De koning en de arme violist. Een Afghaans sprookje De koning en de arme violist.
Er was eens………. Een heel rijke koning. Hij had veel geld en veel paleizen. Toch was hij niet gelukkig. Hij besloot het land in te trekken.
De koning reist door het land. Hij vraagt iedereen of hij gelukkig is. Dan hoort hij prachtige vioolmuziek. Hij vraagt de violist of hij gelukkig is. De violist is arm maar zegt dat hij heel erg gelukkig is.
Hij ziet elke dag als zijn beste dag. De violist vertelt dat hij elke dag bidt. Hij leeft als een vrij man. Hij verdient precies genoeg geld voor eten en een kruikje wijn. Hij ziet elke dag als zijn beste dag.
De koning snapt het niet. Hij wil de violist testen De koning snapt het niet. Hij wil de violist testen. Hij verbiedt violisten op straat muziek te maken. De violist gaat dan water dragen. De koning vindt dat iedereen zijn eigen water moet gaan dragen. Dus gaat de violist hout hakken.
Dan mogen de houthakkers geen hout meer hakken Dan mogen de houthakkers geen hout meer hakken. Ze moeten soldaat worden. De violist heeft geld nodig voor eten. Hij maakt een houten zwaard en verkoopt zijn echte zwaard. De koning snapte niets van het geluk van de violist. Hij vraagt de violist een andere violist te straffen omdat hij toch muziek op straat maakt. Dat mag niet volgens de wet.
De violist bidt dat hij en de andere violist gered worden De violist bidt dat hij en de andere violist gered worden. Als deze man onschuldig is moet mijn zwaard in hout veranderen! Hij kijkt naar zijn zwaard en het is van hout. Iedereen zag het. Het was een wonder. Er mocht weer viool gespeeld worden en iedereen was blij. Het was feest.