gesprekstechnieken Les 5

Thema 8 blz 146/150 Modellen adviesgesprek Motiverende gespreksvoering

Twee gespreksmodellen Gesprekstechnieken Adviesgesprekken kennen grofweg twee varianten: het diagnose-recept model het participatiemodel

Diagnose-receptmodel Het diagnose-recept model is een gesloten gespreksvorm. Je luistert naar je opdrachtgever,  stelt vervolgens de diagnose ('dit is uw probleem') en levert in één moeite het recept om het probleem op te lossen. Met zo'n model boek je alleen succes als je zeker weet dat je alle deskundigheid en kennis in huis hebt en als je gesprekspartner zonder meer bereid is je boodschap te accepteren of daartoe veroordeeld is (denk aan een slecht-nieuws gesprek). Gaat het op één van deze terreinen mis, dan leidt dit model tot afstand, onbegrip en weigering om de boodschap te accepteren.

Participatiemodel In het participatiemodel - de naam zegt het al - trek je samen op met je gesprekspartner. Sterker nog: de inbreng van de gesprekspartner staat centraal en jouw rol bestaat uit stimuleren en structureren. Je geeft richting aan het gesprek en helpt de ander bij het analyseren van zijn vraag of probleem en bij het zoeken naar oplossingen. Uiteraard put je daarbij uit je eigen vakdeskundigheid. In de praktijk blijkt dat dit open gespreksmodel effectief is in adviesgesprekken omdat het recht doet aan de Wet van Maier (E=KxA). Het participatiemodel is ook geschikt voor een functioneringsgesprek, onderdelen van het verkoopgesprek (behoefteanalyse) en van het slecht-nieuws gesprek (bedenken van oplossingen).

Motiverende gespreksvoering Motivatie is afgeleid van het Latijnse werkwoord ‘movere’: ‘in beweging brengen’. Dat is ook precies wat hulpverleners met motiverende gespreksvoering proberen te bereiken: cliënten in beweging brengen om hun levenswijze te veranderen.

Uitgangspunten Het belangrijkste uitgangspunt van motiverende gespreksvoering is dat bereidheid tot verandering niet gezien wordt als een vaststaand kenmerk van een cliënt, maar als een variërend resultaat van interpersoonlijke interactie. Dat wil zeggen dat motivatie om te veranderen wordt beschouwd als iets wat de hulpverlener bij een cliënt uitlokt in plaats van oplegt. Door zijn reactie op de hulpverlener laat een cliënt zien waarom hij aarzelt in de aanpak van zijn problemen. Van de hulpverlener mag verwacht worden dat hij die aarzelingen herkent en richting geeft aan de cliënt om ze te onderzoeken en op te lossen. Het gaat erom dat hulpverlener en cliënt samenwerken, waarbij ieder zijn eigen inbreng heeft.

5 fase 1 ontkennen Geen probleem hebben. 2 overpeinzingen twijfel 3 beslissen Ervaart nadelige gevolgen en staat open voor hulp 4 actie Client komt in actie, zoekt hulp en gedrag verandert 5 handhaving Stop ongezond gedrag, wij houden vinger aan de pols Geef voorbeelden…

gelijkwaardigheid Als professional ben je al snel geneigd om ergens iets van te vinden. Het is lastig om dit niet te hebben. Onbewust (non verbaal is er veel overdacht). Als je goed wilt begeleiden moet je je hier goed van bewust zijn.

Info… https://www.nji.nl/nl/Download-NJi/(311053)-nji-dossierDownloads- Watwerkt_Motiverendegespreksvoering.pdf