Foto 1

Sofera kreunt en wist het zweet van haar voorhoofd. Ze heeft zoveel pijn, weet niet wat te doen. Het is de tweede keer dat Sofera bevalt van een kindje, maar deze keer voelt anders. Ze weet dat deze bevalling niet gemakkelijk zal verlopen, er is iets dat niet klopt. Misschien heeft de druk die op haar schouders ligt er iets mee te maken. Sofera’s man zal alleen echt blij zijn als ze een zoon krijgt. Ze belt haar zus Lucie, die hielp haar al bij de eerste bevalling.

Foto 2

Als Lucie aankomt, ziet ze haar zus in bed liggen. Sofera mompelt dat ze veel pijn heeft. Een ziekenhuis, dat is wat ze nu nodig heeft. Het dichtste ziekenhuis ligt echter op 80 km. Trouwens ze zou de rekening toch niet kunnen betalen.

Foto 3

Enkele uren verstrijken en dan is het zo ver, Sofera bevalt van een gezonde dochter. Lucie en Sofera zijn dolgelukkig! Maar dan verdwijnt alle kleur uit Sofera’s gezicht, ze verliest bloed. Er is geen medische hulp in de buurt. Een paar uur later sterft de kersverse moeder. In het zuiden sterven veel vrouwen in het kraambed. Moedersterfte is daar de derde doodsoorzaak bij vrouwen.

Foto 4

Op dat moment zwaait de deur open en komt de vader binnen. Hij was buiten de stad aan het werk in een nieuwe fabriek. Toen hij thuis kwam, hoorde hij van de buren het nieuws … Hij kijkt naar zijn vrouw en kind, draait zich om en loopt zonder iets te zeggen de deur uit. Lucie blijft verweesd achter bij haar zus en nichtje. Ze wil het kleine meisje niet zonder een moeder laten opgroeien en ze besluit bij het meisje en haar vader te blijven wonen.

Foto 5

Zeven jaar later zien we het kind op school, ze heet Mouna. Naar school gaan was helemaal niet evident, maar haar tante kon haar vader na lang aandringen overtuigen.

Foto 6

Mouna doet het goed op school. Ze amuseert zich en is erg leergierig. Ze ziet haar toekomst al helemaal voor zich, ze zou liefst iets gaan doen met wiskunde want dat vindt ze erg interessant.

Foto 7

Maar dan vallen haar toekomstdromen in puin. Op haar achtste verjaardag verliest Mouna’s vader zijn werk. Hij heeft nooit leren lezen en tekende een contract zonder te weten wat erin stond. Hij blijkt nergens recht op te hebben. De enige kostwinner van het gezin is plots verdwenen dus moet Mouna nu werk zoeken. Vrouwen vinden hier gemakkelijker werk, ook al zijn het echt smerige banen.

Foto 8

Mouna werkt in een textielfabriek. Het zijn lange dagen en ze verdient niet veel. Wat een verschil met het leven op de schoolbanken! Wat had ze haar toekomst anders gedroomd. Zonder diploma zal ze geen goed werk vinden, en zullen zij en haar toekomstige kinderen nooit uit de armoede geraken.

Foto 9

Op haar vijftiende verjaardag stapt Mouna in het huwelijksbootje. Financieel heeft ze nu wat meer mogelijkheden. Ze moet niet langer in de fabriek werken, maar staat in voor het huishouden.

Foto 10

Mouna woont al een aantal weken bij haar kersverse man. Ze probeert hem te overtuigen om haar naar school te laten gaan. Maar daar wil hij niets over horen want wie zal het huishouden doen als zij op de schoolbanken zit?

Foto 11

Jaren later is Mouna nog steeds aan het werk thuis. Ze heeft ondertussen drie kinderen die alle drie naar de basisschool gaan. Privé-onderwijs kunnen ze niet betalen, dus waren ze gedwongen voor staatsonderwijs te kiezen. De leerkrachten, gebouwen en materialen zijn daar duidelijk minder goed.

Foto 12

Wordt vervolgd…

Copyright Studio Globo 2010