Donderdag 3 februari was Frieda haar laatste echte werkdag. De onthaalcollega’s hadden het onthaal prachtig versierd en tijdens de ganse namiddag kwamen collega’s, oud-collega’s etc. langs voor een hapje en een drankje.
En tegen zes uur nam ze de laatste telefoon aan…..
’s Avonds hebben we nog lekker Italiaans gegeten met de hele ploeg van de ondersteunende diensten waarbij we Frieda nog eens in de bloemetjes maar vooral ook in de ballonnen Hebben gezet ….
En zoals Frieda ons de volgende dag liet weten was dit een geslaagde laatste werkdag voor haar: Ik zit hier nog wat versuft na te genieten van de gewéldige dag gisteren aan de kleurrijke onthaalbalie... Zo'n toeloop had ik in mijn stoutste dromen niet verwacht, zoveel vriendschap en genegenheid, zo'n fantastisch kopieuze receptie, prachtige geschenken, bloemen, centjes, kaartjes,boekjes, muziek, drank, mooie teksten.... DANK DANK DANK.... Gisteren schoten woorden mij tekort. Ik werd tussen dubbele gevoelens heen en weer geslingerd... en dat is wat 'als ik begin te slingeren'... Den ballon heeft bij mij geslapen... ik kreeg hem gisteren pas na 'wat wringen' in de lift en door de deur van mijn appartement boven. Dank aan alle collega’s die hier aan meegeholpen hebben!