Mamma Beer speelt buiten met haar kleintjes Mamma Beer speelt buiten met haar kleintjes. Alledrie zien ze helemaal wit van de sneeuw. ‘Jullie lijken wel sneeuwberen,’ zegt mamma Beer. ‘Dat zijn we ook,’ zeggen de beertjes. ‘Sneeuwberen!’ ‘O,’ zegt mamma Beer. ‘Maar als jullie sneeuwberen zijn, waar zijn mijn drie kleine beertjes dan gebleven?’

‘Ik weet niet waar we zijn,’ zegt de grootste sneeuwbeer ‘Ik weet niet waar we zijn,’ zegt de grootste sneeuwbeer. ‘Ik heb ons niet gezien,’ zegt de middelste sneeuwbeer. ‘Wij zijn hier niet, mamma,’ zegt de kleinste sneeuwbeer. ‘Als mijn beertjes weg zijn,’ zegt mamma Beer, ‘met wie moet ik dan spelen?’

‘Wij zullen wel met je spelen,’ zeggen de sneeuwberen ‘Wij zullen wel met je spelen,’ zeggen de sneeuwberen. ‘Wat gaan we doen?’ vraagt mamma Beer. ‘We gaan glijden,’ zegt de grootste sneeuwbeer.

Ze glijden de heuvel af: roeoeoetsjjj – boem!

De kleinste sneeuwbeer ligt met haar neus in de sneeuw De kleinste sneeuwbeer ligt met haar neus in de sneeuw. ‘Wat zouden mijn beertjes dat een leuk spelletje vinden,’ zegt mamma Beer. ‘Hebben jullie ze echt nergens gezien?’

‘Ik weet niet waar we zijn,’ zegt de grootste sneeuwbeer. ‘Ik heb ons niet gezien,’ zegt de middelste sneeuwbeer. ‘Wij zijn hier niet, mamma,’ zegt de kleinste sneeuwbeer.

‘Wat zullen we nu gaan doen. vraagt mamma Beer ‘Wat zullen we nu gaan doen? vraagt mamma Beer. ‘Sneeuwballen gooien,’ zegt de middelste sneeuwbeer. ‘Wij met z’n drieën tegen jou!’

poef poef!

De kleinste sneeuwbeer kan niet zo goed gooien De kleinste sneeuwbeer kan niet zo goed gooien. Ze heeft koude pootjes gekregen.

‘Drie tegen één. Jullie spelen niet eerlijk,’ zegt mamma Beer ‘Drie tegen één! Jullie spelen niet eerlijk,’ zegt mamma Beer. ‘Waar zouden mijn beertjes toch gebleven zijn?’ ‘Ik weet niet waar we zijn,’ zegt de grootste sneeuwbeer. ‘Ik heb ons niet gezien,’ zegt de middelste sneeuwbeer. ‘Wij zijn hier niet, mamma,’ zegt de kleinste sneeuwbeer.

‘Jij mag het volgende spelletje kiezen,’ zegt mamma Beer tegen de kleinste sneeuwbeer. ‘Ik wil niet meer spelen,’ zegt de kleinste sneeuwbeer. ‘Ik heb het zo koud! Ik wil naar huis.’

‘Weet je wat mijn beertjes fijn vinden, als ze het koud hebben ‘Weet je wat mijn beertjes fijn vinden, als ze het koud hebben?’ vraagt mamma Beer. ‘Bij het vuur geroosterd brood eten,’ ‘Dat vinden wij ook heerlijk,’ zeggen de sneeuwberen.

Mamma Beer neemt de kleinste sneeuwbeer op haar arm en zo lopen ze naar huis. Daar is het lekker warm.

drup… ‘Er gebeurt iets met ons,’ zegt de grootste sneeuwbeer. drup…drup… ‘Ja, we druppelen,’ zegt de middelste sneeuwbeer. drup…drup…drup… ‘We smelten,’ zegt de kleinste sneeuwbeer.

Daar komt mamma Beer terug met de geroosterde boterhammen Daar komt mamma Beer terug met de geroosterde boterhammen. ‘Kijk nou eens,’ zegt ze verwonderd. Dat lijken mijn eigen beertjes wel!’ ‘Dat zijn we ook!’ roepen de beertjes. ‘Maar daarnet stonden hier toch drie sneeuwberen bij het vuur. Waar zijn die dan gebleven?’

‘Er waren helemaal geen sneeuwberen,’ zegt het grootste beertje ‘Er waren helemaal geen sneeuwberen,’ zegt het grootste beertje. ‘We hebben je voor de gek gehouden,’ zegt het middelste beertje. ‘We waren het zelf, de hele tijd,’ zegt het kleinste beertje. ‘Mooi is dat,’ zegt mamma Beer. ‘Nu heb ik voor die sneeuwberen geroosterd brood gemaakt! ‘Dat eten wij wel op,’ zeggen de beertjes.

En toen gingen ze met z’n vieren lekker bij het vuur hun brood opeten.