakt door een stijlfiguur de muur die tussen de geliefden staat bijna zichtbaar. Welk stijlfiguur? Welk leesteken geeft de muur aan? chiasme: a. hinc b. Thisbe b. Pyramus a. Illinc de komma vormt de muur Thisbe door John William Waterhouse

‘Invide’ dicebant ‘paries, quid amantibus obstas? zeiden ze: ‘Jaloerse muur, waarom sta je geliefden in de weg? invide paries: de muur wordt rechtstreeks aangesproken  vocativus

Quantum erat, ut sineres toto nos corpore iungi aut, hoc si nimium est, vel ad oscula danda pateres? Hoe weinig moeite zou het zijn om toe te laten dat wij met ons hele lichaam werden verenigd, of als dit te veel moeite is, om tenminste open te staan om kussen te geven? van sineres hangt een A.c.I. af: nos …. iungi iungi: infinitivus praesens …. passief! oscula danda: een bekende constructie. Welke? gerundivum: congrueert met oscula, vorm bestaat niet bij gerundium hier is sprake van een dominant gebruikt gerundivum: de handeling is het belangrijkst.

Nec sumus ingrati: tibi nos debere fatemur, quod datus est verbis ad amicas transitus aures.’ En wij zijn niet ondankbaar: wij bekennen dat wij het aan jou te danken hebben, dat voor onze woorden een weg is gegeven naar geliefde oren.’ verwar aures niet met andere woorden: auris = oor; aurum = goud; aura = wind

Talia diversa nequiquam sede locuti sub noctem dixere: Na dergelijke dingen tevergeefs te hebben gezegd vanaf hun verschillende plaats, zeiden ze tegen de nacht: De inhoud van vers 78 wordt mooi onderstreept door de plaatsing van de woorden in de regel. inhoud: diversa sede – verschillende plaats de woorden worden net als Pyramus en Thisbe van elkaar gescheiden door het woord nequiquam hyperbaton sub noctem: bedoeld wordt: bij het vallen van de nacht

‘Vale’ partique dedere oscula quisque suae non pervenientia contra. ‘Vaarwel’ en gaven ieder aan hun kant (van de muur) kussen die de andere kant niet bereikten. dedere: weer een verkorte vorm van? dederunt Wijs in deze regels twee hyperbata aan. parti …… suae. oscula …. pervenientia Twee congruerende woorden staan ver uit elkaar in de tekst. Met deze hyperbata onderstreept Ovidius weer de inhoud van de tekst.