De weg die mijn leven veranderde Camino de Santiago De weg die mijn leven veranderde
Alleen zij die onderweg zijn kunnen de hoop koesteren ooit aan te komen.
Als je morgen morgen naar “Emmaüs” moet en onderweg komen er vragen in je hart en twijfels in je geest en zinkt de moed in je schoenen, zie toe wie met je meegaat op de weg...
Als pelgrims op tocht gaan om even stil te staan bij ons leven ... herboren worden uit de natuur en in onze diepste verlangens Gods droom durven aanschouwen over onszelf en over de wereld om met vertrouwen en met nieuwe grond onder de voeten verder te gaan.
IJle lichtslierten uit albasten”glasramen” op ‘t Mariabeeld
Een nomade Als een nomade verlangend naar verdere wegen en verre streken Ongeduldig om te vertrekken maar waarom weg willen gaan? Wat is ginds en hoeveel anders zal het zijn dan dit bestaan?
Gladde brugkeien geven eeuwigdurend les over het verleden.
Cruz de ferro Het hout van het kruis;- in een wankele hoop stenen raakt het de aarde.
Gods vergeving is als een poort: de deur staat open, je bent verwacht.
De wind heeft vrij spel op deze woeste hoogte. “Steeds verder!” is ‘t refrein.
Uit de nevelen van vervlogen eeuwen vloeiden witgouden genadestralen van de zon ... Het grijs van de koude nacht week voor een nieuwe dageraad.
Hoog boven mij uit zet de zon de kathedraal in roze vlammen
Einde