Het cultuurstelsel verdwijnt Paragraaf 5 Het cultuurstelsel verdwijnt

Paragraaf 5 Vanaf 1860 wordt het cultuurstelsel langzaam afgeschaft. Eerst alleen voor de producten die geen winst meer maakten (tabak en indigo) Maar later voor alle producten. Reden: Omdat de winst tegenviel

De Suikerwet, ingevoerd in 1870, bepaalde dat zelfstandige fabrikanten zelf gingen zorgen voor de suikerproductie. De staat liet de suiker los. De Suikerwet leidde tot de geleidelijke opheffing van de cultures (akkertjes) en daarmee het einde van het Cultuurstelsel.

Cultuurstelsel werd ook afgeschaft omdat steeds meer Nederlanders tegen de dwangarbeid van de boeren waren.

Ondertussen in NL: Er was een nieuwe grondwet in 1848 gekomen, en vanaf dat moment had de 2e kamer alle macht, en niet meer de koning. In de Tweede Kamer zaten vooral Liberalen.

Liberalen willen vooral veel vrijheid: bv. Vrijheid om te handelen. De overheid moet zich dus niet met de economie bemoeien, zoals in Indonesië. (het cultuurstelsel is juist door de staat opgezet: dus volgens Liberalen is het slecht) 2e reden om het cultuurstelsel af te schaffen: als je het cultuurstelsel afschaft, dan kunnen Nederlandse bedrijven de grond opkopen en er fabrieken bouwen. (goed voor economie) 3e reden: sommige mensen vonden de uitbuiting niet goed.

W.R. Baron van Hoëvell : eerste lid in de Tweede Kamer die het cultuurstelsel wilde afschaffen. Als liberaal wilde hij dat veel Nederlandse bedrijven naar Indonesië zouden gaan.

Belangrijkste wet tegen cultuurstelsel: Agrarische wet Belangrijkste wet tegen cultuurstelsel: Agrarische wet. Europese bedrijven mogen land huren en er grote landbouwbedrijven op bouwen. Uiteindelijk komen op Sumatra veel van deze grote landbouwbedrijven uit Europa.

De inlandse bevolking kreeg de mogelijkheid grond te verhuren aan zelfstandige ondernemers. Door deze nieuwe mogelijkheden vertrokken veel Nederlanders en andere Europeanen naar Indonesië om daar geld te verdienen en weer het land te verlaten als ze rijk waren. Het aantal Europeanen in Indonesië steeg dan ook van 60.000 in 1880 naar 240.000 in 1930.

Op veel plantages vonden ze rubber en palmolie Op veel plantages vonden ze rubber en palmolie. Dat leverde weer veel geld op. Men kon alleen niet voldoende arbeiders vinden. Veel Indonesiërs wilden niet voor de Europeanen werken. Dus kwam er contractarbeid: veel buitenlandse arbeiders die op landbouwbedrijven voor de Nederlanders werkten voor een laag loon. Vooral veel Chinezen

Einde paragraaf 5