Beweging...

Als kind hield ik veel van dansen Mijn moeder vond ”Grijp dan alle kansen!” Op zesjarige leeftijd begon ik dan met ballet En had daar haal wat pret Swingen zwieren en draaien nadien naar het publiek zwaaien Oh wat een gevoel van vrijheid! Maar na een anderhalf jaar was het tijd voor afscheid... Het balletgroep sloot spijtig genoeg zijn deuren Niks kon mij toen opfleuren...

Op mijn veertiende verjaardag kwam mijn moeder met een grote glimlach naar me toe “Dina” zei ze, “Ik heb een verassing voor jou, maar die verklap ik pas na de barbeque!” Wat was die verassing, kun je het raden? Nee, geen nieuwe boek, laptop of sieraden Mijn danslessen gingen toen van start! wat een opluchting voor mijn hart Zweven springen en zwaaien sidestep, mumbo en dan weer omdraaien Ik genoot van elk minuut Het was mijn beste verjaardagscadeau, absoluut! Maar na twee jaar besloot ik dat ik genoeg had daarvan en besloot om op zoek te gaan naar iets dat ik beter aankan

Na lang zoeken koos ik voor aerobic Maar het was tussen ons geen goede click Ik vond aerobic moeilijk en vermoeiend Mijn voeten waren na elke les roodgloeiend! Ik besloot daarom om daarmee te stoppen en aerobic te droppen

Muziek...

“Al van het moment dat je geboren werd” zegt mijn moeder steeds “hoorden we aan je stem al reeds,” “dat jij zangtallent gaat hebben en dat je ook snel alle muzieknoten van buiten gaat kennen” En zo was het ook inderdaad Al van kinds af aan is mijn zingen heel accuraat Maar waar ik nu nog van moet bekomen is het feit dat ik nooit muzieklessen heb genomen Ik was met allerlei andere dingen bezig en was daarom niet in het muziekschool aanwezig...

Maar eigenlijk kan dit me niet zo heel hard schelen want ik kan wel een beetje orgel en viool spelen... Wanneer ikzelf zing, of wanneer ik andere mensen hoor zingen Is het me soms moeilijk om mijn gevoelens te bedwingen soms zijn het gevoelens van blijschap soms van verdriet Dit afhankelijk van het gezongen lied...

Beeld...

Toen ik 10 jaar oud was begon ik met tekenles en kende daar veel succes Een landschap, een wijnfles, een trein en een zelfportret een boekenrek, rozenstruik en een bloemenboeket Door het tekenen kreeg ik de mogelijkheid om mijn gevoelens te uiten In plaats van ze allemaal in mezelf op te sluiten... Met de tijd werd mijn creativiteit meer en meer ontwikkeld en werd het tekenen steeds minder ingewikkeld Twee jaar lang ging ik daar elke dinsdag naartoe nooit werd ik daarvan moe

“Dina, je weet dat ik enkel tekenles geef aan meisjes tot 12 jaar Maar na twee jaar kwam de tekenjuf naar mij Ze zei: “Dina, je weet dat ik enkel tekenles geef aan meisjes tot 12 jaar Het is ook voor mij heel zwaar... Maar je gaat de groep moeten verlaten Er zijn echter al een paar nieuwe kandidaten...” Het was voor mij een moeilijk moment maar ik werd er snel aan gewend

Ik overwoog dan voor een workshop fotografie maar koos uiteindelijk voor kalligrafie De lessen waren heel aangenaam ook heel interessant en leerzaam Maar na een paar maanden waren ook deze lessen voorbij daarmee was ik natuurlijk niet heel blij...

Woord...

Nu houd ik het bij een korte verklaring Met woord heb ik immers niet al te veel ervaring Spreken of toneelspelen voor een groot publiek Het plankenkoorts maakt mij bijna ziek... Het zijn dingen die ik echt niet graag doe daarmee sluit ik dan deze verklaring toe...