Opnieuw Steeds opnieuw ben ik andere aspecten van Van het leven aan het leren. Steeds opnieuw kom ik mezelf in de spiegel, in andere gedaantes tegen. Steeds opnieuw herinner ik me,

wat ik allemaal ben vergeten. Het is goed, en het leven laat me zien dat ik compleet ben, in het onvolledige

Het leven is een spiegel het laat me mezelf zien: door de dingen die ik doe door de dingen die ik voel Door de dingen, die anderen mij teruggeven.

Het leven laat alles zien: Het mooie, het volle, het lichte, het lelijke, het donkere, het verdriet dat we liever niet willen voelen.

We worden boos op het leven, Boos op wat het ons aan heeft gedaan, we zijn vergeten dat het ons niet veroordeelt, de kans biedt om onszelf liefde te geven.

Onvoorwaardelijke, zuivere liefde. Het schijnt ons onaards en onmogelijk toe. Of zijn we bang, om onszelf te zien, in al het mooie, al het lelijke, om onszelf voor al onze onhandigheid, ons niet weten, te vergeven?

Ik ben bang geweest om mezelf te zijn om mezelf te zien. Mijn antwoord is ja. Ik ben bang geweest om mezelf te zijn om mezelf te zien. Om de volledige verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen leven.

Ik heb onbewust ingestemd met de angst, die goed in mij verborgen zat. Het leek zo vanzelfsprekend, alles aan anderen te geven.

Toch kwam er verandering. Grote, diepgaande verandering. Ik wil kiezen, voor het leven, helemaal, met mijn hele hart, ik wil alles ontvangen wat erin zit en daarvoor hoef ik maar één ding te doen:

eerlijk zijn

En dat is het engste En het mooiste dat ik ooit heb gedaan.

Ik hoef me niet meer te verstoppen Ik hoef geen antwoorden te geven op vragen die ik nog niet weet. Ik hoef geen schuld te dragen van dingen die ik niet heb gedaan Ik hoef geen dingen meer te aanvaarden waarvan ik voel dat ze niet bij me passen of me zelfs aantasten in mijn eigenwaarde.

En ik hoef ook niet boos om me heen te wijzen naar anderen, omdat ik zelf nog niet in staat ben ze te begrijpen.

is dat we allemaal mens zijn. We belichamen verschillende Alles wat ons verbindt is dat we allemaal mens zijn. We belichamen verschillende kanten van dezelfde medaille.

En dat zorgt voor spanning, het zorgt voor wrijving. Het brengt ons van alles Dat we liever niet zouden willen.

Het leven geeft ons altijd de keuze.

gereisd, tussen de dimensies, die liggen tussen hemel en aarde. Lang heb ik heen en weer gereisd, tussen de dimensies, die liggen tussen hemel en aarde. Het heeft me veel gekost, het heeft me krachtiger gemaakt, en elke keer opnieuw op mijn eigen vertrouwen gewezen.

Ik heb heen en weer gezweefd tussen alle extremen om uiteindelijk terug te kunnen komen in het midden, genoegen te nemen, met dat wat het leven me op dit moment Te bieden heeft.

We zijn allemaal onderdeel van het totaal. Niemand kan het alleen doen, iedereen draagt bij met zijn eigen verhaal.

Ik heb van alles gecreëerd Waarvan ik niet wist dat ik het deed. Ik probeerde alles zelf te doen Alles zelf te zien En alles zelf op te lossen.

Ik voelde me vaak eenzaam Ik voelde me onbegrepen door de mensen door het leven.

En toch heb ik er zélf voor gekozen. Ik heb ervoor gekozen, deze ervaring zo aan te gaan. Ik ben trots op mezelf om heel veel dingen al er zijn er ook, die ik liever anders had gedaan.

Het enige dat ik zeker weet Is dat ik mijn beste best doe, Oprecht te luisteren Alles wat ik in me heb te geven.

Tijd om de volledige verantwoordelijkheid voor mijn leven te nemen. Het is tijd. Tijd om de volledige verantwoordelijkheid voor mijn leven te nemen. Tijd om voor mezelf te zorgen. Mezelf in alle kwetsbaarheid te zien Met alle fouten die ik maak

Tijd om mezelf voor alles te vergeven Het leven vertelt me: Het is tijd. Tijd om mezelf voor alles te vergeven

Opdat ik met open armen kan ontvangen En mijn eigen plek Helemaal in durf Te nemen! ***