KINDERSYNDROMEN JOLIEN DEMUYNCK 1 BaTP C

Tijdige diagnostiek en behandeling van de ziekte van Pompe kan irreversibele orgaanschade voorkomen Inleiding Patiënten Aanvullend onderzoek Ziektebeloop Conclusie

Inleiding Ziekte van Pompe (= Glycogeenstapelingsziekte type II) Tekort van het enzym zure alfa-glucosidase  stapeling van glycogeen in met name de skeletspieren en het hart Eerste symptomen (spierzwakte en een hypertrofische cardiomyopathie) ontstaan reeds in de eerste dagen tot maanden na de geboorte. Zonder behandeling overlijden deze kinderen gemiddeld voor het eerste levensjaar aan cardiorespiratoire insufficiëntie.

Patiënten Patiënt A 👧 Patiënt B 👧 Patiënt C 👧 1ste king van iet-consanguïene ouders 4de kind van niet-consanguïene ouders 1ste kind van niet-consanguïene ouders Geboren na een ongecompliceerde zwangerschap 2 jarige leeftijd: adenotonsillectomie en werden trommelvliesbuisjes geplaats bij nasale spraak en recidiverende luchtwegeninfecties. Onverwacht hoog geboorte-gewicht + versnelde ademhaling Leeftijd van 2 maanden: hypotonie en hepatomegalie. Gestart met sondevoeding bij slikklachten. Leeftijd van 5 jaar: verminderd uithoudingsvermogen ene moeite met rennen en traplopen. Zij was ook erg mager. Leeftijd van 9 weken: onverminderde hypertrofische cardiomyopathie en minder goed drinken. Bij lichamelijk onderzoek: Een niet-zieke roze baby. Leeftijd van 4,5 maanden: insufficiëntie bij een infectie met het RS virus, waarna zij werd opgenomen in Intensive care. Bij lichamelijk onderzoek: roze, ernstige dyspnoeïsche zuigeling gezien met steunende ademhaling. Leeftijd van 12 jaar: spierzwakte die ondanks fysiotherapeutische begeleiding niet verbeterden. Lichamelijk onderzoek: alert, opvallend mager, smal gelaat, vlakke mimiek en slappe grondhouding Neurologisch onderzoek: gegeneraliseerde hypotonie met weinig spontane bewegingen maar normale spierrekkingsreflexen. Geen dysmorfiëen. Neurlogisch onderzoek: gegeneraliseerde hypotonie gezien met afwezigheid van spierrekkingsreflexen. De kuiten voelden pasteus aan. Geen dysmorfiëen. Wel kwijlde het meisje met mond open en uitgestoken tong Neurologisch onderzoek: verminderde spierkracht (proximaal). Spierrekkingsreflexen waren sterk verminderd. Gower’s sing. Kon niet van liggende houding naar zittende zonder gebruik van handen. Liep op haar tenen.

Aanvullend onderzoek Grote overeenkomst 3 patiënten Bij patiënt A en B werd een vergroot hart gezien + 2 ernstige mutaties passend bij de ziekte van Pompe Bij patiënt B teveneens sprake van atelectase v/d rechterlongtop + toegenomen longvaattekening. Bij patiënt C werd tijdens een longfunctieonderzoek een geforceerde vitale capaciteit gezien van 75% in zittende houding en 69% in liggende houding. + een ernstige en milde mutatie gevonden, passend bij een minder progressieve vorm van de ziekte van Pompe. Bij patiënt A en C werden duidelijke myopatische afwijkingen gezien met sterke aankleuring van vacuolen met zure fosfatase en periodic acid shiff (PAS)- reagens.

Ziektebeloop Patiënt A Leeftijd van 10 weken gestart met enzymvervangingstherapie Na 8,5 maand behandeling was de cardiomyopathie volledig verdwenen De motorische achterstand werd ingehaald en genormaliseerd Leeftijd van 1 jaar scoort zij qua motorische ontwikkeling op p5 en kan zij zich optrekken tot staan

Ziektebeloop Patiënt B Kort na opname gestart worden met niet-invasieve beademing door middel van een neusmondmasker Niet gestart met behandeling van enzymvervangingstherapie door ernstige hypotonie Ervaring heeft geleerd dat beademingsbehoefte bij baby’s met zeer ernstige spierzwakte van de ademhalingsspieren irreversibel is. Is op leeftijd van 5 maanden gestorven

Ziektebeloop Patiënt C Leeftijd van 13 jaar gestart met enzymvervangingstherapie Na 4,5 jaar behandeling is haar spierkracht toegenomen voor bijna alle spiergroepen Er is geen Gower’s sign meer en ze kan alternerend traplopen zonder gebruik van leuning Wel nog steeds handen nodig om van liggende positie naar zittend te gaan Longfunctie is stabiel gebleven Vanwege spitsvoeten heeft zij een achillespeesverlening gehad

Conclusie Sinds de beschikbaarheid van enzymvervangingstherapie is de prognose van kinderen met de ziekte van Pompe sterk verbeterd. Tijdig start van behandeling is cruciaal ter voorkoming van orgaanschade Snelle diagnostiek door herkenning van klinische symptomen en gericht screenend aanvullend onderzoek is hiervoor essentieel