Regulering van artsen in Belgie R. Schepers, P. Mokos

Kern van zelfregulering/autonomie Vrijheid van diagnose en therapie Gekoppeld aan verantwoordelijkheid ten aanzien van de samenleving die autonomie toekent Overheid maakt medisch beroep als collectiviteit verantwoordelijk Het medisch beroep moet individuele artsen verantwoordelijk maken

Autonomie Klinische Politieke Economische Tijd- en plaatsgebonden

Waarom autonomie? Belang van werk van artsen voor de samenleving (zie om Parsons hoofdstuk 3) Beloning? Medisch beroep als kartel ter bevordering van eigenbelang. Beide ideologisch getint

Provinciale Geneeskundige Commissie (pgc) 1818 Splitsing tussen officieel erkende geneeskunstbeoefenaars en ‘kwakzalvers’ (in theorie maar nauwelijks in de praktijk) Controle in handen van door de overheid benoemde geneeskundigen Kritiek van gewone (‘rank and file’) artsen Loyaliteit van pgc. tav. Overheid Geringe effectiviteit om.inzake bestrijding kwakzalverij

Orde van Geneesheren 1938 Opdracht waken over de eer, bescheidenheid, eerlijkheid een waardigheid van het beroep Provinciale raden samengesteld door verkiezingen Mogelijkheid tot syndicale beïnvloeding

Verplichte ziekteverzekering (1) Sedert einde van 19de eeuw: vrijwillige verzekering Kritiek artsen: lage honoraria Kritiek ziekenfondsen: gemakkelijk voorschrijven van medicijnen, onregelmatige tarieven en overbodige verrichtingen Legitimiteit van controlerende artsen hangt samen met representativiteit

Verplichte ziekteverzekering (2° 1944 Kritiek artsen wegens niet-participatie aan onderhandelingen Medisch charter Herstructurering in 1963 (wet Leburton) Kritiek op wet Leburton: vijf punten 1964: grote artsenstaking

Vrijheid van diagnose en therapie Essentie van klinische autonomie Evolutie van onder de ‘zuinigste voorwaarden tot ‘in geweten en in volle vrijheid’ Orde: controleorgaan

Dienst voor Geneeskundige Controle RIZIV Ook in overheidorganen belast met geneeskundige controle waren artsenorganisaties, ihb. de Syndikale Kamers nadrukkelijk aanwezig

Oprichting van Controlecommissie 1989 Principiële recht van diagnostische en therapeutische vrijheid niet onbeperkt uitoefenen binnen een sociaal zekerheidssysteem Invoering van administratieve controle Vervanging van in geweten en in volle vrijheid door ‘in belang van de patiënt en rekening houdend met de door de gemeenschap ter beschikking gestelde middelen

Controle in de praktijk Beperkt Orde van geneesheren functioneert iets beter dan Controlecommissie (werk nader uit)

Plannen tot hervorming in 2002 Problemen inzake bestaande wetgeving: onaangepastheid van straffen aan de werkelijkheid, juridische onzekerheid en logge structuur. (werk nader uit)