die boot dat was op de heenweg was 't heel mooi op die boot, hebben we de kinderen in bed gelegd en we zijn 's- avonds 'n film gaan kijken en zo.

schapen natuurlijk heel erg veel, en 't heeft heel heel heel hard gewaaid, dat kun je je bijna niet voorstellen, dat je op 'n bergtop staat en je krijgt gewoon geen lucht van de wind, 't was wel erg mooi, ja.

helaas was 't de laatste avond, dus de zaterdag, dat is de drukste dag, de duurste dag ook, alles in 't Engels en zo, we hadden 'n eerdere dag moeten gaan, dan hadden we nog echte mooie muziek gekregen, ja 't heeft niet zo mogen zijn.

D'r groeiden op dat eiland dus inderdaad maar 'n paar bomen, dat was allemaal bij 't grote kasteel.

D'r schijnen dus in totaal zeventigduizend mensen die taal nog te spreken.

daarvoor moesten we in tien vervoermiddelen.

je zit op die boot gewoon, en 's-avonds drink je dan 'n glas wijn en zo, en ga je 'n film zien, en dan, 's-even kijken, die terugreis ook weer tien vervoermiddelen, wat moet 'k d'rvan zeggen.

we hadden eerst de bus van Malden naar Nijmegen, dan de trein naar Amsterdam, en dan weer 'n bus naar de boot in IJmuiden, en vandaar 'n nachtboot naar hoe heet dat daar ook weer Harwich neem ik aan, ja god weet ik de naam al niet meer, en van daaruit 'n trein en nog 'n trein en nog 'n trein en 'n bus en dan weer 'n boot, en toen werden we opgehaald met de auto en de kinderen maar aftellen.

maar dat duurde eventjes voordat ik dat te horen kreeg.

dat hebben we dan te horen gekregen, want ja, als je daar niemand kent dan heb je ook weinig aanspraak.

een of andere vreselijke slacht tussen Schotten en Engelsen of iets dergelijks, prins Bonnie Charlie of zoiets, ooit van gehoord ?

't waait heel veel, 't regent heel veel, je loopt over heuvels met turf, we hebben daar bijvoorbeeld op een dag dolfijnen zien zwemmen, gewoon in de baai bij 't huis, en allerlei soorten maffe plantjes gezien waaronder dingen waarvan ons verteld werd dat 't orchideeen waren, ouderwetse duizend jaar oude kastelen die vervallen waren, wit strand, allemaal bij elkaar en heel stil natuurlijk, want 't was natuurlijk meestal koud en nat.

nou, we zijn naar Keltenland geweest, dus dat zijn de westelijke Hebriden, met de kinderen.

oh nou, dat zal ik dan maar vertellen.

't is net of je 'n beetje uitgaat :

ja onderweg natuurlijk, bij wat meer toeristische gebieden in Schotland, hebben we nog ergens 'n kasteel gezocht waar in de zeventiende eeuw iets heel belangrijks gebeurd was, waar blijkbaar iedereen in 't Britse koninkrijk vanaf weet, waar wij dus helemaal niets over wisten.

nou wat hebben we nog nog meer gezien daar.

't is denk ik de mooiste vakantie geweest die ik heb meegemaakt, want ja toeristisch is 't daar niet, maar je hebt d'r dus alles.

dus de tweede keer op de terugweg hebben we ook de kinderen uiteindelijk maar in bed gelegd, lang voorgelezen, en we zijn ook weer 'n film wezen kijken.

we vonden 't wel lang genoeg daar eigenlijk die reis.

op 't eiland hebben we nog 'n keer 's-avonds 'n Keltisch festival bezocht waar heel veel muziek werd gemaakt.

M'n dochter die moest huilen d'rvan gewoon.

dus we moeten nu nog negen vervoermiddelen, nog acht vervoermiddelen, drie, twee, een, enzovoort.

we zaten ook nog in de buurt van de hoofdstad, dat is de grootste stad van noordwest Schotland, genaamd Stornoway, met maar liefst vijfduizend inwoners en 'n ziekenhuis, en daar scheen 't toch minder voor te komen.

ik begreep niet meer goed hoe 't in elkaar zat ; alles stond in 't Keltisch aangeplakt, maar dat was meer voor de vorm.

we zijn wel 'n keer naar 't westen geweest nog en daar sprak dan wel iedereen Keltisch naar 't schijnt.

't is vooral heel erg leeg dat land namelijk.

daar woonde 'n vriendin van Jacqueline, oh de naam moet ik niet zeggen he, och kan ook niet zo erg, die is daar huisarts, dus die had ons uitgenodigd, en mijn plan voor de vakantie was Keltisch leren.

de kinderen hadden 'n leuke goochelaar op de heenweg alleen op de terugweg hadden ze precies dezelfde goochelaar die precies dezelfde grapjes maakte dat vonden we allemaal heel erg treurig.

op 't eiland Barra iedereen, en dit was meer 't grootste eiland Lewis.

de kinderen hebben wel tot tien leren tellen in 't Keltisch ze weten 't nog, geloof ik.

blijkbaar was de rest van 't eiland volgens sommige mensen te veel door schapen begraasd, of volgens anderen is 't gewoon altijd zo geweest daar, dat weten we nog steeds niet.

de kinderen weten niet wat hij zegt.

dat heeft daar dus de eigenaar van 't kasteel ooit aangeplant, laten invoeren vanuit Europa, nee de bomen niet, 't zand laten invoeren waar die bomen op moesten groeien.

nou ik had er nooit van gehoord, ja, nou, en...

hij zit daar op 'n boot waar die de hele dag gewoon elke dag Nederlandse kinderen zeg maar naar Engeland brengt, en spreekt geen woord Nederlands en hij moet dus met kinderen van vier jaar praten.

's-kijken wat valt 'r over te vertellen verder.

de eerste die ik hoorde die Keltisch sprak, dat was de dochter van 'n buschauffeur, 'n jong meisje en zo.

meer raadsels waren d'r natuurlijk wel, zo van wat dat nou voor soort dolfijnen waren, want op al die boten hingen grote plakkaten met hoe we dolfijnen konden herkennen, en deze, nou ja, ze voldeden aan een aantal eigenschappen die d'r voor walvissen stonden, en 'n aantal eigenschappen van dolfijnen.

't zullen wel bottlenose delphins geweest zijn of zoiets, ik weet niet hoe die in 't Nederlands heten.

hij verstaat de kinderen niet als ie d'r iets aan vraagt, dat is dus echt heel treurig dat die man in al die jaren dat ie daar werkt waarschijnlijk nog nooit een woord Nederlands geleerd heeft.

voor de rest hoorden we bijna iedereen Engels praten helaas, dus ik heb voornamelijk 's-nachts videootjes zitten draaien met Keltische les en boekjes zitten lezen, daar hadden ze d'r wel heel veel van.

ik zou nog wel 's 'n keer terugwillen naar dat oord, misschien 's 'n keer over 'n jaar of tien.