Een Belgische moeder schreef eens een brief aan haar zoon die bij het leger diende. Beste Peter, Ik schrijf je deze brief om je te laten weten dat ik je schrijf. Als je deze brief ontvangt , hebt ge hem gekregen. Mocht je hem niet ontvangen verwittig mij dan zodat ik hem opnieuw kan versturen.
Ik schrijf nogal traag omdat ik weet dat ge niet snel kunt lezen.
Onlangs heeft je vader ergens gelezen dat de meeste ongevallen op nog geen kilometer van de woning gebeuren en daarom zijn wij verder weg gaan verhuizen. ? Het juiste adres weet ik nog niet daar de vorige mensen het huisnummer hebben meegenomen.
Ik heb deze week een nieuwe jas voor u gekocht en zal hem naar jou toe sturen. Maar nonkel Jef heeft gezegd dat de knopen te zwaar zijn en het dus meer zal kosten om hem op te sturen, daarom heb ik de knopen er af gesneden en ze in de zakken gestoken. Van nonkel Isidoor die verleden jaar overleden is hebben we ook niets meer gehoord.
Het goede nieuws is dat je vader op zijn werk promotie heeft gemaakt. Hij heeft nu 500 mensen onder zich daar hij het gras afrijdt op het kerkhof hier in de buurt.
Je zus Julia, je weet wel die met haar man getrouwd is, is bevallen. We weten echter niet of het een jongen of een meisje is en dus weten we ook niet of je een tante of nonkel zijt geworden. Als het een meisje is zou je zuster haar naar mij noemen, maar ik vind het toch raar om tegen mijn kleinkind "mama" te moeten zeggen.
Vorige week heeft je broer Jules zijn autodeur dichtgeslagen terwijl zijn sleutels nog op het contact zaten en dus is hij met de bus naar huis moeten rijden om zijn reservesleutels te gaan halen om ons uit de auto te kunnen laten.
Nu ga ik sluiten met veel groetjes, je liefhebbende moeder Mocht je Margriet zien, doe haar dan de groeten. Als ge ze niet ziet moet ge niets zeggen. Nu ga ik sluiten met veel groetjes, je liefhebbende moeder p.s. ik wou nog wat geld opsturen maar had de enveloppe al dichtgeplakt.