Oetlans dialect ( Streektaal uit het Houtland ) Da zie je nu nie meer !

Oeje ’n bitje oedre wordt… e je peinst up overtied, Voel j’ in joen herte zeekre ’n heel klein bitje spiet. Je schudt e keer jen hooft en zegt: “Och God Lieve ‘n Here”, Ol dadde van overtied … da zie-je nu nie meer.

Bie ’t valln van den oavond, stond d’hulle van de stove op ’n gerre, Up ’t plafong speelde ’t vier gelik e sterre Maar de chauffage zorgde voor n’ en ommekeer, Want die sterre up ’t plafong … da zie-je nu nie meer.

’s Winters met de voeten up de stove, rond ’t vier, Of n’en heten baksteen ‘n ’t bedde, da was e plezier, ’t Was een hulpmiddle teegn ’t winterwere, Moa dien eten baksteen … da zie-je nu nie meer.

Waar is den tied van de scharesliep. Dat er e vintje, met ne sliepsteen op een karje, langs de straete liep. Diene sliepsteen bewoogtn met zen twee voetn, ze gingn up en nere. Maar diene scharesliep … da zie-je nu nie meer.

Damme vroegre, och here, voor e bitje drinkgeld, Heel de vakanse deure brochten up ’t patatteveld. Maar de machienn doen nu ol ’t werk nu van vroegre En patatterapers … da zie-je nu nie meer.

En damme ton ook voor e bitje schoamle centjes woaren te poaien, Deur als-moa-voort toebak te zittn noaien. Den boer telde toen , per ranke, enigte centjes nere. Maar die echte toebaknoaiers … da zie-je nu nie meer.

Dat het terwebrood zovele beter smakte, Omdat moeder der eerst ’n krusje up makte. Voor spies en drank bedanktn we nog den Here, Maar ’n krusje maken up’t brood … da zie-je nu nie meer.

De tied, en da weetn d’ oedre nog wel, Dattre e vintje, per vélo rondkwam achtre keunevelln. ’t Vel wier ommegedroaid om te drogen en up gespann met ne ressoar, Maar da keunevintje … da zie-je nu nie meer.

Naar bachten gaan up’n gat in de planke, in de koede up ’t vertrek, ’t Was van voors te doen, zo bloot, en in den trek, Maar nu met oal da comfor, ne badkoamre en ne’ moderne WC. Da gat in die planke … da zie-je nu nie meer.  

‘twas vroegre geen sproake van papièr-de-toilette, We pakten d’ één of d’ andre gazette, Moa nu, met die sjasse , ’t spoelt ol deure in eene kee, En die oude gazette van in ’t vertrek… da zie-je nu nie meer.

Voor den dezen die ’t moeste doen ,was ’t niet al ’t aangenoam, Want den oalpit wier nog met den oalschepper uitgedoan, ’t Wier òp t land gesmeetn, meeloopnt met de wiend, ieder joar were, Maar diene schepper … da zie-je nu nie meer.

Nen Pastre met de berechtinge, die met ons-Heere goenk. Toape met ne messediendre die de belle kloenk. We makten een krusteken en knielden stiljes neere, Maar dien Pastre met de berechting … da zie-je nu nie meer.  

Ne ’n boer met karre en peird kwamter voorbie, Wiedre der-achter met ’t vuilblek, ’t was vette voor de sèldrie. Maar waar is die goeie peirdevette nu van vroegre? Want die boer met dat peird … da zie-je nu nie meer.  

Vaders en moeders met e groot gezin, Soms met armoe en toch veel geluk, niettemin, Tiene tot vijftien kinders, ja iedere jaore, ééntje met-ne-keer, Maar nu met die pille … da zie-je nu nie meer. ( toch wel, mao nie bie us )  

En moeder die ’s navens onder de petrollampe, nen berg koesen stopte, doeken plooide of de waste dampte, Der was gèn-elektriek, gene radio of tévee, En ook die petrollampe …da zie-je nu nie meer.  

Die witte laptjes iedre moand an den droad, ’t was just lik kermesse in de stroate, Maar nu zient tampons en wegsmietdingn, I s ’t gén waar menere ? Want die witte laptjes … da zie-je nu nie meer.

’ n Musche in ’n trape (da mag nu nie meer) of in de sneeuw of up de groend, Scharrelnd achtre ’e groantje havre in nen pèrdestroent, Maar der z’in biekans geen mussn meer. (wiedre endre nog vele ) Want n’en peerdestront …da zie-je nu nie meer.

De tied da’we met uze kloefn an, naar ’t schole gingn, En dat de meisjejoengens inkelden of in de koorde sproengn, Voor de knechtejoengens was de marbeltied daar were. Maar inkelen en marbelen … da zie-je nu nie meer.  

’s Avonds gezellig buitn, tot in de late euren, Babbeln over koetjes en kalfjes met de gebeurn. Twierd doa gezoengen en gelachen of we lusterden naar e komeere, Moa gezellig met de gebeurn … da zie-je nu nie meer.

’n Smoutstutte, en ’n schelle van de zeuge, Met ne klak mostaard en bier uit de tunne, ’t was uut in één teuge, (‘t was wel nie erg gezoend) Maar die zotte koeieziekte of de varkenspest allekeere. Een smoutstutte en een schelle van de zeuge … da zie-je nu nie meer.  

’n Wiewatervat op de voute of langs ’t bedde aan de meur, Met ’n taksje palme, voor ’n krusje bij den dunder of ‘t lastig werk Alleen als de nood het hoogst és peinzen we nog es up den Here Want ’n wiewatervatje … da zie-je nu nie meer.

Nunjes met zwarte kappn en lange roks, Die olle nuchtend, in stoet, noa de kerke giengn Maar nu herken je ze biekans nie meer. Want zwarte kappen en lange rokken … da zie-je nu nie meer.  

’n Geite, da was de koe van de werkmeins, aan ne keetn gebondn langs de geskant van de stroate, ze gaf een bètje melk, en voaral vele geblèèt Met en bètje ges en e bètje ooi was ze aol content Maar geeten achter de geskant … da zie-je nu nie meer.

’n Boer die in de zomer de oogst ofpekte, Tot dat ’t zweet van onder zien klakke likte, Maar ja de dèsmachiene doet nu ol ‘t werk, ol-in ene keer. En dien boer die den oogst ofpekte … da zie-je nu nie meer.  

Damme vroeger een bericht verzoendn met e gele briefkoarte, Nu verzendn we brievn, wensn en zotte diengn met ne compjoeter langstn droad. T zien mindre facteurs op de stroate, en tied hebben ze ook ol nie meer. En die gele briefkoarte … da zie-je nu nie meer.  

Maar ‘k stoan hier nu en ‘k vrage-jundre, és ’t nu beetre? (misschiens wel ) De tieden zien veranderd en we moetn mee, heel zeekre. ‘k bedankn jundre en ‘k wense jundre vandjoare ook nog veel geluk en contentement, En ‘k hope da-je oltied in goe gezontiet ziet.