Pedagogisch Inspiratie Thema (PIT) Doel Pit bijeenkomsten:   Elkaar inspireren n.a.v. ons pedagogisch beleid (PB), Hoe voer je dit uit in je eigen onderneming. Waar zitten jouw kwaliteiten en de uitdagingen van je onderneming, ofwel waar ben jij onderscheidend in. Dat zal in de toekomst heel belangrijk worden voor onze kinderopvang. Met het oog op onze collega’s in het dorp. Leren van de theorie (PB) en van elkaar. Scherp blijven naar medewerkers op de groep

Terugblik op de vorige pit Evaluatie vorige pit…Hechting, wat heb je ermee gedaan… Zie ook de notulen uit de andere regio’s. Erg interessant! Daar staat niet alleen wat over de PIT in, maar ook wat daar besproken is, kan erg zinvol zijn

Inspirerende pedagogen We nemen jullie mee in ons beleid…..

Wat zien jullie hier van Thomas gordon

Thomas Gordon (1918 – 2002) Centraal in Gordon’s visie staan respect en aandacht voor elkaar en ruimte voor ieders eigen karakter. Gordon hecht veel waarde aan communicatie: “Kinderen kunnen goed aangeven wat ze willen, met of zonder woorden”. Centraal is hierbij het luisteren naar kinderen. Hierdoor laten we het kind merken dat we het serieus nemen en in hun waarde laten, zodat we goede relaties met ze op kunnen bouwen. In die context voelt het kind zich geaccepteerd en begrepen en kan het groeien, zich ontwikkelen en problemen leren oplossen. Het maakt dat een kind productiever en creatiever wordt en zich gelukkig zal voelen. Drie belangrijke termen uit de Gordon-methode: Actief luisteren: De pedagogisch medewerker luistert naar het kind en verwoordt daarna deze gevoelens of behoeften van het kind, om er zo achter te komen wat een kind bedoelt of wat er aan de hand is. Ik boodschap:Als een kind iets doet wat een medewerker afkeurt, benoemt de medewerker heel concreet waarom dat voor hem/haar vervelend is zonder in een machtsstrijd terecht te komen. Een kind krijgt daarmee de kans zich in een ander te verplaatsen, zonder dat het zich persoonlijk aangevallen voelt. Conflicten oplossen :Op een constructieve manier met het kind communiceren om een conflict op te lossen. Er wordt gezamenlijk gezocht naar een oplossing

Wat herkennen jullie hierin van de visie van Aletha Solter? In Aletha Solter’s eerste boek, “Baby’s weten wat ze willen”, is het uitgangspunt dat alle baby’s stress meemaken en dat huilen hun belangrijkste middel is om deze stress te ontladen. Het is volgens Solter dan ook van wezenlijk belang om baby’s te laten huilen en het daarbij niet alleen te laten maar rustig aan te raken en op rustige toon laten blijken dat het huilen wordt geaccepteerd

Aletha Solter (1945 - heden ) Haar doel is om een geweldloze maatschappij te creëren waarin alle kinderen hun talenten maximaal kunnen ontplooien. *In haar opvoedkundige benadering is Solter sterk beïnvloed door de Amerikaanse ontwikkelingspsycholoog Thomas Gordon, die de machtloze communicatiemethode. Heeft een drietal boeken geschreven over het huilen van kinderen. Huilen zorgt voor ontlading van spanning.

Wat herkennen jullie hierin van de visie van Emmi Pikler?

Emmi Pikler (1902 – 1984) Heeft haar pedagogische visie “respectvol omgaan met kinderen”. Emmi Pikler benoemde drie principes: het geven van vrijheid, het geven van aandacht en de goede balans daartussen, als van groot belang voor de ontwikkeling van jonge kinderen. “Het is van wezenlijk belang dat het kind zoveel mogelijk zelf ontdekt. Als we hem helpen elk probleem op te lossen beroven we hem juist van datgene wat voor zijn mentale ontwikkeling het belangrijkst is." Als arts gaf zij het belang aan van een goede lichamelijke gezondheid. Daarnaast leerde ze opvoeders en medewerkers vooral te vertrouwen op de aangeboren competentie van het kind en het eigen ritme van het kind te respecteren. Zij was ervan overtuigd dat een kind zich beter ontwikkelt als het de kans krijgt zijn eigen fouten te maken en ontdekkingen te doen. Zij zag dat deze kinderen over het algemeen uitgroeiden tot vrolijke, nieuwsgierige en coöperatieve jongeren. Aandacht Gerichte aandacht voor het kind uit respect voor de behoefte aan een stabiele persoonlijke band. De dagelijkse verzorging - eten, wassen, verschonen en aankleden - is een belangrijke bezigheid Bewegingsvrijheid Tijdens het vrije spel beschikken kinderen over een ruimte die aangepast is aan zowel hun behoefte aan veiligheid als hun behoefte om te ontdekken. Er is speelmateriaal dat aansluit bij hun leeftijd en belangstelling. Kinderen hebben de mogelijkheid hun eigen interesse en Voorwaarden scheppen De pedagogisch medewerker en/of opvoeder moet voorwaarde scheppend bezig zijn om het leven van het kind zinvol te organiseren.  Er is een tijd voor rust en slaap.  Er is een tijd van wakker zijn in sociaal en nauw contact met de leidster die hem verzorgt.  Er is een tijd om zelf actief bezig te zijn. Deze verschillende tijden moeten zo worden georganiseerd dat het kind er optimaal van kan profiteren.

Wat herkennen jullie hierin van de visie van Friedrich Frobel?

Friedrich Fröbel (1782 – 1852) Als belangrijke ontwikkelingselementen bij jonge kinderen lag de nadruk op: Een plezierige leeromgeving, eigen activiteiten van kinderen en lichamelijke beweging. “Een tuin van kinderen voor kinderen, opdat de kleintjes maar mogen groeien als kool”! een geloof in goddelijke eenheid in de natuur en verbondenheid tussen alle levende dingen en daarom was het belangrijk voor kinderen om dicht bij de natuur te zijn in een buitenomgeving. Op den duur ontwikkelde deze tuin tot een plaats voor creatief, fantasierijk spel. Een tuin om te onderzoeken en te ontdekken, een plek voor liedjes, muziek, toneel, feest en kringspelen. Kinderen leerden door ervaringen uit de eerste hand en niet slechts door de ‘uitleg van woorden en ideeën die geen enkel belang dienen’. “Elk kind sterk en stevig, om te genieten van zon, wind en regen. De roos zal er niet naar streven om een lelie te worden, noch zal het viooltje de clematis nabootsen, maar ieder moet op zijn eigen wijze zo mooi mogelijk zijn en een eigen bijdrage leveren aan de wording van de tuin als geheel. De een wil bijvoorbeeld graag in het volle zonlicht groeien, een andere meer in de schaduw”

Wat herkennen jullie hierin van de visie van Helen Tovey?

Helen Tovey Helen Tovey Geeft belang aan voor jonge kinderen van buitenruimten en buitenspel, spel en creativiteit in de eerste levensjaren, over het nemen van risico’s en het aanbieden van ontwikkelingskansen. Natuur biedt kinderen unieke en dagelijks wisselende mogelijkheden om gezonde en kwalitatief goede leer- en leefervaringen op te doen

Foto wordt gemaild

Martinus Jan Langeveld (1905-1989) Opvoeden is in de eerste plaats een kwestie van voorleven en van het creëren van de juiste pedagogische atmosfeer. Het kind moet kunnen opgroeien in een sfeer van veiligheid en vertrouwen, waarin een bepaalde manier van leven als vanzelfsprekend wordt voorgeleefd. Langeveld typeert met nadruk de verhouding tussen opvoeder en kind niet als een relatie van macht en gehoorzaamheid of volgzaamheid, zoals in die tijd gebruikelijk was, maar als een relatie van gezag en vertrouwen. Dit gezag heeft de opvoeder overigens niet vanzelf, dat moet hij verdienen door het vertrouwen van het kind te winnen. Hij moet betrouwbaar blijken en ‘echt’ zijn als het gaat om de levensovertuiging en de levensvisie waar hij voor staat. Opvoeden is in zijn opvatting dan ook in de eerste plaats voorleven, zodat het kind in een sfeer van veiligheid en vertrouwen kan opgroeien. Langeveld gaat ervan uit dat de opvoeding gebaseerd is op de fundamentele hulpeloosheid van het kind, zodat de volwassene verantwoordelijk is voor het jonge kind. Hierdoor staat de relatie tussen kind en opvoeders centraal. De opvoeder heeft de opdracht om het kind verantwoordelijkheid te leren nemen voor zijn handelen. De rol van de opvoeder is die van het plaatsvervangend geweten zolang het kind nog niet zelf in staat is verantwoordelijkheid te dragen voor zijn handelingen. De opvoeder is daarbij het model van een ‘zelfverantwoordelijke persoonlijkheid’, gekenmerkt door eigenschappen als gewetensvol, liefdevol, onbaatzuchtig en oprecht. De verantwoording van het kind aan zijn ouders dient geleidelijk aan van de ouders naar binnen te schuiven, zodat het kind tot ‘zelfverantwoordelijke zelfbepaling’ kan komen. Heel het opvoedend gedrag is erop gericht het kind te helpen een mondige volwassene te worden, zodat deze in staat is tot bekwaam, moreel en betrouwbaar deelnemen aan de samenleving.

Steven Pont (1962-heden) Het echte leereffect van een instructie is kleiner. Ervaring “wint” het voor de ontwikkeling van een kind bijna altijd van de instructie. Kinderen moeten vooral “doen”. Belangrijke ontwikkelingstaken van het jonge kind; exploreren, experimenteren. De belangrijkste twee ontwikkelingstaken van kinderen liggen dan ook vooral in die lijn, namelijk;  Het kind moet in staat worden gebracht de ruimte om zich heen te onderzoeken  Het kind moet in staat worden gesteld binnen die ruimte te experimenteren met nieuw en eigen gedrag. De twee belangrijkste ontwikkelingstaken van het jonge kind hebben dus met fysieke en mentale “ruimte” te maken; er moet voor een kind een rijke omgeving zijn om te kunnen onderzoeken en er moet ruimte voor het kind zijn om te kunnen (of mogen) experimenteren

Kan men nu aangeven welke afbeelding van toepassing is op welke pedagoog?

Wanneer het kind huilt, is het belangrijk dat de verzorger meteen hierop reageert met aangepaste gezichtsexpressie en stemgeluiden, om zo het kind te troosten. Op die manier schept de verzorger duidelijkheid in de chaos en reguleert de emoties van het kind. Wanneer dit consistent gedaan wordt, zal er een veilige hechting tussen de verzorger en kind gevormd worden. Moeilijkere baby’s worden vaak minder snel opgepakt en geknuffeld waardoor het nog moeilijkere baby’s worden en een vicieuze cirkel ontstaat Veel huilen is een aspect van een prikkelbare baby. Deze baby’s huilen ontroostbaar en er niet op reageren zal ertoe leiden dat het enkel versterkt wordt. Deze baby’s zijn snel van slag en hebben moeite met verandering. Hun gedrag is vaak onvoorspelbaar. Zij hebben extra behoefte aan structuur en duidelijkheid, rust en regelmaat en continuïteit in de zorg! Als de signalen van het kind genegeerd worden dan zal het huilen dus toenemen uit frustratie en ongeduld. De baby wordt vervolgens overheerst door de behoefte als deze niet wordt vervuld. Als dit systematisch gebeurd leert de baby dat het geen invloed heeft op zijn omgeving, waardoor zijn zelfvertrouwen afneemt. Kinderen die veel huilen zonder een aanwijsbare reden bezorgen ouders veel onzekerheid omdat ze niet weten wat hun kind nodig heeft en hoe te reageren op het huilen van hun kind. Ouder en kind leren niet op elkaar af te stemmen, waardoor de relatie onvoorspelbaar wordt en de veilige hechting niet ten goede komt. Het is vaak ook moeilijk voor ouders om zich af te stemmen op een kind dat niet voldoet aan de verwachtingen.

Stelling We hebben teveel pedagogen in ons beleid Discussie aan gaan

Wat nemen we mee naar huis? Aan het einde van deze middag is het denk ik leuk om met elkaar even na te gaan wat er van deze middag als bagage mee naar huis gaat. Even horen hoe de middag is ervaren en of er nog tips zijn voor de volgende keer.

Geef de pit in je eigen team! Erg belangrijk!