10. Profetie en de Schrift

2Genade zij u en vrede, in overvloed, door de kennis van God en van Jezus, onze Heer. 3Zijn goddelijke macht heeft ons alles geschonken wat nodig is voor een vroom leven, door de kennis van hem die ons geroepen heeft… (2 P 1:2,3) Kennis… zelfbeheersing… volharding… vroomheid… liefde ! (2 P 1:5-8)

Stel dat u een geestelijk testament zou schrijven, wat zou daarin de belangrijkste boodschap zijn? Kennis die steriel en nutteloos is… Heb je zelf al dit gevoel gehad? Over welke kennis ging het dan? Kan ook bijbelkennis steriel en nutteloos zijn?

“Toen wij u de glorierijke komst van onze Heer Jezus Christus verkondigden, baseerden wij ons niet op vernuf- tige verzinsels – integendeel, wij hebben met eigen ogen zijn grootheid gezien. 17Want hij ont­ving van God, de Vader, eer en luister, toen de stem van de majesteitelijke luister tegen hem zei: ‘Dit is mijn geliefde Zoon, in hem vind ik vreugde.’ 18Die stem hebben wij zelf uit de hemel horen klinken toen wij met hem op de heilige berg waren.” - 2 Petrus 1:16-18 

Ervaar jij soms situaties waar je moeite hebt met dat ‘glorierijk’..? Niemand van ons heeft Jezus met eigen oren en ogen gehoord of gezien… Hoe moet dat dan? Wat moet / kan onze soliede basis zijn om hem te leren kennen? Het ooggetuigenverslag waar wij over beschikken is al bijna 2000 jaar oud… Moeten wij rekening houden met deze tijdskloof? Indien niet: waarom niet? Indien wel: op welke manier? Jezus’ verheerlijking op de berg lijkt diepe indruk gemaakt te hebben op Petrus. Wat spreekt jou het meeste aan in dat verhaal (Matteüs 17)? Is het Jezus’ glorie? Het feit dat hij ‘Gods geliefde zoon’ wordt genoemd? Voor sommigen is het dat hij bereid is om na die glorievolle momenten weer af te dalen in volle solidariteit met de mensheid in nood… Deel uw gedachten en gevoelens met elkaar. Ervaar jij soms situaties waar je moeite hebt met dat ‘glorierijk’..?

“9Ons vertrouwen in de woorden van de profeten is daardoor alleen maar toegenomen. U doet er goed aan uw aandacht altijd daarop gericht te houden, als op een lamp die in een donkere ruimte schijnt, totdat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw hart.” – 2 Petrus 1:19

Profeet: hij die spreekt in naam van God) NABI’: hij die zich geroepen weet en op zijn beurt roept Ro’é: hij die ziet (visie)

“Het volk dat in duisternis ronddoolt ziet een schitterend licht. Zij die in het donker wo­nen worden door een helder licht beschenen.” “Uw woord is een lamp voor mijn voet, een licht op mijn pad.” Ps 119:105

Vervulde beloften in het verleden als bron van vertrouwen voor de toekomst… Aan welke beloften (in het verleden en/of voor de toekomst) denk jij dan? Petrus beveelt aan om aandacht te hebben voor de boodschap van de profeten… Wat zou dit concreet betekenen voor ons vandaag? Hoe doe je dat? En aandacht waarvoor precies? De aandacht voor de profetische boodschap bracht Petrus en zijn geloofsgenoten ertoe te denken dat Jezus’ komst op til was… Ondertussen zijn we bijna 2000 jaar verder. Wat leiden we hieruit af aangaande een gezonde houding t.a.v. profetieën en de Schrift in het algemeen?

Kennis van de profetieën… Reageer in dit verband eens op de tekening … Aan welk soort licht heb jij de grootste behoefte: licht veraf, licht dichtbij? Of allebei? Praat hierover met elkaar (in respect voor eventuele verschillen- de gevoe- ligheden!).

“Totdat de morgenster opgaat in uw hart…” (v “Totdat de morgenster opgaat in uw hart…” (v. 19) Heeft Petrus het hier over de wederkomst (waarom dan ‘in uw hart’ en niet ‘over deze wereld’?)? Of doelt hij op hoop en vertrouwen die je kunt ver­krijgen? Of nog iets anders? Heb jij zelf ooit al ‘een morgenster voelen opgaan in je hart / je leven? Zo ja: kun je hierover getuigen (hoe of waardoor kwam dat? hoe voelde het? wat beteken­de het voor jou? …

“20Besef daarbij vooral dat geen enkele profetie uit de Schrift een eigenmachtige uitleg toelaat, 21want nooit is een profetie voortgekomen uit menselijk initiatief: mensen die namens God spraken werden daartoe altijd gedreven door de heilige Geest.” – 2 Petrus 1:20,21

“Profeten waren woordvoerders van God…” Verleden tijd… of kan er ook gesteld worden dat profeten woord­voerders ‘zijn’? Zo ja, wie zou dat dan kunnen zijn? Mensen die door de Geest gedreven zijn, niet woorden die werden gedicteerd… Waarom is dit verschil belangrijk? Uitleggen, interpreteren… losmaken… Moet de bijbelse boodschap ‘losgemaakt’ worden? Is uitleg nodig? Waarom wel / niet?

Geen eigenmachtige uitleg… Dus is het niet toegelaten om zelf na te denken over het Woord, op­zoekin­gen te doen, denkpistes uit te werken of na te gaan? Of wel? Kun jullie samen enkele voorzorgs­ maatregelen oplijsten die hierbij dienen in acht genomen te worden? ‘Niet eigenmachtig’ wordt vaak uitgelegd als zouden onze ideeën over de Bijbel altijd volledig in over­een­ stemming moeten zijn met de algemene (soms ook specifieke) lijn van de Kerk (de Generale Conferentie / het sabbatschoolboekje / ‘onze’ uitleg en visie…). Schuilt daar dan geen gevaar in? En wat doen we met het rabbijnse gegeven dat er veel verschillende maar elkaar aanvullende en verrijkende benade­rin- gen zijn van bijbelse teksten en verhalen (aangezien de Hebreeuwse taal sowieso verschillende denkpistes opent!)?