Verslag Adrianuslezing Deel 2
Vroeger was de dood veel meer onderdeel van het leven dan nu. In de Middeleeuwen was er vaak sprake van een plotselinge dood. Tot voor enkele jaren geleden was niet ongewoon dat in grotere gezinnen twee kinderen stierven. Bijvoorbeeld als gevolg van ziektes als de Spaanse griep. De afgelopen honderd jaar is die situatie veranderd. De levensverwachting is in die periode verdubbeld. Het aantal mensen dat honderd jaar wordt neemt spectaculair toe.
De zorgkosten stijgen navenant omdat die kosten voor mensen die ouder worden dan 85 jaar veel hoger zijn dan voor mensen die deze leeftijd niet halen. Er zijn veel mensen die sterven in ondraaglijk lijden. Het gaat om ongeveer 25% van de mensen. De dood dreigt door de medische zorg iets technisch te worden. Iets wat je op een monitor kunt zien. Maar er is ook een tegenbeweging. Onder Cicely Saunders zijn de eerste hospices voor palliatieve zorg opgericht.
De spirituele zorg zou eigenlijk een centraal punt moeten zijn. Behalve wettelijke regels gaat het om bejegening en zingeving.
Lijden kan een verdieping brengen, zo werd onder andere door Nietzsche en C.S. Lewis onderkend. Daarbij is er niet alleen de problematiek van lichamelijk lijden, maar ook van psychisch lijden en dementie. Dat is uiteraard niet gemakkelijk. Het erkennen van het lijden, zodat Christus ziet dat er lijden is, kan al een troost zijn.