Vierde zondag van de 40 dagentijd 14 maart 2010 Exodus 7; 8-25 Als de Farao om een wonder vraagt, laat Mozes zien dat de staf een slang wordt. De Farao luistert niet want zijn magiërs doen evenzo. De Heere zegt: Ik laat zien wie ik ben en verandert de nijl en het water in Egypte in bloed. Toch luistert de Farao niet, want zijn magiërs doen hetzelfde.
De weg van de pelgrim gaat tussen de partijen door. Farao met zijn magiërs aan de ene kant, Mozes en Aäron aan de andere kant. De degens worden gekruist.
Kies je voor onderdrukking waarin alles geoorloofd is --- of --- kies je voor vrede waarin je omziet naar elkaar. Kies je voor het leven of voor de dood. Voor die keuze stelt God de Farao en ook ons.
De nijl en al het water verandert in bloed, de levensader wordt een doodsader, dat zien we aan de linkerkant door het rode water, het rode blad en de rode takken. Maar bij de Israëlieten aan de rechterkant begint de hoop door het heldere water en de hedera voor Gods belofte.
Het wit van Pasen, verlossing vrede, begint door het paars heen te breken in de kleur roze. De Israëlieten krijgen hoop dat hun uittocht een doortocht naar vrijheid wordt.
Je uitsloven om het recht te laten zegevieren. Als woorden niet overtuigen, moeten wij dan grijpen naar geweld? Heeft een weg naar leven te maken met vernietiging van leven? Vervuil je water zodat vissen sterven, of - laat je water wijn worden?