Anne Frank

Voorwoord Welkom in dit interactieve boek van “Anne Frank”. In dit interactieve boek leer je meer over Anne Frank. Naast de informatie over Anne Frank, vind je ook allerlei achtergrondinformatie over het Achterhuis. Deze kun je vinden door op dit plaatje te klikken. Je kunt alles achter elkaar doorklikken, maar je kunt ook in de inhoudsopgave klikken op het onderwerp waar je meer over wilt weten. Als je op het huisje klikt, kom je weer in de inhoudsopgave. Heel veel plezier met dit boek!

Inhoudsopgave De familie Frank Het achterhuis De bewoners De indeling van het Achterhuis Verraad Het dagboek Otto Frank De concentratiekampen

De familie Frank Anne werd in 1929 geboren in de Duitse stad Frankfurt am Main. Ze werd geboren in een Joods gezin. Vader Otto, moeder Edith en zus Margot maken het gezin Frank compleet. In Duitsland kwam Adolf Hitler aan de macht, daarop vluchtte het gezin Frank in 1933 naar Amsterdam. Ze gingen wonen aan het Merwedeplein in Amsterdam. Ze ging naar het Joods Lyceum toen het verboden werd om naar niet-Joodse scholen te gaan. Haar vader Otto had een bedrijf aan de Prinsengracht 263. Dit bedrijf heette Opekta. De familie Frank dacht in Amsterdam veilig te zijn voor de vervolging van Joden door de nazi’s van Hitler. Merwedeplein 37 in Amsterdam. Anne staat 2e van links.

De verhuizing naar het Achterhuis Anne was net 13 jaar toen ze op 6 juli 1942 moesten onderduiken. Een van de redenen is dat Margot werd opgeroepen zich te melden om te werken in Duitsland. Achter het bedrijf van vader Otto stond een achterhuis. De deur tussen het voorhuis en het achterhuis zat verstopt achter een boekenkast. In het voorhuis en in het magazijn werkte personeel, waarvan enkelen op de hoogte waren van de onderduikers. Naast de familie Frank doken er nog vier andere mensen onder.

Het Achterhuis Anne stelt het achterhuis voor Klik op de verschillende plaatjes om meer te weten te komen over het Achterhuis aan de Prinsengracht 263 in Amsterdam. Website Anne Frankhuis Bekijk het huis virtueel

De bewoners Klik op de foto’s om meer over de bewoners te weten te komen. Otto Frank Edith Frank Hermann en Auguste van Pels Margot Frank Anne Frank Fritz Pfeffer Peter van Pels

De indeling van het achterhuis

De indeling van het achterhuis Anne woonde van 6 juli 1942 tot 4 augustus 1944 in het achterhuis. Anne moet haar kamer delen met Fritz Pfeffer. Ze maakten veel ruzie over wie er aan het bureau mocht schrijven. Anne vrolijkt haar kamer op door allerlei plaatjes van beroemde mensen aan de muur te plakken. Anne zit graag op de zolder. Vanaf de zolder kan ze naar de boom achter het huis kijken, dit zal later de Anne Frankboom worden. Anne wilde schrijver worden en daarom kreeg ze ook een dagboek voor haar verjaardag. Na een oproep van Radio Oranje om dagboeken te verzamelen voor na de oorlog, herschrijft ze haar dagboek. Ze heeft het dagboek nooit kunnen afmaken. Kamer van Anne Gezamenlijke ruimte De boekenkast Het voorkantoor De zolder

Verraad Na meer dan twee jaar werden de onderduikers verraden: hun onderduikadres werd ontdekt. Ze werden door de Grüne Polizei en Nederlandse politieagenten op 4 augustus 1944 gearresteerd en via kamp Westerbork naar het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau afgevoerd, en een maand later overgebracht naar Bergen-Belsen. Het is niet bekend wie de onderduikers verraden heeft. Alleen Otto heeft de oorlog overleefd. Het dagboek werd gevonden door twee personeelsleden in het voorhuis die tot de helpers van de onderduikers behoorden: Miep Gies en Bep Voskuijl Fragment uit de musical “Anne”

Vervolging Ze werden eerst naar Kamp Westerbok gebracht, omdat ze zich niet hadden gemeld om te werken in Duitsland. In werkelijkheid was het massavernietiging. In de ochtend van 3 september 1944 werden omstreeks duizend mensen naar het oosten gebracht. Een selectieleider kwam de avond tevoren naar de strafbarak, waar hij de namen op zijn lijst voorlas. Ook de onderduikers uit het achterhuis hoorden daarbij. Het was de laatste trein die vanuit Westerbork naar Auschwitz zou vertrekken. Op 5 september, terwijl het in Nederland Dolle Dinsdag was, arriveerde de trein in het vernietigingskamp Auschwitz II - Birkenau. De acht onderduikers doorstonden de beruchte selectie voor de gaskamers. Vervolgens werden de mannen van de vrouwen gescheiden. Otto Frank, Hermann van Pels, Peter van Pels en Fritz Pfeffer werden naar het nabijgelegen kamp Auschwitz I weggevoerd. Anne, Margot, moeder Edith en Auguste van Pels bleven achter in het vrouwenkamp van Birkenau. Na enkele weken kreeg Anne schurft. Ze werd in het zogenaamde Krätzeblock (schurftblok) ondergebracht dat door een hoge muur gescheiden was van de rest van het kamp. Margot ging met haar mee. Dood Op 28 oktober 1944 vertrok een transport met 1308 vrouwen uit Birkenau naar het concentratiekamp Bergen-Belsen. Waarschijnlijk maakten ook Anne en Margot daar onderdeel van uit. Edith bleef achter en stierf op 6 januari 1945. In februari of maart 1945 overleed Margot. Enkele dagen later overleed ook Anne, waarschijnlijk aan de gevolgen van vlektyfus. In die periode lieten naar schatting 17.000 gevangenen het leven in Bergen-Belsen. Van een kamp-administratie was toen geen sprake meer, de reden dat de exacte overlijdensdata van Anne en Margot niet meer te achterhalen zijn. Het Rode Kruis nam destijds aan dat het 'ergens tussen 1 en 31 maart' geweest moest zijn. De officiële overlijdensakte vermeldt 31 maart 1945 als overlijdensdatum.

Het dagboek Anne krijgt voor haar 13e verjaardag een dagboek. Het is voor Anne een uitlaatklep. Tijdens de onderduik besluit Anne haar dagboek als een vriendin te beschouwen die ze Kitty noemt, dat maakt het schrijven gemakkelijker. Als de familie Frank moet onderduiken is het eerste wat Anne inpakt haar dagboek. En ze begint er zodra ze in het Achterhuis is bijna elke dag ijverig in te schrijven. Het leven dat ze nu leidt is totaal anders dan het zorgeloze leventje van daarvoor. Anne zit vol levenslust en het valt haar zwaar dat ze niet naar buiten kan en zo vaak stil moet zijn. Het dagboek helpt. Anne krijgt steeds meer plezier in het schrijven. In de zomer van 1943 begint ze met het schrijven van zelfgemaakte verhaaltjes. Ze leest ze soms ook voor aan de andere bewoners. Ze begint ook een ‘mooie zinnen boek’, een verzameling mooie zinnen die ze overschrijft van andere schrijvers.

Het dagboek Anne krijgt steeds meer plezier in het schrijven. In de zomer van 1943 begint ze met het schrijven van zelfgemaakte verhaaltjes. Ze leest ze soms ook voor aan de andere bewoners. Ze begint ook een ‘mooie zinnen boek’, een verzameling mooie zinnen die ze overschrijft van andere schrijvers. Het dagboek van Anne Frank is het meest vertaalde Nederlandstalige boek aller tijden. De eerste vertaling verscheen in het Duits in 1950. In 1952 volgden Engelse vertalingen voor Engeland en de Verenigde Staten. Sindsdien is het dagboek in 70 talen vertaald en in meer dan 60 landen gepubliceerd. Er zijn ruim 25 miljoen exemplaren van verkocht. Inhoudsopgave van het Anne’s verhaaltjesschrift. De eerste publicatie van Anne’s Dagboek. 25 juni 1947. Het wordt gepubliceerd als “Het Achterhuis”

Otto Frank Otto Frank heeft als enige van het gezin Frank de oorlog overleefd. Hij werd bevrijd door de Russen en keerde terug naar Amsterdam. Hij heeft dan nog de hoop dat zijn dochters nog in leven zijn. Tijdens de reis naar Amsterdam hoort hij dat Edith is overleden. Op 3 juni 1945 komt Otto, met een grote omweg langs ongeveer Marseille in Frankrijk, aan in Amsterdam. Hij gaat meteen naar Miep en Jan Gies, hij heeft nog geen nieuws over zijn dochters. Otto Frank op de zolder van het Achterhuis, vlak voor de opening van het Anne Frankhuis. Dit document had Otto nodig om door Frankrijk te kunnen reizen.

Otto Frank Op 18 juli 1945 ontmoet hij een van de zusjes Brilleslijper. Zij waren samen met Anne en Margot in Bergen-Belsen en vertellen hem dat zijn dochters daar gestorven zijn. Als Miep het hoort, overhandigt ze hem de dagboekpapieren van Anne. Al die tijd heeft ze die papieren in de la van haar bureau bewaard in de hoop ze aan Anne zelf terug te kunnen geven. Nu zegt ze tegen Otto: 'Dit is de erfenis van uw dochter Anne'. Zelf zegt ze hierover: 'Ik gaf Annes papieren niet dadelijk na zijn terugkeer omdat ik nog hoopte, al was de kans klein, dat Anne terug zou komen... Toen we in juli 1945 hoorden dat Anne en Margot gestorven waren in Bergen-Belsen, gaf ik de papieren met de geschriften van Anne Frank aan meneer Frank terug. Ik gaf hem alles wat ik bewaard had in het bureau op mijn kantoor.‘ Otto had geen staatsburgerschap van Duitsland meer. Hij nam de Nederlandse identiteit aan. Hij had nog maar één opdracht in zijn leven, zorgen dat het dagboek van Anne werd uitgebracht. Otto richtte het Anne Frankfonds op in Zwitserland. Otto overleed op 91-jarige leeftijd. De dagboeken en aantekeningen van Anne

De concentratiekampen Kamp Westerbork Auschwitz