Alice Nahon 16 augustus 1896 21 mei 1933
Twee mooie gedichten geplukt uit “ Op zachte vooizekens “ 1- Avondliedeke en 2- Eenvoud
Avondliedeke
‘t Is goed in ‘t eigen hert te kijken , nog even voor het slapen gaan.
Of ik van dageraad tot avond , geen enkel hert heb zeer gedaan.
Of ik geen ogen heb doen schreien , geen weemoed op een wezen lei.
Of ik aan liefdeloze mensen , een woordeke van liefde zei.
En vind ik in het huis mijns herten, dat ik een droefenis genas.
Dat ik mijn armen heb gewonden , rondom een hoofd dat eenzaam was.
Dan voel ik op mijn jonge lippen , die goedheid lijk een avondzoen.
‘t Is goed in ‘t eigen hert te kijken , en zo zijn ogen toe te doen.
Eenvoud
Ik voel mijn ziel verwant met kleine simpele dingen , die op ons wegen staan als bloemen van het veld…,
Verdoken in het gras, door weinigen geteld… al dragen z’in hun kelk , de zoetste zegeningen.
‘k vind schoonheid overal , maar dat wat zachte perelt… van uit uw moeë mond , die luttel woorden vindt :
“ Goênavond…,lieveke , goênacht..,m’n zielekind “ Dat maakt me zaal’ger , dan de weelde van de wereld.
Zo groeit in m’n gedacht, een vrede niet te noemen… m’n ziel , in schoonheidshuis , niet één mysterie vindt.
Want al wat schoonheid is, met simpelheid begint… en ‘k noem liefde , ‘t zaad van alle schoonheids bloemen.