A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z A OE OO O A AA E EE I IE UU U EU EI AU UI OE iegie aga oegoe iehie aha oehoe iegie iesie asa oesoe iewie awa oewoe iesie iefie afa oefoe iejie aja oejoe iefie iezie aza oezoe iesjie asja oesjoe iezie ievie ava oevoe ienjie anja oenjoe ievie hied hid heed hed huud hud heud haad hied hoed hood hod had heid houd huid hoed

Ik denk dat ik maar iets zal vertellen over mijn vakantie, in aansluiting op 'n congres wat ik in San Fransisco dit jaar gevolgd heb. Dat was heel leuk. Met mijn vrouw samen zijn wij van San Fransisco naar Jackson Hole gevlogen. Dat is 'n klein plaatsje in de buurt van 'n national park; Yellowstone en Grand Titon national park. 't Is 't enige vliegveld in 'n national park, maar dat vliegveld was d'r volgens mij eerder dan 't park, wat daar daarna formeel geinstalleerd is als zuidelijke buur van 't allereerste park wat in Amerika geinstalleerd is, dat was Yellowstone. We hebben daar 'n weekje doorgebracht, heel leuk. We hadden 'n zogenaamde log cabin, dat is 'n hotelvoorziening, maar dan in de vorm van houten huisjes die een beetje in de natuur stonden. Heel chic maar toch primitief. Typisch Amerikaans: Prachtig groot bed, hele mooie badkamer, maar als je de deur open deed had je toch 't gevoel dat je in 't bos stond en dat je weinig last had van je buren. Nou we hebben daar van genoten.

We hadden 'n auto, hebben we gehuurd op 't vliegveld. We hadden 'n compact car besteld maar dat werd 'n fourwheel jeepachtig ding. Was 'n leuk autootje om 'n beetje mee rond te toeren. Ja we hebben daar eerst 't ene park bezocht, 't andere park bezocht, we hebben wandelingen gemaakt, day- hikes gemaakt, ja op alle mogelijke manieren dat gebied verkend. Ik was er geweldig door geimponeerd, ik vond 't ongelofelijk mooi. De natuur in Amerika is op heel veel plekken prachtig, maar dit sloeg toch wel weer alles, zowel Yellowstone met z'n geisers en z'n vele dieren.

We hebben daar heel veel dieren in 't wild gezien, moose, en deer, en coyotes, en kleiner wild, en dat loopt daar tamelijk ongeremd rond. Je komt af en toe in één keer 'n bocht om en dan staat daar 'n hoop volk met verrekijkers, of op 'n andere manier, en dan weet je: daar is wat te zien. Dus dan ga je d'r ook maar even langs de kant staan, en soms is 't beest al weer weg, en soms komt ie zelfs nog dichterbij. Kun je mooie foto's maken. En Grand Titon is ook heel leuk, omdat dat 'n heel bijzonder gebied is, in de zin van bergen die daar uit 'n vlak gebied plotseling heel steil oprijzen. Je kunt dus heel dicht bij de bergtop komen, met de auto d'r naartoe rijden, bij wijze van spreken, en dan 't laatste stukje wandelen. En je voelt je meteen midden in de bergen. Ik vond 't geweldig mooi, mooi uitzicht, mooie meren, ja alle kanten fantastisch.

Ja d'r zijn verschillende gebieden. De grootste is natuurlijk Old Faithful, dat is de bekendste. Ik geloof ook echt wel dat dat de grootste is. Daar zijn we uiteraard ook geweest. Was ook heel indrukwekkend. 't Voordeel is dat die iedere anderhalf uur zo'n beetje spuit, dus dan weet je tenminste zeker dat je 'n grote werkende geiser ziet. 't Hele gebied daaromheen is ook heel mooi, want ze hebben houten platforms geinstalleerd zodat je overal kunt lopen zonder de boel al te zeer te beschadigen. 't Is natuurlijk niet meer 't echte natuurdelven, zonder enige ander persoon. Dat kan bijna nergens meer, ook niet in die parken.

Maar die geisers zijn daar in allerlei gedaantes, je hebt moddergeisers die alleen maar zo'n beetje bubbelen en enorm stinken, je hebt 'n soort vijvers met hele mooie heldere waterpartijen, waar allemaal kristalachtige structuren omheen staan. Kleuren zijn fantastisch. Je hebt ook spuiters die op onregelmatige momenten, soms als je d'r toevallig langs loopt, soms helemaal niet, 'n stukje spuiten. En je hebt dan die Old Faithful en nog 'n paar andere, die min of meer 'n vast schema hebben. Wij kwamen aanrijden en toen spoot ie net. Dus, vanuit de auto hebben we 'm in de lucht zien spuiten, maar toen waren we d'r niet dicht genoeg bij. En omdat we dus 'n anderhalf uur de tijd hadden, zijn we uitgebreid rond gaan lopen. En hebben we d'r ook voor gekozen om 'n stuk omhoog te gaan, en daar dan vanuit 'n uitzichtspunt de volgende uitbarsting te zien. En dat was ook heel mooi, en ik heb 'r ook mooie foto's van gemaakt, maar ik had verwacht dat 't veel langer zou duren. Dus ik was me nog helemaal aan 't installeren om mooie nieuwe foto's te maken, met mooie boompjes op de voorgrond en zo, en toen was 't alweer over. Maar ik vond 't leuk.

Ja die mooie tocht. Grand Titon is zo genoemd door franse ontdekkers, die zagen daar de borsten van 'n vrouw in. Dat is 'n soort verbastering van tits of teats of zo. Dat schijnt de benaming te zijn van die bergen. Je hebt d'r 'n aantal pieken die daar op 'n hele fraaie manier in 't landschap staan. Heel dominant, maar toch ook heel toegankelijk. We hadden bijvoorbeeld de ervaring dat als je daar 'n wandeling maakt, meestal uitgezet, want je bent natuurlijk niet voldoende bekend in het gebied om echt te gaan exploreren. Dus je begint maar met 'n route te lopen. Dat valt wel mee, in 't begin is 't druk, en na 'n half uur is 't helemaal niet meer druk, maar dan zie je op 'n gegeven moment in de verte, zie je mensen met touwen en allerlei andere equipment. Zie je daar omhoog klauteren. En dan denk, potverdorie, dat is toch wel knap wat ze daar doen. 'n Half uur later ben je zelf 'n eindje hoger geklommen, en ben je plotseling op gelijke hoogte met die mensen. Die hebben alleen 'n wat moeilijker pad gevonden. Maar je kunt dus echt heel snel, heel hoog, komen.

En de mooiste wandeling was op 'n helling van 'n berg die aan 'n meer lag. En 't eindpunt van die wandeling, althans van dat deel van die wandeling, dat was 'n plateau waar je dan uitkeek over dat meer en heel de omgeving, en dat vond ik wel fraai. Dat noemden ze 't Inspiration Point dus daar kon je 'n beetje onderuit zakken en over de omgeving heen kijken, en je daardoor laten inspireren. En je kon dan ook, nadat je die inspiratie opgedaan had, besluiten of je dus 'n vervolgwandeling wilde gaan maken in 'n canyon tussen twee bergen in. Dat hebben wij dus niet gedaan, want dat was 'n wandeling van tien mijl of zo, dat leek ons 'n beetje teveel van 't goeie. Dus wij zijn weer op 'n iets eenvoudigere manier afgedaald en langs dat meer verdergelopen naar 'n volgend meer. En toen uiteindelijk weer terug. Dus je bent daar toch wel 'n halve dag mee bezig.

En dan is 't heerlijk om daarna weer in je log cabin terug te komen, en daar weer te genieten van alle comfort, en dan weer te besluiten of je 'n chic diner in 't hotel zelf zult gaan consumeren, of toch maar weer naar 'n andere plek in de omgeving zult gaan. Wat overigens niet zo eenvoudig is, omdat 't in die zin toch wel echt 'n nationaal park is waarbij de commerciele voorzieningen tot een minimum beperkt zijn. Wat ook heel goed is, maar wat soms wel 's beetje probleem geeft, omdat heel veel mensen kamperen daar, en hebben hun eigen kostje bij zich. En wij zaten dus in dat hutje, zonder verdere voorzieningen. We hebben wel voor ons eigen ontbijt gezorgd. Dat is op z'n Amerikaans natuurlijk. Je kunt wat koffie, wat thee, en wat koffiemelk en zo verzamelen, en iedere morgen wordt er ook voor het koffiezetapparaat verse koffie aangerukt. Dus dat leidt tot, ja, 'n zeer comfortabel verblijf daar.

We zijn overigens in die week, aan 't eind van die week hebben we dus besloten om nog naar, dat hadden we eigenlijk al van te voren geregeld natuurlijk, naar vrienden te gaan, voordat we weer naar huis terugvlogen. Maar die vrienden die woonden in Rayleigh, North Carolina dus ons verblijf in Amerika was zeer divers. We hadden eigenlijk drie, nogal sterk van elkaar verschillende, gebeurtenissen, hè. Verblijf in San Fransisco aan de westkust in 'n zonnig Californie. Alhoewel 't klimaat in San Fransisco zelf niet zo geweldig is. Daarna 't verblijf in Midden Amerika in de parken, en toen nog 'n week aan de oostkust van Amerika in Rayleigh North Carolina.

Rayleigh is 'n interessante plaats. Die mensen hadden 'n huis in de oudste wijk van Rayleigh. 't Huis was meer als honderd jaar oud, dat is voor Amerikaanse begrippen heel oud. 't Was ook 'n heel mooi huis, heel comfortabel. Maar daar zouden we toch moeite hebben gehad om ons 'n week lang goed te amuseren dus. Maar gelukkig hadden die mensen ook nog 'n zomerhuis aan 't strand, aan de kust. Diezelfde kust die dus vaak door allerlei natuurgeweld aangetast wordt, en hun zomerhuis lag dus ook op 'n landengte. 't Was 't tiende of 't vijftiende huis in 'n rij. En nummer één was, volgens kaarten die daar verkocht werden, lag aan de kust, maar had 'n strook strand van dertig veertig meter om zich heen. Inmiddels stond dat huis dus met z'n pootjes in 't water en werd flink bedreigd door de normale zee al, laat staan als d'r storm was. En die mensen maakten zich ook wel ernstig zorgen over hun eigen zomerhuis, want dat was 't vijftiende in de rij. En daar kwam 't water ook steeds dichterbij, maar d'r waren ook periodes dat 't zand weer aanslibte, dus 't kan ook weer breder worden. Maar 't lijkt me toch 'n angstig idee om zo'n bezit te hebben wat zo afhankelijk is van de natuur. Maar 't was heel mooi om daar te zijn.