Family walks on empty streets of Aleppo, 2013 Niclas Hammarström) Psalm 137 Aan de stromen van Babel, daar zaten wij neer, daar weenden wij tranen, denkend aan Sion; 2 onze citers hingen al aan de wilgen. 3 En daar eisten juist die rovers gezang. Vrolijkheid wilden die beulen: ‘Zing voor ons eens een lied van Sion.’ … 4 Hoe zouden wij het lied van God kunnen zingen, zingen hier op vreemd grondgebied? 5 Jeruzalem, als ik jou ooit vergeet, mag mijn rechterhand verdorren; 6 mijn tong mag aan mijn gehemelte kleven als ik niet meer aan jou zou denken, als Jeruzalem niet meer mijn alles is….

Gelukkig 2017! Hadden bijzondere feestdagen, met veel vluchtelingen, vreemdelingen (bruiloft, etentje) "Ik had nooit durven dromen dat mijn dochter ooit nog een echte Arabische verloving zou krijgen in dit land…" (Gewoon in ons café!) Was alsof God sprak over ons als kerk door deze mensen in ballingschap, want volgelingen van Jezus zijn als "vreemdelingen, bannelingen op deze aarde", zegt de apostel Petrus. "Slechts bijwoners…" Een groot deel van de Bijbel gaat over "mensen in een vreemd land…" Vanochtend: wat kunnen we leren van vreemdelingen, hoe kunnen we goede vreemdelingen zijn? Om het makkelijk te onthouden: geloof, hoop en liefde! Geloof = weten waar je echte huis is, terwijl je ver van huis bent Hoop = weten dat je op een dag thuis zult komen, terwijl je nu verder van huis bent dan ooit Liefde = weten wie er thuis op je wacht

1. Geloof = weten waar je echte huis is, terwijl je ver van huis bent Geloofshelden - Heb. 11 …Abraham…Samen met Isaak en Jakob, mede-erfgenamen van de belofte, woonde hij daar in tenten omdat hij uitzag naar een stad met fundamenten, door God zelf ontworpen en gebouwd. "…en ze zeiden van zichzelf dat zij op aarde leefden als vreemdelingen en gasten. Door zo te spreken lieten ze blijken op doorreis te zijn naar een vaderland. En daarmee bedoelden ze niet het vaderland waaruit ze weggetrokken waren, anders waren ze daarheen wel teruggekeerd. Nee, ze keken reikhalzend uit naar een beter vaderland: het hemelse." Geen toeristen! Vaak zijn we als toeristen Verschil tussen toerist en een banneling? Als je als toerist naar buitenland gaat, cultuur (eten, taal, muziek, kunst, gewoontes) is interessant, boeiend, vermakelijk zijn, leuk… Voor een toerist is cultuur vermaak, voor een banneling is het bittere noodzaak (vergeten = vervloekt!) Als je niet meer thuis bent, dan worden de dingen van thuis opeens ontzettend belangrijk (eten, taal, verhalen…) Geldt voor ons als kerk ook! Vaderland + cultuur…Een ding uitlichten… Familie van thuis! "Verzuim de onderlinge samenkomsten niet, maar bemoedig elkaar juist, en dat des te meer naarmate jullie de Grote Dag zien naderen!" (Heb. 10) Wettisch??? "Als we als familie in ballingschap bij elkaar komen, blijf dan niet weg, maar zorg dat je er bij bent en bemoedig je broers en zussen met je aanwezigheid. Het duurt niet lang meer en dan gaan we naar huis!"

2. Hoop: "Weten dat je ooit echt thuis zult komen, terwijl thuis nu verder weg is dan ooit" (El Seed, Cape Town: "It seems impossible, until it is done" in Arabisch (Nelson Mandela). Dit is de enige betonnen muur die de kunstenaar in deze sloppenwijk kon vinden) Hoop is niet een fijne gedachte, maar gaat over volhardend verwachten midden in pijn en verdriet! Romeinen 8: "want ik weet dat het lijden van de huidige tijd niet opweegt tegen de glorie die ons geopenbaard zal worden" (Hoor je wat apostel Paulus zegt? "LIJDEN!" Die grotere glorie die willen we wel! Meer gaven van de geest, demonen uitdrijven, zieken genezen… En dat zijn allemaal dingen die Jezus ons heeft beloofd, maar Hij heeft ons ook beloofd dat we zullen lijden! "Een leerling is niet groter dan zijn Meester" … "De wereld haat jullie, omdat ze Mij haat…" Er was een tijd dat christenen baden om meer vervolging, zodat ze in elk opzicht konden worden zoals hun Koning! Nu willen we graag meer glorie, maar geen lijden… Dat is "Lijden vanwege je geloof…". En er is ook nog het andere lijden dat bij deze wereld hoort, waar we deel van zijn, maar die niet ons thuis is: ziekte, moeite, pijn, verdriet, zorgen… Al deze dingen zullen ons niet bespaard blijven, maar het verschil is dat wij hoop hebben… Efeze 2 Eerst leefden jullie in een wereld zonder hoop en zonder God.  Maar nu zijn jullie, die eens ver weg waren, in Christus Jezus dichtbij gekomen, door zijn bloed. (door zijn LIJDEN!) Punt = ik geloof dat God meer van zijn glorie wil laten zien, maar niet als we niet bereid zijn om te lijden beginnen met "mee-lijden" - "Barmhartigheid wil ik, geen offers…" Barmhartigheid is geen quick-fix, maar we geven onszelf, onze emoties bijv. asielzoekers met trauma’s: zit met ze, huil met ze…

(Return of the Prodigal Son, Duane Michal) 3 (Return of the Prodigal Son, Duane Michal) 3. Liefde = weten wie er thuis op je wacht Psalm 137 eindigt niet heel vrolijk… Hun stad is verwoest, hun kinderen lagen dood in de straten: gevoelens v. wraak: "Gezegend is degene die jouw kinderen op de rots verplettert…" (AU!) Wat ik bijzonder vind, is dat God deze gevoelens, hoe donker ook, een plek geeft in zijn Woord. God poetst het niet weg, maakt het niet mooier dan het is…"laten we positief blijven, jongens!" Maar… God stopt niet bij deze gevoelens…waar wij mensen zouden toegeven aan onze haat, gaat God verder en brengt genade en gerechtigheid… Als christenen lezen we de Bijbel vanuit het Jezus-perspectief, en Jezus brengt namens God, verzoening en vergeving… En dat doet Hij door liefde: net als hoop en geloof, niet een fijn gevoel, maar confronterend en pijnlijk… Verzoening - in een relatie dingen rechtzetten en herstellen - hoe doet God dat? De foto verbeeldt het mooi! God incasseert, absorbeert, draagt zelf onze schande, onze naaktheid en geeft ons zijn kleren… God geeft ons zijn eigen Zoon, zodat wij bij Hem thuis kunnen komen! Hij betaalt de rekening…(volgende sheet)

"Heb je vijanden lief en zegen ze…" Tel dat eens bij Psalm 137 op !!! Jezus en Petrus: "nu heb je het mooi verpest!" NEE! "Houd je van me?" - Jezus absorbeert, incasseert Dat is de essentie van Vergeving: i.p.v. ons voor schut te zetten, gaat Jezus zelf in onze plaats voor schut staan… "Heb je vijanden lief en zegen ze…" Tel dat eens bij Psalm 137 op !!! Menselijkerwijs is dat onmogelijk, maar bij Jezus is niets onmogelijk… En Hij zegt tegen ons: "Zoals ik jullie vergeven heb, moeten jullie anderen vergeven". Ik geloof dat God meer van zijn glorie zal laten zien, als wij andere mensen vergeven… "Gehoorzaamheid wil ik, geen offers…" Vergeven is een opdracht, niet een wens… Vergeven betekent dat we erop vertrouwen dat God recht zal doen, hoe groot het onrecht ook is, en dat we het rechtersoordeel in zijn handen leggen Als we de mensen die ons pijn hebben gedaan vergeven, onze vijanden liefhebben en zegenen, dan laten we zien dat we weten wie er Thuis op ons wacht, Onze Hemelse Vader! En dan zijn we echt zijn kinderen!