Kunde gij er voor zorrege da ik zaterdagmidda g op het station. Voraan mag staan meej ons vader en moeder boven op het het balkon.
Want, lieve Prins ik zijn nog pas un maand of tien. En anders ken ik van d’n intocht ginne ene flikker zien.
En kunde gij dan ok, effekes zeggen tegen al die Berregse mannen en vrouwe. Da ze ok nie zo Motte douwe.
Want lieve Prins ik ben nog maar zo klein en zo fragiel. En ik zou nie d’n éérste zijn die méé zun bakkes op de keien van het Stationsplein viel.
Wilde gij ok zorrege da m’n vader nie zoveul pilskes vat. Die et méé twee pilskes al genog g’ad.
Want anders, lieve Prins, moet ik zoveul van d’n intocht misse. Want m’n vader mot van drank altijd zo gruwelijk pisse.
En verder lieve Prins, heb ik niks meer te klage. O ja, ik wil oe nog een klein dingeske vrage.
Aggij vanavond mijn oma nog laat erregens in de kroeg zie zitte. Stuur ze dan mar nar ‘uis want ze mot nog babysitte.
Oudoe en dagge bedankt zijt, da witte!
Agge mar leut et!