Busramp in Zwitserland

Algemene tips bij een klasgesprek over de busramp Stel de leerlingen gerust Vraag de leerlingen wat ze precies gehoord en gezien hebben en hoe ze zich daarbij voelen. Zo kan je het klasgesprek beter laten aansluiten bij wat er leeft in de groep Geef aan dat de leerlingen erover kunnen praten, ook na de les, en dat ze vragen kunnen stellen als ze dat willen Ga vragen niet uit de weg en wees duidelijk Vertel geen leugens. Geef toe dat je niet op alle vragen een antwoord weet

Algemene tips bij een klasgesprek over de busramp Luister naar de gevoelens achter de vragen Elke leerling gaat anders om met rouwen. Hou hier rekening mee Toon gerust je eigen gevoelens als je daartoe bereid bent De meeste kinderen hebben genoeg veerkracht om samen door tragische gebeurtenissen te gaan. Sommige niet. Zij zijn bang, hebben last van nachtmerries, trekken zich terug en blijven verdrietig of somber. Raadpleeg dan de huisarts of overleg met de leraar of het CLB Kinderen kunnen altijd terecht op de Kinder- en jongerentelefoon op het gratis nummer 102 (Vrij naar http://www.klasse.be/ouders/29375/hoe-praat-je-over-de-busramp)

Samen de krant lezen Geef aan dat de overheid, de politie, de brandweer en de ziekenhuizen alles doen wat mogelijk is. Leg uit dat mensen elkaar altijd helpen als dit nodig is Jouw reactie is erg belangrijk. Overdrijf niet. Als je zelf bang, angstig, boos bent, neemt de leerling dat gedrag over. Je mag je gevoelens tonen, maar blijf rustig Probeer alles in perspectief te zien. Dergelijke ongevallen komen heel zelden voor. De wereld is relatief veilig. Vertel dat ook als je leerling straks bang is om in een bus te stappen Kinderen verwerken ernstige gebeurtenissen vaak in spel of tekeningen; ook schrijven, muziek maken enz. kunnen uitlaatkleppen zijn (Vrij naar http://www.klasse.be/ouders/29375/hoe-praat-je-over-de-busramp)

De verschillende sites van Klasse besteden aandacht aan het busongeval en het proces van rouwverwerking. Klik op de foto’s voor de artikels bij Klasse voor Leraren, Klasse voor Ouders,  Maks! en Yeti.

Hoe ervaren leerlingen de dood? Zes- tot negenjarigen beseffen stilaan dat de dood onomkeerbaar is en dat ze zelf ook kunnen doodgaan. Ze kunnen zich daardoor onveilig voelen. Deze kinderen zijn nog sterk afhankelijk van hun omgeving. Laat ze voelen dat je nabij bent Tien- tot twaalfjarigen willen vaak bij het stervensproces en de begrafenis zijn. Soms beschermen ze anderen en onderdrukken ze hun eigen pijn en verdriet. Tieners hebben vaak hulp nodig om hun gevoelens te uiten. Dertien- tot achttienjarigen willen het liefst zelfstandig leven maar zoeken tegelijkertijd veiligheid en bescherming. Ze praten niet gemakkelijk over hun gevoelens met een volwassene. Wel met hun vrienden. Maar die weten ook niet altijd hoe je met iemands verdriet kan omgaan. (Bron: http://www.klasse.be/ouders/21410/%C2%ABwaar-is-opa-nu%C2%BB/ )