OFFERGAVEN VAN DANKBAARHEID Les 9 voor 3 maart 2018

Wij zijn rentmeesters van God, dus we moeten onze Heer navolgen Wij zijn rentmeesters van God, dus we moeten onze Heer navolgen. Hij geeft ons rijkelijk alles wat we nodig hebben. We tonen onze dankbaarheid door Hem onze offers zoals onze schatten (kostbaarheden), tijd en talenten overvloedig te geven. Dankbare rentmeesters. Voor de eeuwigheid sparen. Genade uitdelen. Offergaven van dankbaarheid. Kwaliteitsoffers. Ons motief om te geven. De vreugde om te geven.

OPZIJ ZETTEN VOOR DE EEUWIGHEID “maar verzamel schatten voor u in de hemel, waar geen mot of roest ze verderft, en waar dieven niet inbreken of stelen.” (Matheus 6:20) Hoe kunnen we schatten in de hemel verzamelen? “want wij wandelen door geloof, niet door aanschouwen.” (2 Korintiërs 5:7). Onze gedachten en motieven moeten gebaseerd zijn op eeuwige dingen. Het is noodzakelijk om te zorgen voor aardse dingen en voorzieningen te treffen voor toekomstige situaties (op zoek naar een nieuwe baan, pensioen ...), maar dat zou niet het hoofddoel van ons leven moeten zijn. We moeten volgens ons geloof leven. We moeten ons vertrouwen op God stellen en niet op aardse dingen.

GENADE DELEN "Laat ieder de anderen dienen met de genadegave zoals hij die ontvangen heeft, als goede beheerders van de veelsoortige genade van God." (1 Petrus 4:10) De genade van Jezus Christus is de mooiste gave die God ons heeft gegeven: "Want uit genade bent u zalig geworden, door het geloof." (Efeziërs 2: 8) Gods genade is niet alleen voor ons eigen genot. We zijn geroepen om het met anderen te delen: "U hebt het voor niets ontvangen, geef het voor niets." (Mattheüs 10: 8) Het aanbieden van onze schatten, talenten en tijd is nuttig om het nieuws van zaligheid te verspreiden.

KWALITEITS OFFERS "Van alles wat u geschonken wordt, moet u elk hefoffer voor de HEERE brengen, van al het beste ervan, als heilige gave daarvan" (Numeri 18:29) We betonen onze dankbaarheid aan God door Hem het beste te geven van wat Hij heeft ons heeft geschonken. In de oude landschappelijke Israëlische maatschappij op het platteland, offerden ze gewoonlijk het beste van de opbrengst van het land of van de dieren die ze bezaten, altijd "zonder enig gebrek" (Leviticus 22:20) Geld heeft niet altijd dezelfde waarde, dus hoe kunnen we vandaag het concept van "het beste geven" toepassen? We moeten niet de restjes geven (Lukas 21: 4). We kunnen ook bijvoorbeeld onze tijd en onze vaardigheden geven. Misschien kunt u een speciaal parfum geven om onze Heer te zalven! (Lucas 7: 37-47)

“…het hart van Maria was vol dankbaarheid “…het hart van Maria was vol dankbaarheid. Zij had Jezus horen spreken over Zijn naderende dood, en in haar oprechte liefde en smart verlangde zij Hem eer te bewijzen. Als een groot persoonlijk offer had ze een kruik "echte, kostbare nardusmirre" (Joh.12:3) gekocht, waarmede ze Zijn lichaam wilde zalven. Maar nu verklaarden velen, dat Hij tot koning gekroond zou worden. Haar smart werd veranderd in vreugde, en zij was vol verlangen om de eerste te zijn, die haar Here zou eren. Zij brak de kruik zalf en goot de inhoud over het hoofd en de voeten van Jezus; terwijl ze daarna wenend neerknielde en Zijn voeten bevochtigde met haar tranen, droogde zij ze af met haar lange, losse haar…. Maria hoorde de woorden van kritiek. Haar hart beefde in haar. Zij was bevreesd, dat haar zuster haar zou berispen om haar verkwisting….Hij [Jezus] wist, dat zij door deze daad van dienstbaarheid haar dankbaarheid tot uitdrukking had gebracht voor de vergeving van haar zonden, en Hij bracht verlichting voor haar geest.” E.G. White (De Wens der Eeuwen, hfdst. 62 – Het feest in het huis van Simon, blz. 558, 560)

ONS MOTIEF OM TE GEVEN “Want als de bereidwilligheid aanwezig is, dan is iemand welgevallig overeenkomstig wat hij heeft, niet overeenkomstig wat hij niet heeft.” (2 Korintiërs 8:12) Alleen God kent ons motief bij het geven van onze offers, hoe groot of klein ze ook zijn. Niemand anders kan ons motief beoordelen (Jakobus 4:12). Er zijn veel verschillende motieven om te geven, van egoïsme tot vrijgevigheid. We kunnen de juiste acties ondernemen om de verkeerde redenen (bijvoorbeeld om gefeliciteerd te worden, om goed met iemand om te gaan ...) Onzelfzuchtige vrijgevigheid wordt gemotiveerd door liefde. Die liefde is het antwoord op Gods liefde in ons leven. Egoïsme Vrijgevigheid

DE VREUGDE VAN GEVEN "Laat ieder doen zoals hij in zijn hart voorgenomen heeft, niet met tegenzin of uit dwang, want God heeft een blijmoedige gever lief.“ (2 Korintiërs 9: 7) Zodra we Gods liefde hebben ervaren, begrijpen we dat Hij altijd voor ons zal zorgen. Hij zal niets van ons vragen dat ons kwaad kan doen. Dat omvat zijn verzoek om vrijgevig te zijn. Offers brengen is een daad van geloof. Het is een uitdrukking van onze dankbaarheid voor alles wat Jezus ons geeft. We weerspiegelen Gods karakter door te geven. Ons vertrouwen in Hem groeit ook als we vrij, gul en blij geven. Laten we de vreugde ervaren om God het eerste en beste van ons geld, onze tijd en onze vaardigheden te geven.

"God zal vrijwillige offers aannemen "God zal vrijwillige offers aannemen. Degenen die geven, moeten het als een voorrecht beschouwen om dat te doen. Sommigen geven van hun overvloed, maar toch voelen ze geen gebrek. Ze onthouden zichzelf niet noodzakelijk van iets voor de zaak van Christus. Ze hebben nog steeds alles wat het hart begeert. Ze geven vrijgevig en hartelijk. God merkt het op, en de actie en het motief zijn bekend en strikt door Hem gemarkeerd. Ze zullen hun beloning niet verliezen. U die dit niet zo royaal kan geven, moet uzelf niet excuseren omdat u niet zoveel kunt doen als sommige anderen. Doe wat u kunt. Ontzie uzelf van een of ander artikel die u kunt missen en offer voor de zaak van God. Net als de weduwe, geef uw twee penningen. U zult feitelijk meer geven dan al diegenen die van hun overvloed geven; en u zult weten hoe fijn het is om uzelf niet te ontzien en om aan de behoeftigen te geven, om te offeren voor de waarheid, en om een schat in de hemel te bewaren.” E.G White. (Testimonies for the Church, deel 1, hoofdstuk 30, blz. 176, 177)