Visie op Forensische Verslavingszorg Stuurgroep forensische verslavingszorg What Works benadering

Visie: Doelen recidivevermindering behandelen van de verslaving in combinatie met comorbiditeit verbeteren van de kwaliteit van leven.

Visie: betrokkenen Het behandelteam: Specialistische kennis van forensische zorg en verslavingszorg Aandacht voor het delict en het gevaar op recidive en kennis van de juridische kaders. Intensieve samenwerking zorg en reclassering De cliënt: wordt vanaf het begin van zijn zorgtraject betrokken bij en medeverantwoordelijk gemaakt voor zijn behandeling en doelen. In een tripartite overeenkomst tussen cliënt, behandelaar en toezichthouder wordt vastgelegd wat de behandeldoelen van de partijen zijn, welke behandelaanpak zal worden gevolgd en wat een ieders rol en verantwoordelijkheden daarin is.

Visie: behandeling bij voorkeur ambulant in samenwerking met ketenpartners en maatschappelijke organisaties een diepgaande delictketenanalyse risicotaxatie netwerkanalyse behandelplan in overleg met cliënt en toezichthouder Resocialisatieplan via zorgpaden en via herstelprincipe monitoren van de voortgang in de behandeling onder meer via vastgestelde meetinstrumenten en risicotaxatie-instrumenten Terugvalpreventieplan organisatie van maatschappelijke steunsystemen

What works principes Andrews en Bonta (1990, 2007, 2010) Alleen gevangenisstraf opleggen heeft een minimaal of negatief effect (Pogarsky & Piguero, 2003; Smith, Goggin & Gendreau, 2002) Behandeling is alleen effectief als wordt gewerkt vanuit een aantal evidence beased principes: Risk principe (Risico) Need principe (Behoefte) Responsivity principe (Responsiviteit) Daarnaast ook behandelingsintegriteitsprincipe en professionaliteitsprincipe

Risicoprincipe Het recidiverisico staat centraal, niet de stoornis Stem de behandelintensiteit af op het risico De cliënt met een hoog recidiverisico is gebaat bij een meer intensieve behandeling De cliënt met een laag recidiverisico is gebaat bij een minder intensieve behandeling of geen behandeling Bij verkeerde behandelintensiteit kan het recidiverisico toenemen (Andrews & Dowden, 2006)

Behoefteprincipe Richt de behandeling op de criminogene behoeften die daadwerkelijk in relatie staan tot (toekomstig) delictgedrag Elk individu heeft zijn eigen combinatie van factoren die tot het delict hebben geleid Deze factoren zijn de dynamische risicofactoren die in relatie staan tot het delict Dynamische risicofactoren zijn veranderbaar door behandelinterventies Niet-criminogene behoeften (zelfwaardering, stoornis, enz) kunnen indirect bijdragen aan terugdringing van dynamische risico

Centrale 8 criminogene behoeften (Andrews & Bonta, 2006)

Responsiviteitprincipe Sluit de behandeling en type interventies aan bij de leerstijl en leervermogens van de cliënt Externe responsiviteit Vorm van behandeling (ambulant, deeltijd, klinisch, begeleid wonen, beschermd wonen) Duur en intensiteit Kenmerken behandelaar Mogelijkheden in omgeving (stabiliteit, mobiliteit, enz.) Interne responsiviteit Intelligentie Motivatie Persoonlijkheid Stoornis Leerstijl

Recidivevermindering