Ps. 22 Vers 1 Mijn God, mijn God, waarom verlaat Gij mij, waarom zijt Gij tot redding niet nabij? Hoort Gij dan niet mijn bitter noodgeschrei, mijn angstig vragen? Mijn God, hoe ik bij dag ook moge klagen, Gij antwoordt niet; en ook in lange nachten vind ik geen rust, geen antwoord op mijn klachten. Hoort Gij dan niet?

Ps. 22 Vers 2 Nochtans zijt Gij de Heilige, die troont op lofgezangen Israëls. Gij woont bij 't volk waarvan Gij U de redder toont in zijn benauwen. De vaderen, zij bleven U vertrouwen. Want in hun nood hebt Gij hen doen ontkomen, op hun geroep de dreiging weggenomen. Uw hulp was groot.

Ps. 22 Vers 3 Ik word vertrapt, ik ben een worm, geen man, een smaad voor 't volk dat mij beschimpen kan. Al wie mij ziet, spreekt vol verachting van mijn Godsvertrouwen. "Laat hij zijn hoop maar op de HERE bouwen. Hij roept tot God, laat die hem dan bevrijden; die redt zijn gunsteling wel uit dit lijden", zo klinkt hun spot.

Ps. 22 Vers 4 Gij hebt, o HERE, door uw grote macht mij uit de moederschoot eens voortgebracht. Door U ontving ik liefdevol en zacht rust bij mijn moeder. Ik was bij U, mijn God en mijn behoeder, van jongsaf aan reeds veilig en geborgen. Gij hebt mij met uw vaderlijke zorgen steeds bijgestaan.

Ps. 22 Vers 5 Haast U dan nu, o God, en sta mij bij, want grote angsten overvallen mij. Er is geen helper, HEER, behalve Gij. Verlos mijn leven. Stieren uit Basan hebben mij omgeven. Zij stormen aan, komen van alle zijden. Hoe kan ik ooit dit gruwelijke lijden alleen doorstaan?

Ps. 22 Vers 6 Zij rukken aan met opgesperde mond. Zij gaan, als leeuwen brullend, dreigend rond. Mijn kracht vloeit weg als water in de grond. 'k Ben moegestreden. Ontwricht, uiteengerukt zijn al mijn leden. Een felle gloed verteert mijn ingewanden. Mijn hart smelt weg als was - 'k heb door dit branden geen levensmoed.

Ps. 22 Vers 7 Mijn levenskracht is als een scherf verdroogd. Mijn tong kleeft in mijn mond, door dorst gekloofd. In 't stof des doods, het levenslicht gedoofd, doet Gij mij bukken. Rondom mij zie ik honden samenrukken. Een bende dreigt en dringt met kracht naar voren. Zij willen wreed mijn hand en voet doorboren. Mijn kracht bezwijkt.

Ps. 22 Vers 8 Mijn beendren kan ik tellen, één voor één. Vol leedvermaak schaart men zich om mij heen. Omtrent mijn kleding komt men overeen het lot te werpen. Merk op, o God, hoe zij hun wapens scherpen. Stoot hen terneer; haast U, kom mij bevrijden. Wees mij nabij en red mij uit mijn lijden. Ontferm U, HEER.

Ps. 22 Vers 9 Geef, HEER, dat ik verlost word uit mijn nood, niet door het zwaard van bozen word gedood. Stel toch niet aan de wilde honden bloot mijn eenzaam leven. Gij kunt in mijn ellende uitkomst geven, mij uit de macht van leeuwemuil verlossen. Bescherm mij voor de horens van de ossen. Toon mij uw kracht.

Ps. 22 Vers 10 Gij hebt gehoord, geantwoord op uw tijd. Geprezen zij uw naam, die ik belijd. Temidden van uw volk roep ik verblijd: Groot is de HERE! U die God vreest, wilt Hem eerbiedig eren. Laat zang en spel, o Jakobs zaad, Hem prijzen, het kroost van Israël Hem dank bewijzen: God deed ons wel.

Ps. 22 Vers 11 Gij hebt U tot uw knecht gewend, o HEER, toen hij in zijn ellende lag terneer. U was nabij, wanneer hij altijd weer vertrouwend wachtte. U wilde nooit uw knecht in nood verachten. Gij hebt voor hem uw aanschijn niet verborgen, maar hem geantwoord, toen hij in zijn zorgen verhief zijn stem.

Ps. 22 Vers 12 Ik breng met heel de broederkring U eer. En wat ik U beloofde, telkens weer, betaal ik straks ten overstaan, o HEER, van wie U vrezen. Dan zullen armen rijk verzadigd wezen. Wie God belijdt, zal aan de dis Hem prijzen. Uw hart spring' op van vreugd bij al de spijzen, voor u bereid.

Ps. 22 Vers 13 Dan wordt erkend de grootheid van de HEER. De hele aarde keert dan tot Hem weer. En alle volken knielen voor Hem neer met eerbewijzen. Zij zullen God als Heer der volken prijzen. Gods koninkrijk zal dan in glans verschijnen. Uit alle volken brengen Hem de zijnen hun huldeblijk.

Ps. 22 Vers 1 Dan knielen alle rijken voor de HEER. Wie daalt in ’t stof, buigt zich ook voor Hem neer en wie zichzelf in leven toch niet meer heeft kunnen houden. Het nakroost dient Hem, daar zij Hem vertrouwden. Hun nageslacht zal men zijn trouw vermelden, die nog geboren worden 't werk vertellen dat Hij volbracht.