A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z A OE OO O A AA E EE I IE UU U EU EI AU UI OE iegie aga oegoe iehie aha oehoe iegie iesie asa oesoe iewie awa oewoe iesie iefie afa oefoe iejie aja oejoe iefie iezie aza oezoe iesjie asja oesjoe iezie ievie ava oevoe ienjie anja oenjoe ievie hied hid heed hed huud hud heud haad hied hoed hood hod had heid houd huid hoed

Nou, ik ga dus niet vertellen over San Fransisco, zoals de meesten dat tot nu toe waarschijnlijk gedaan hebben. Ik vertel wat over ’n vakantie, volgens mij de mooiste vakantie van m’n leven. Dat was de vakantie die ik in 't Stille Zuidzeegebied gehad heb, dat was vorig jaar.

Vorig jaar hadden we 'n congres in Sydney in Australië. Ik had dat jaar m'n vakantie opgespaard en na afloop van dat congres, - dat was in november van vorig jaar -, ben ik nog vier weken rond gaan reizen door 't Stille Zuidzeegebied. Ik was nog nooit in die omgeving geweest, ik was ook nog nooit in Australië geweest, maar ik had gekozen voor 'n vakantie in dat gebied omdat ik in m'n eentje was en ik had 't idee van: Ik kan daar best m'n tijd in m’n eentje doorbrengen.

Ik ben begonnen toen met ’n vliegreis van Sydney naar Nadi, dat is op de Fidji Eilanden. En ik had die tocht wel helemaal van te voren, in grote lijnen althans, georganiseerd vanuit Nederland. En ik ben naar de Fidji Eilanden gegaan omdat ik daar 'n zeilsafari gedaan heb, deelgenomen heb aan 'n zeiltocht van 'n aantal dagen met 'n willekeurige groep, die ik dus van te voren helemaal niet kende. Ik wist ook niet hoe groot die groep zou zijn, ik wist niet met wat voor schip 't zou zijn precies. Ik wist wel dat 't 'n tamelijk groot schip zou zijn.

Ik ben dus eerst gevlogen van Sydney naar Nadi, de hoofdplaats daar, heb daar een nacht doorgebracht en de volgende dag werd ik naar de haven gebracht. Daar lagen 'n aantal grote schepen en 't bleek dat wij ingescheept werden op de -even denken- de Spirit of the South Pacific, 'n grote schoener die vroeger ’n opleidingsschip van -, ik dacht van Nieuw Zeeland was geweest. 'n Prachtig schip met erg veel koper en enorm veel hang- en sluitwerk dat keurig gepoetst werd.

De groep bleek uit negen gasten te bestaan, veel kleiner dan ik eigenlijk verwacht had. En de bemanning bestond zeker uit tien mensen, tien prachtige, -of nog meer-, prachtige Fidji inwoners. Dat zijn schitterende mensen die veel zwarter zijn dan ik eigenlijk verwacht had, altijd stralend lachen. 't Lijkt wel alsof ze helemaal geboren zijn met ’t idee van: Je moet altijd vriendelijk zijn en je moet altijd lachen naar iedereen, liepen altijd te zingen, 'r werd ontzettend veel muziek gemaakt. 't Was 'n hele blije, zonnige sfeer. De temperatuur daar is vrij hoog en 't had de dagen ervoor wel geregend, dus de vochtigheidsgraad was ook hoog, maar de dag waarop wij inscheepten, was 't stralend zonnig helder, dus 't was allemaal ideaal voor ’n zeiltocht.

En die tocht zou 'n aantal dagen duren. We sliepen niet op ’t schip, we sliepen op ’n eiland, daar voeren we de eerste dag al naar toe. Daar hadden ze langs de kust van die rieten hutjes, strooien hutten, en je sliep op de grond daar, op ’n matras, heel primitief. 'r Was wel 'n douche op ’t terrein, dus ja, de noodzakelijke voorzieningen waren d'r. En een van de leuke dingen was: Toen we daar al naar dat eerste eiland toevoeren, werd onderweg werd 'n uitdeling gehouden van snorkels en zwemflippers. En dat was ook een van de grote atracties: Toen we op dat eiland waren en even geacclimatiseerd waren, mochten we in 'n grote sloep die bij de zeilboot hoorde, instappen, werden we 'n end van de kust af gebracht onder leiding van twee van de bemanningsleden en mochten we duiken, daar tussen de koralen.

Nou, dat is zo iets geweldigs, want je hebt 't gevoel dat je in 'n tropisch aquarium zwemt zo ongeveer, maar dan 'n uitermate dicht bevolkt tropisch aquarium met de prachtigste kleuren. Ik heb nooit geweten, dat 'r zulke mooie vissen bestonden. Ik begrijp ook niet waarom ze alleen maar onder water zitten en waarom d'r zo weinig van genoten kan worden, behalve door hun makkertjes dan, daar onder water. Dat was geweldig genieten. Je kon echt blijven zwemmen, en ik had weinig snorkelervaring maar dat ging eigenlijk probleemloos. 't Was een groot feest daar onder water, maar na 'n half uur zo ongeveer, en 't koraal langs zwemmend in de richting van ’t eiland, werden we vervolgens opgepikt en naar 't eiland gebracht.

Daar was ondertussen ’n ideale, heerlijke maaltijd klaargemaakt. Onderweg al, zeilend ’s ochtends, hadden we 'n grote Spaanse makreel gevangen. Dus die was ongeveer 'n meter groot. Die hadden ze ondertussen op de grill klaargemaakt. Ze hadden alle mogelijke vruchten, ananas, salades klaargemaakt. Nou, dat kon daar gebruikt worden. 's Middags kon d'r weer gezwommen worden. D'r was voortdurend 'n feestelijke stemming, d'r werd erg veel muziek gemaakt, dat ging bijna automatisch. Al die kerels die pakten zo bij tijd en wijle, ook al varend onderweg, tijdens ’t zeilen pakten ze de gitaren die daar lagen en begonnen dan weer met 'n paar te zingen, terwijl anderen 't koper zaten te poetsen.

Dat waren 'n aantal dagen die voor mij 'n enorm feest geweest zijn. 't Gezelschap was grappig. We waren met z’n negenen: D'r was één ouder echtpaar, 'n jaar of zestig, vijfenzestig die, -'n engels echtpaar was dat-, die bezig waren aan 'n wereldreis van drie maanden en die hadden dus deze zeilsafarie ook in hun programma ingecalculeerd; d'r was 'n jong stel, net ergens in de twintig dat op huwelijksreis was, dat was 'n Australisch stel; d'r was 'n combinatie van 'n jaar of veertig, denk ik, van ’n man, 'n beetje 'n hippieachtige figuur uit Australië met 'n vrouw uit Sri Lanka, en d'r was ’n echtpaar die 'n boerenbedrijf hadden in Nieuw Zeeland, onze kiwi's zoals ze zichzelf ook noemden; en ik. Dus dat was 't nogal gemelleerde gezelschap.

Maar dat klikte uitstekend samen, we deden van alles gezamenlijk en de avonden werden doorgebracht onder andere met ook weer zingen en met 't drinken van 'n specifiek drankje daar, kava, dat getrokken werd uit wortels van 'n bepaalde plant en dat dan 'n kalmerende invloed, enigzins drugsachtig invloed zou hebben. Nou, je kon drinken wat je wil, of ik kon drinken wat ik wilde, maar ik heb 't niet gemerkt, ik heb er ook niet speciaal beter of slechter door geslapen. Maar 't grappige was, dat 't wel onder 'n heel ritueel gebeurde, van 't aanbieden en 't daarvoor bedanken en dat 't paste in 'n traditie die ze daar in die omgeving hadden.

Nou, op die manier met, we hebben nog 'n dorp bezocht daar, waar ze speciaal voor ons volksdansen uitvoerden, maar waar je dan ook zelf bij betrokken werd. 't Grappige was dat die mensen ook steeds de indruk wekten dat ze 't allemaal vreselijk leuk vonden, ook al deden ze 't dan waarschijnlijk iedere week. Ze hadden d'r echt plezier in en straalden dat helemaal uit: Prachtige costuums en in 'n tropische omgeving die gewoon zo paradijselijk was. Nou, dat heeft zo 'n aantal dagen voortgeduurd, die zeilsafarie, en we hebben daar 'n prachtige omgeving bezeild, ook met dat schip.

Na afloop van die dagen op 't water dan rond Fidji ben ik naar de Cook Islands gevlogen. Dat lijkt dan zo op de kaart vlakbij, zo van: Allemaal ligt dat daar in de South Pacific, maar dat is dan wel 'n paar duizend of 'n duizend kilometer verderop, 'n paar duizend kilometer, 't zijn enorme afstanden. En ik heb daar drie verschillende eilanden bezocht die alledrie ook heel verschillend zijn. 't Is nogal vulkanisch. 't Ene is 'n bergachtig eiland, vrij hoog: 't Grote eiland Rarotonga. En vandaar ben ik naar 'n kleiner eiland, Aitutaki, gevlogen. Dat is ’n lagoon, echt wel 't sfeertje van de Blue Lagoon. En 't derde eiland is 'n oud vulkanisch, of vulkanisch-gesteente eiland dat weer naar boven is gekomen, en met veel grotten en spelonken. Ik heb daar vreselijk veel gewandeld en gefietst en ontzettend veel gezien.

Omdat ik alleen was, kwam ik allerlei mensen tegen die vaak ook alleen daar rondtrokken. Dus je doet allerlei leuke contacten eigenlijk wel op, je trekt met wat mensen weer 'ns 'n paar dagen op, en iedereen gaat zo z’n weg. Maar 't is 'n feest om daar in 'n dergelijke tropische omgeving te zijn. Dat kleine eiland, Atiu, dat laatste waar ik was, daar heb ik rondgefietst en je hebt 't gevoel dat je in 'n grote kas met enorme planten die bij ons voor kapitalen in de bloemenwinkel te koop zijn. Die staan daar gewoon in 't wild te groeien. En 't is een prachtige tuin waar je in rondloopt, veel bloemen, en ja, mensen, op zich zijn die van de Cook Islands zijn heel verschillend van de Fidji Eilanden. Cook Islands zijn sterk op Nieuw Zeeland gericht. Fidji Eilanden zijn meer Engels georiënteerd.

Op de Fidji Eilanden, dat is grappig, daar lopen veel mannen in rokken. Toen ik daar aankwam, midden in de nacht word je ontvangen met muziek makende troubadours die daar, ook al is 't midden in de nacht, op 't vliegveld staan, maar in hun rokjes en met bloemenslingers om. Politieagenten lopen daar in, ja, witte rokken, ’n soort omslagrok met de onderkant in punten geknipt en afgewerkt. 't Lijkt net 'n versierde taartendoos. Iedereen ja ziet er blij en feestelijk uit, hoewel 't waarschijnlijk best ook her en der tamelijk arm is, maar daar merkte je weinig van. Op de Cook Islands was dat helemaal niet, maakte dat al helemaal geen arme indruk. Dat komt waarschijnlijk ook wel door de link met Nieuw Zeeland: Alle Cook Eilanders hebben in ieder geval 'n paspoort van Nieuw Zeeland. Omgekeerd niet. 't Zijn toch vrij rijke eilanden, denk ik.

Wat heel bijzonder is, voor mij tenminste, is de enorme invloed van missie en zending. Ik ben daar 'n paar keer naar kerken geweest, en je verbaast je: Daar op 'n piepklein eiland zijn d'r dan tien verschillende kerkgenootschappen naast elkaar. Die hebben daar kennelijk allemaal ’t kanibalisme, dat daar vrij lang bestaan heeft, nog bestreden. En wat dan in die kerken bijvoorbeeld opvalt, is de manier van zingen. Ieder dorp heeft zo z'n eigen liederen en z’n eigen zang, en in zo'n klein kerkje komen mensen uit verschillende dorpen, die zitten gescheiden en die zingen deels wel samen, maar hebben deels dan ook hun eigen liederen, en dat wordt meerstemmig a capella gezongen. Nou dat heeft enorme indruk op me gemaakt.