Flip Jan van Oenen Clemens Bernardt Hoe om te gaan met hulpverleners? Hulpverleners en familie: een bont genootschap Flip Jan van Oenen Clemens Bernardt

Mogelijke ideeën bij hulpverleners die de werkrelatie belemmeren Familieleden zijn patiënt (‘superieure dokters attitude’: ik zal uw probleem oplossen) Familieleden zijn oorzaak (‘ouderwetse systeemtherapeut attitude’: u bent het probleem) Familieleden zijn co-therapeut (‘gelijke attitude’: u moet uw werk beter doen) Familieleden zijn lastige bemoeials (‘individuele behandelattitude’: ‘ik heb alleen met mijn patiënt te maken) Familieleden ‘kijken op de vingers’ (‘angstige attitude’: doe ik het soms niet goed?)

Waarom moet familie betrokken worden bij de behandeling? 1. Voor de patiënt 2. Voor de familie zelf

Voor de patiënt Hulpverlener kan belangrijke informatie van familie krijgen Patiënt heeft ondersteuning (beveiliging en steun) van familie nodig; familie heeft ondersteuning en voorlichting nodig om mantelzorg vol te houden.

Vervolg voor de patiënt Familiebetrokkenheid maakt meeste behandelingen effectiever Motivatie om hulp te zoeken ontbreekt vaak bij cliënt: familie hard nodig.

Belang van de familie zelf Omdat een individu met psychiatrische symptomen de leden van het gezin ernstig ontregelt en belast, hebben deze recht op informatie en steun. Ondersteuning door hulpverlening vergroot van veerkracht van familie

Wanneer familie betrekken? Als cliënt wel toestemming geeft: zo spoedig mogelijk familie uitnodigen. Als cliënt geen toestemming geeft en er is geen grote zorg: trek een aantal gesprekken uit om de cliënt te motiveren de familie uit te nodigen. Als cliënt geen toestemming geeft en als er grote zorg bij jezelf bestaat omtrent (gezondheid of functioneren van) de cliënt: nodig de familie uit.

Kortom, twee conclusies: 1. ‘Goed hulpverlenerschap gaat boven privacyrecht’: privacy wordt gerespecteerd wanneer de betreffende persoon de ernst van de situatie onderkent en van zins is een plan te maken dat de zorg kan verminderen.

Conclusie 2 2. Alle bezorgde betrokkenen die aannemelijk kunnen maken dat hun zorg samenhangt met een ernstige psychiatrische stoornis van de betreffende persoon hebben recht op aandacht en ondersteuning

Werkrelatie ‘Ieder probleem is een gezamenlijk probleem’ (van hulpverlener, systeem en cliënt)

Uitgangspunten Familieleden zijn competente ervaringsdeskundigen: ´zij weten en kunnen meer dan de hulpverlener´ (met betrekking tot het leven van de cliënt). Familieleden zijn loyale slachtoffers van het lot: ´zij moeten veel verdragen omwille van de patient´. Familieleden zijn gelijkwaardig maar niet gelijk; professionele deskundigheid en ervaringsdeskundigheid vullen elkaar aan: ´familieleden weten en voelen andere dingen dan de hulpverlener´

Tips voor omgang met hulpverleners bij crisis in het algemeen

Bij crisis: Overleg met de behandelaar, huisarts of acute dienst Noem de verschijnselen die u verontrusten: wat is wanneer waar gebeurd? wat verontrust u op dit moment het meest? Maak duidelijk wat u van de behandelaar verwacht Informeer welke actie volgt: wie doet wat wanneer en hoe? Hoe wordt u op de hoogte gehouden? Als het kontakt niet naar wens verliep: dit achteraf bespreken met de behandelaar levert dat niets op: een klacht indienen en een andere behandelaar vragen Bij acuut gevaar: politie inschakelen. Vervolgens is psychiatrische beoordeling in de cel mogelijk.

In het algemeen maak voor uzelf een overzicht van wat er gebeurd is maak een lijstje van onderwerpen die u wilt bespreken rangschik de onderwerpen, stel prioriteiten maak een afspraak en vertel waarom u dat wilt noem bij het begin van het gesprek de onderwerpen die u zou willen bespreken houdt pen en papier bij de hand en schrijf eventueel tijdens het gesprek belangrijke dingen op wees vasthoudend vraag niet het onmogelijke geef complimenten aan de hulpverlener

Hulpverleners en familie: een bont genootschap ….succes!