Les 8 voor 21 mei 2016

Deze week hebben wij het leven van Christus bestudeerd, maar wij hebben op het verhaal van Petrus ingezoomd en hoe hij op Zijn bediening reageerde. Petrus’ verklaring: “Gij zijt de Christus.” Mattheüs 16: Petrus, een kleine steen op de Rots. Mattheüs 16: Petrus de verleider. Mattheüs 16: Petrus bij het hemels gezicht. Mattheüs 17:1-9. Petrus en de tempel- belasting. Mattheüs 17:24-27.

De Katholieke Kerk heeft onderwezen dat Jezus in deze tekst Petrus heeft aangewezen als leider van de Kerk. In werkelijkheid heeft Petrus die rol niet vervuld in de vroegchristelijke kerk. Ter aanvulling: het gebruik van het woord “rots” (πετρα) ondersteunt die uitleg helemaal niet.  De apostelen zonden Petrus naar Samaria (Handelingen 8:14). Petrus gehoorzaamde de overige apostelen.  Jacobus was degene die het eerste Concilie van Jeruzalem leidde en niet Petrus (Handelingen 15:13).  Paulus haalde drie “pilaren” aan van de Kerk (niet slechts één): Jacobus, Petrus en Johannes (Galaten 2:9).

En Ik zeg u ook dat u Petrus bent, en op deze petra zal Ik Mijn gemeente bouwen, en de poorten van de hel zullen haar niet overweldigen.” (Mattheüs 16:18)  NIEUWE TESTAMENT  Paulus schreef over Jezus, de Rots zijnde, die Israël gedurende de Exodus leidde (1 Korinthe. 10:4)  Paulus schreef over Jezus Die de Rots is (1 Petrus 2:8)  OUDE TESTAMENT  God is de Rots (Gen. 49:24; Deut. 32:4, 15, 18, 30, 31; 2Sam. 22:2, 32, 47; 2Sam. 23:3; Psalm 18:2, 31, 46; 19:14; 28:1; 31:2-3; 42:9; 62:2 …) “Want niemand kan een ander fundament leggen dan wat gelegd is, dat is Jezus Christus.” (1 Korinthe 3:11) “ en op deze rots zal ik Mijn kerk bouwen.”

“Maar Hij keerde Zich om en zei tegen Petrus: Ga weg achter Mij, satan! U bent een struikelblok voor Mij, want u bedenkt niet de dingen van God, maar die van de mensen.” (Mattheüs 16:23)

God stuurde twee mannen om Jezus aan te moedigen vóór Zijn offer (Lukas 9:31). Moses en Elia hebben het lijden ervaren waarmee wij in deze zondige wereld worden geconfronteerd. Zij stellen ook de vruchten voor van Jezus’ offer. Dat was het voornaamste thema van hun gesprek. Jezus werd door hen aangemoedigd, dus moedigde Hij ook Zijn verbaasde discipelen aan (Mattheüs 17:7). Die ervaring zou diepe indruk bij Petrus achterlaten (2 Petrus 1:16-18).

“Het geloof van de discipelen werd aanzienlijk versterkt bij de transfiguratie, toen hen werd toegestaan om Christus’ heerlijkheid te aanschouwen en de stem uit de hemel te horen, getuigende van Zijn goddelijke karakter. God koos ervoor om de volgelingen van Christus overtuigend bewijs te geven dat Hij de beloofde Messias was, opdat zij in hun bittere verdriet en teleurstelling over Zijn kruisiging, hun vertrouwen niet over boord zouden gooien. Bij de transfiguratie stuurde de Heer, Mozes en Elia om tot Jezus te praten met betrekking tot Zijn lijden en dood. In plaats van engelen te kiezen om met Zijn Zoon te spreken, koos God degenen die zelf de moeilijkheden op deze aarde hadden ervaren.” E.G.W. “Eerste Geschriften”, “Geestelijke Gaven”, “De Transfiguratie”, blz. 162

“Toen zij Kapernaüm binnengekomen waren, gingen zij die de twee drachmen inden, naar Petrus toe en zeiden: Betaalt uw Meester de twee drachmen niet?’” (Mattheüs 17:24) Priesters, Levieten en Rabbi’s waren vrijgesteld van het betalen van de tempelbelasting. Peter accepteerde Jezus als rabbi en Zoon van God (Johannes 4:31; Mattheüs 16:16). Tactisch gaf hij toe dat Jezus geen rabbi was door die vraag met “ja” te antwoorden. Hij verkwiste een kans om van zijn geloof te getuigen! Jezus legde hem de inconsistentie uit van de Zoon van God belasting te laten betalen voor het huis van God. (Mattheüs 17:25) Ondanks alles, was hij bereid om zijn rechten op te geven om een onnodige controverse te voorkomen. Hij deed het door een wonder te verrichten, zijn macht over natuur en alle levende wezens te laten zien!

“Engelen luisteren om te horen wat voor verslag u naar de wereld geeft over uw hemelse Meester. Laten uw gesprekken gaan over Hem, Die leeft om bij de hemelse Vader voor u te pleiten. Wanneer u de hand van een vriend vastpakt, laat dan lofprijzing aan God op uw lippen en in uw hart zijn. Dit zal zijn gedachten op Jezus vestigen.” E.G. White (Schreden naar Christus, hfdst 13, blz. 119 “Blij zijn in de Heer”