In de buitenwereld en ook bij de joodse bevolking van Israël zelf werd welbewust een vertekend beeld van de situatie geschapen en met alle middelen in stand gehouden. De Joodse schrijver William Zukerman uitte in 1958 zijn ontzetting daarover. 'De verschrikkelijk griezelige macht die de moderne propaganda bezit om de geest en de zienswijze van mensen te beheersen, emoties te hanteren en mensen te verdierlijken, die macht komt voor mijn gevoel nergens duidelijker tot uiting dan in de zionistische propaganda van de laatste tien jaar over de Arabische vluchtelingen... Deze propaganda heeft bekwame mensen met meer dan gemiddeld verstand veranderd in fantasten en dwazen die alles geloofden wat hun verteld werd; zij heeft van vriendelijke en zachtmoedige mannen en vrouwen met een sterk gevoel voor mededogen harde fanatiekelingen gemaakt, ongevoelig voor elk ander leed dan dat van hun eigen volk...'. Lucas Grollenberg, Voor een Israël zonder grenzen, Ambo Bilthoven, 1970, p.92-93

“Daarna verrees de Staat en de Staat had zijn verhaal klaar” " In den beginne waren er de daden en de documenten en de poging om publikatie van de documenten te voorkomen. Van het plan voor de grote verdrijving, het Plan Dalet, bijvoorbeeld. Dit was een voorstel voor de vernietiging van die Arabische dorpen - in het gebied dat was voorbestemd om Israël te worden - waar 'vijandige elementen' woonden. Daarna verrees de Staat en de Staat had zijn verhaal klaar. In dit verhaal mochten geen stiltes zitten...Op het toppunt van de grote verdrijving in de zomer van 1948 zei Ben Goerion meestal niets over wat er met de Arabieren gebeurde. En op momenten waarop hij wel iets zei, loog hij.” Yitzak Laor, vooral bekend om zijn politieke analyse van het zionisme in de Hebreeuwse literatuur (Inez Polak in Trouw van 18 maart 1995 (geciteerd in 'De Brug' p van juni 1995, uitgegeven door Sivmo: Steuncomité Israëlische Vredesgroepen en Mensenrechten Organisaties - Joods Palestijnse Dialoog, Nederland)

Een vertekend beeld in de leerboeken in Vlaanderen Van december 1994 tot oktober 1996 werd er een kritische analyse gemaakt van vele leerboeken Geschiedenis en Aardrijkskunde in het secundair onderwijs in Vlaanderen. Dit gebeurde in een werkgroep waarin universiteitsprofessoren, auteurs van leerboeken, de Vereniging Vlaamse Leerkrachten (VVL), de Vereniging Leraren Aardrijkskunde(VLA), de Verenigingen Leraren Geschiedenis (VLG en VLGM), àllen academici, zetelden. Uit die analyse bleek dat vele leerboeken een vrij geïdealiseerd beeld gaven over Israël, en het beeld van de Palestijnen en de Arabieren eerder negatief was: ze zijn bijna per definitie verdacht, stellen zich vijandig, haatdragend en onverzoenlijk tegen de Westerse wereld op, en hanteren het wapen van het terrorisme. De academici waren geschokt en konden er niet mee akkoord gaan dat vooral de eenzijdige Israëlische versie in de handboeken verscheen. Dit op een moment dat de eindtermen bepaalden dat men de leerlingen kritisch moet leren denken en het dus noodzakelijk was enerzijds de Palestijnse versie óók te belichten en anderzijds alle fouten, mythes en onwaarheden eruit te halen. Omdat deze academici zich bewust waren van de noodlottige gevolgen van deze jarenlange desinformatie, gingen zij over tot het publiceren van de brochure, Kanttekeningen bij de Israëlisch- Palestijnse Kwestie, in januari Ze werd verspreid onder 5000 leerkrachten. De herpublicatie van deze brochure door het kabinet Ontwikkelingssamenwerking werd verhinderd door L.Michel en Verhofstadt onder druk van Israël.

Voorbeeld van fouten in de leerboeken in Vlaanderen Eerste fout: Zij droegen de beslissing over het lot van Palestina over aan de UNO: de overdracht van Groot-Brittannië naar de VN én van de VN naar de joodse en Palestijnse staat was gepland, maar de overdracht is nooit gebeurd omdat de zionisten eenzijdig de onafhankelijkheid uitriepen en de oorlog uitbrak. Tweede fout: Arabische staat, Transjordanië: Transjordanië, het latere Jordanië, is een buurland van Palestina en lag dus niet in het Verdelingsplan Derde fout: een joodse, Israël: de voorziene joodse staat is niet het huidige Israël. Want de joodse staat was 54 % en Israël is 78% van het historische Palestina. Uit een leerboek: De Britten hadden de controle over de gebeurtenissen verloren. Zij droegen de beslissing over het lot van Palestina over aan de UNO. In 1947 besloten de Verenigde naties tot de opsplitsing van het gebied in een Arabische staat, Transjordanië (later Jordanië genoemd), en een joodse, Israël). (Walter Smits, Hugo Van de Voorde, Ingrid Van Ransbeeck, olv Herman Willems en Georges De Corte, Dokumentatiemappen Geschiedenis, De Wereld en Europa 1918-heden Pelckmans 1994, p251)

Sterretjes = Vluchtelingen kampen Vluchtelingen: PCBS 2001 In Libanon: +/ Syrië: +/ Jordanië: +/ Westbank: (UNRWA 2001) Gazastrook: ( UNRWA 2001) +/ vluchtelingen in Israël, nu verenigd in de “40- niet-erkende-dorpen”

Vluchtelingenkamp Eerst in tenten, nadien werden er huisjes gebouwd op de plaats van de tent. Zij wachten nog steeds om te kunnen terugkeren naar hun land, cfr VN-resolutie, Recht op Terugkeer

PLO Palestine Liberation Organisation 1964: Ontstaan van de PLO 1965: oprichting van Al Fatah, Beweging voor de Bevrijding van Palestina 1968: Al Fatah wil een democratische lekenstaat met gelijke rechten voor joden, moslims en christenen. Yasser Arafat neemt de leiding van de PLO over : Nieuwe strijdvorm van de PLO: het internationaal terrorisme. Grootscheepse Israëlische terreuracties, o.m. invasies in Zuid- Libanon.

Juni-oorlog 1967 Sinds juni 1967 bezet Israël de rest van het historische Palestina: Westbank & Gazastrook. Ook de Golanhoogte van Syrië en de Sinaï van Egypte (26 april 1982: Restitutie van de Sinaï aan Egypte) : Veiligheidsraad- resolutie 242: terugtrekking van de Israëlische strijdkrachten uit (de) gebieden die tijdens het jongste conflict zijn bezet. Opnieuw +/ vluchtelingen

Palestijnen in Israël, tweederangsburgers in eigen land Foto: Palestijns dorp in noord Israël (Galilea), waar meer dan 50% van de bevolking Palestijnen zijn Palestijnen in Israël: Israel CBS 2001

Democratie of racisme ? Palestijnen mogen wel stemmen, maar geen Palestijnse partij oprichten Palestijnen mogen geen grond kopen van joden, “die voor eeuwig eigendom is van het joodse volk”. Palestijnen mogen bvb niet gaan wonen in Tiberias, waar alle Palestijnen in 1948 uit verdreven werden. Israëli’s mogen overal gaan wonen, tot in het centrum van de Palestijnse stad Hebron Mythe: “Israël is de énige democratie in het Midden-Oosten” Er is democratie voor joden alléén, zoals vroeger in Zuid- Afrika voor de blanken, alléén.

Palestijnen buiten historisch Palestina De helft van de Palestijnse bevolking is buiten het historische Palestina: +/ Palestijnen: in de omringende Arabische landen, maar ook Europa en Amerika ( PCBS 2001) kaart, Le Monde Diplomatique 1996