Foto 1

Lucia kreunt en wist het zweet van haar voorhoofd. Ze heeft zoveel pijn, weet niet wat te doen. Het is de tweede keer dat ze bevalt van een kindje. Deze keer voelt helemaal anders dan de vorige keer, er is iets dat niet klopt. Ze weet dat deze bevalling niet gemakkelijk zal verlopen. Misschien heeft de stress die op haar schouders ligt er ook iets mee te maken. Lucia’s man wil enkel een zoontje. Ze belt haar zus Solva, die hielp haar al bij de eerste bevalling.

Foto 2

Als Solva aankomt, ziet ze haar zus in bed liggen. Lucia mompelt dat ze zo veel pijn heeft. Een ziekenhuis, dat is wat ze nu nodig heeft. Het dichtste ziekenhuis ligt echter op 80 km. Trouwens, zelfs als het ziekenhuis in de buurt zou liggen, zou ze de rekening toch niet kunnen betalen.

Foto 3

Enkele uren verstrijken en dan is het zo ver, Lucia bevalt van een gezonde dochter. Solva en Lucia zijn dolgelukkig! Dan verdwijnt alle kleur uit Lucia’s gezicht, ze verliest bloed. Er is geen medische hulp in de buurt. Een paar uur later sterft de kersverse moeder. In het zuiden sterven veel vrouwen in het kraambed. Moedersterfte is daar de derde doodsoorzaak bij vrouwen.

Foto 4

Op dat moment zwaait de deur open en komt de vader binnen. Hij was buiten de stad aan het werk in een nieuwe fabriek. Toen hij thuis kwam, hoorde hij van de buren het nieuws … Hij kijkt even naar zijn vrouw en dochter, de vader draait zich om en loopt zonder iets te zeggen de deur uit. Solva blijft verweesd bij haar zus en nichtje achter. Ze wil het kleine meisje niet zonder een moeder laten opgroeien en ze besluit bij het meisje en haar vader te blijven wonen.

Foto 5

Zeven jaar later zien we het kind op school, ze heet Mouna. Naar school gaan was helemaal niet evident, maar haar tante kon Mouna’s vader overtuigen.

Foto 6

Mouna doet het goed op school. Ze amuseert er zich en is erg leergierig. Ze ziet haar toekomst al helemaal voor zich, ze zou liefst iets gaan doen met wiskunde. Want dat vindt ze erg interessant.

Foto 7

Maar dan vallen haar toekomstdromen in puin. Op haar achtste verliest Mouna’s vader zijn werk. Een gevolg van de mondiale financiële crisis. Hij leerde nooit lezen. Hij tekende een contract zonder te weten wat erin stond. “Bij ontslag heeft een werknemer nergens recht op”, is één van de clausules. De enige kostwinner van het gezin is plots verdwenen dus nu moet Mouna werk zoeken. Vrouwen vinden hier gemakkelijker werk, ook al zijn het echt smerige banen.

Foto 8

Mouna werkt in een textielfabriek. Het zijn lange dagen en ze verdient niet veel. Wat een verschil met het leven op de schoolbanken. Het is een vicieuze cirkel: zonder diploma vind je geen goed werk, maar zonder goed werk raak je niet uit de armoede. En armoede verhindert kinderen naar school te gaan.

Foto 9

Op haar zestiende verjaardag stapt Mouna in het huwelijksbootje. Financieel heeft ze nu wat meer mogelijkheden. Ze moet niet langer in de fabriek werken. Ze staat nu in voor het huishouden.

Foto 10

Mouna woont al een aantal weken bij haar kersverse man. Ze probeert hem te overtuigen om haar naar school te laten gaan. Maar daar wil hij niets over horen want wie zal het huishouden doen als zij op de schoolbanken zit?

Foto 11

Jaren later is Mouna nog steeds aan het werk thuis. Ze heeft ondertussen drie kinderen die alle drie naar de basisschool gaan. Privé-onderwijs kunnen ze niet betalen, dus waren ze gedwongen voor staatsonderwijs te kiezen. De leerkrachten, gebouwen en materialen zijn daar duidelijk minder goed.

Foto 12

Wordt vervolgd…

Copyright Studio Globo 2010