Vóór mensenrechten en tégen fascisme Voorbeelden van activiteiten van J’accuse en de Liga voor de Rechten van de Mens 1970 tot heden

De strijd van diegenen, die ieder jaar op de vierde mei worden herdacht, is allerminst afgelopen: nog steeds worden op veel plaatsen in de wereld, ook in ons eigen land, de mensenrechten geschonden, en daarom geldt ook vandaag het protest uit de jaren 40-45 (reactie van J’accuse in 1971)

Oorlog …… en gewelddadige “ordehandhaving” is het geweldgebruik van de elite, van de machthebbers, van de regeringen: het is legitiem omdat zij het legitimeren (uit notitie Hylke Tromp t.b.v. conferentie geweldloosheid)

America, America über Alles Thema: Niet aflatende steun van de VS 4 mei America, America über Alles Thema: Niet aflatende steun van de VS aan autoritaire en fascistoïde regimes in landen als Chili, Zuid-Vietnam, Portugal, Indonesië, Iran en Griekenland

Brief van J’accuse aan de Staten Generaal n. a. v Brief van J’accuse aan de Staten Generaal n.a.v. onderzoek van Der Spiegel Waakzaamheid wordt gevraagd voor de voortschrijdende uitholling van de persoonlijke levenssfeer door de ongecontroleerde aanleg van databestanden van persoonsgegevens

Helmut Frenz hekelt het machtsmisbruik van de overheid dat door politici is goedgekeurd Krijn Strijd kenmerkt het politieke klimaat dat zich in Duitsland ontwikkelt als de autonomie van de intimidatie

Nederland een politiestaat. Nee dat (nog. ) niet Nederland een politiestaat? Nee dat (nog?) niet. Maar er is genoeg reden om verontrust te zijn. en De minderheidsgroepen in onze samenleving zijn wel het eerste slachtoffer van het veranderde optreden van politie en justitie Uit “Vluchten kan niet meer”, bijdrage in Juristenblad

Wanneer de premier zijn minachting voor de politiek demonstreert, wanneer mensen geen woning krijgen en wetten tegen machtige grondspeculanten blijkbaar onmogelijk zijn, wanneer een staatssecretaris van Justitie keihard demonstreert hoe je de zwaksten kunt pesten, en dat in naam van recht en democratie, dan worden parlement, politiek en democratie verpest. (uit persbericht voor 4 mei bijeenkomst 1980)

In Griekenland heeft de anti-fascistische strijd van het volk en de zeer waardevolle internationale solidariteit van alle anti-fascistische krachten in de wereld, geleid tot een glorieuze overwinning. (uit toespraak Mangakis op 4 mei bijeenkomst)

In dat jaar is deze uitgereikt aan De Liga voor de Rechten van de Mens heeft in 1988 voor het eerst de Clara Meijer-Wichmann penning toegekend. In dat jaar is deze uitgereikt aan Mavyie Karaman een mensenrechtenactiviste die veel voor de positie van migrantenvrouwen heeft gedaan.

In 1989 is de CMW-penning toegekend aan Marjolijn de Vries en Hedda van Gennep. Door middel van hun principieel en gedreven televisie- en filmwerk richten zij zich op het ontrafelen van machtstructuren en komen zij al jarenlang consequent en op emancipatorische wijze op voor onderdrukte groepen in de samenleving.

In 1990 is de CMW-penning toegekend aan Anneke Jos Mouthaan In 1990 is de CMW-penning toegekend aan Anneke Jos Mouthaan. Zij is gewaardeerd als ‘vechtster tegen geweld’ bijvoorbeeld bij Vrouwen voor Vrede, Fast-for-Life, Weigering Defensiebelasting, Bivak, het Kommitee Anti-Golfoorlog… Zij is mede-oprichtster van SIVMO en (samen met Harry de Winter) van EAJG. Zij is in 2004 geridderd voor haar niet aflatende inzet voor een rechtvaardige vrede in Israel/Palestina.

Miek de Langen is in 1991 onderscheiden met de CMW-penning vanwege haar inzet voor de rechten van het kind. Behalve haar universitaire werk aan de Universiteit van Amsterdam is zij vooral bekend geworden als oprichtster van de ‘kinderrechtswinkel’, een voorbeeld dat inmiddels ook in veel andere steden navolging heeft gekregen.

Inmiddels is ‘Perron Nul’ een bekend begrip geworden. Dominee Hans Visser heeft de CMW-penning in 1992 ontvangen. Hij heeft de Rotterdamse Pauluskerk opgezet als diaconaal centrum voor randgroepen, buitenlanders en vluchtelingen. Inmiddels is ‘Perron Nul’ een bekend begrip geworden.

Lin Lap-Chew heeft in 1993 de CMW-penning gekregen voor haar jarenlange inzet voor de positie van Aziatische en andere vrouwen die in de prostitutie voor ‘sextouristen’ gedwongen worden te werken. In dit kader was zij mede-oprichtster van de Stichting Tegen Vrouwenhandel.

In 1994 is de CMW-penning uitgereikt aan Artsencollectief De Witte Jas, dat de sociale en medische zorg op neemt zich voor onverzekerden, voornamelijk illegalen, waar andere organisaties de deur dicht houden. Voor hun bewonderingswaardige en belangenloze inzet om arbeidsmigranten, asielzoekers, daklozen, zwerfjongeren, en anderen die tussen de wal en het schip vallen gezondheidszorg te verlenen was de Penning bijzonder verdiend.

Domenica Ghdei Biidu ontving de CMW-penning in 1995 Domenica Ghdei Biidu ontving de CMW-penning in 1995. Zij is voor langere tijd tolk geweest bij asielprocedures. Daar heeft zij zich voortdurend ingezet voor asielzoekers, zoals zij heeft beschreven in haar boek ‘Door het oog van de naald’. Ze is bestuurslid van de Vluchtelingen Organisatie Nederland (V.O.N.) en tevens oprichtster van de vrouwenraad van de V.O.N.

Thon Fikkerman kreeg in 1996 de CMW-penning voor zijn zeer diverse werkzaamheden op het gebied van onder andere werkgelegenheids-, milieu-, en kringloop-iniatieven. Tevens is hij een kenner van de kerkelijke geschiedenis van Haarlem, Amsterdam, en Utrecht.

Abdou Menebhi is voorzitter Migrantenforum Nederland en bestuurslid Kommitee Marrokaanse Arbeiders in Nederland. Hij krijgt de CMW-penning in 1997, omdat hij zich voortdurend inzet voor de emancipatie van migranten. Allereerst richt hij zich op de rechtspositie van migranten, vluchtelingen en asielzoekers in Europa, maar tegelijkertijd versterkt hij de hoop op positieve veranderingen in de landen van herkomst.

In 1998 ontvangt Frits ter Kuile de CMW-penning. Hij is een onvermoeibare activist die persoonlijk initiatieven neemt voor solidariteit en mensen in moeilijkheden liefde geeft. In een gemeenschapshuis in een Bijlmerflat in Amsterdam probeert hij met anderen open te staan voor vreemdelingen: “Mensen die een dak boven hun hoofd nodig hebben, vooral illegalen die in een grensgevangenis zouden belanden.”

Jos Lander, filantroop, filosoof, priester, was iniatiefnemer tot oprichten van een open wijkcentrum ‘De Tichel’ in de Jordaan, Amsterdam en gaf hier leiding aan. Laagdrempelige hulpverlening zonder hokjes, daar gaat het om bij de Tichel. Hij krijgt daarvoor, samen met zijn vaste medewerker Klaas Mulder, in 1999 de CMW-penning.

Aan Ricus Dullaert, toenmalig drugspastor in Amsterdam en antiquair, is in 2000 de CMW-Penning toegekend voor zijn jarenlange en geëngageerde inzet voor (hard)drugsgebruikers in Amsterdam.

Aan Theo van Boven, jurist, toenmalig Nederlands vertegenwoordiger in de VN-commissie Mensenrechten, emeritus hoogleraar Internationaal Recht aan de Universiteit Maastricht, is de CMW-Penning in 2001 toegekend, omdat hij veel jaren via kritische commentaren op radio en televisie een bijdrage heeft geleverd aan een grotere bekendheid met mensenrechtenvraagstukken.

Aan Rebecca Gomperts en Gunilla Kleiverda is in 2002 de CMW-Penning toegekend vanwege hun diepgewortelde persoonlijke verbondenheid met het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen èn de oorspronkelijke wijze waarop zij dit recht, zowel inhoudelijk als praktisch, tot onderwerp van hun dagelijkse inspanningen hebben gemaakt.

CMW-Penning gekregen, omdat zij als schrijfster van tientallen Mies Bouhuys, die zich haar leven lang en vaak tegen de heersende stroom in heeft ingezet voor de mensenrechten, heeft in 2003 de CMW-Penning gekregen, omdat zij als schrijfster van tientallen kinderboeken en door haar lezingen op scholen een zo belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de opvoeding tot mensenrechten.

Andries van Dantzig, psychiater, krijgt de CMW-Penning vanwege zijn verdiensten in de strijd tegen kindermishandeling en daarmee voor zijn bijzondere bijdrage in de verdediging van de rechten van het kind.

Open brief aan de leden van de Tweede Kamer De Liga voor de Rechten van de Mens, en J'accuse spreken hun ernstige bezorgdheid uit over de aantasting van mensenrechten in Nederland in het kader van de bestrijding en voorkoming van eventuele terroristische aanslagen. De Liga en J'accuse stellen vast dat door de reeds genomen alsmede voorgenomen overheidsmaatregelen en wetgeving de rechten van de mens, zoals die zijn neergelegd in de Grondwet, in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en in tal van internationale en Europese verdragen die rechtskracht hebben in Nederland, worden geschonden en zullen worden geschonden. De Liga en J'accuse spreken hun zorg uit over het voor-nemen van de regering om de democratische rechtsstaat met ondemocratische middelen te willen verdedigen.

terreurbestrijding, veiligheid De CMW-Penning is in 2005 door de Liga voor de Rechten van de Mens en J’accuse toegekend aan de politiek advocate Britta Böhler vanwege haar inzet voor de veiligstelling van fundamentele mensenrechten hier te lande, nu allerlei maatregelen worden genomen met het oog op terreurbestrijding, veiligheid en integratie.

Naar aanleiding van de toekenning van de CMW-Penning wordt Britta Böhler zondag geïnterviewd door Dorothée Forma. Een video-weergave van dit interview zal vanaf volgende week te zien zijn op: www.j-accuse.nl en www.ligarechtenvandemens.nl