DEEL TWEE Beschrijvende schalen

Presentatie over: "DEEL TWEE Beschrijvende schalen"— Transcript van de presentatie:

1 DEEL TWEE Beschrijvende schalen

2 Beschrijvende schalen
Na de beslissing om bij een bepaalde activiteit in te grijpen, wordt gekeken hoe de patiënt deze activiteit in zijn gewone omgeving uitvoert. Met de beschrijvengde schalen kunnen bij de observatie van de patiënt volgende inlichtingen worden ingewonnen: Stappen die bij de uitvoering van de activiteit moeiljkheden geven. Omvang van de hulp die de patiënt nodig heeft om de activiteit te beëindigen (mate van afhankelijkheid). Eventuele verzwarende factoren (vermoeidheid, stress, afleiding) bij de ondervonden moeilijkheden. Hypothesen betreffende de cognitieve oorzaak (geheugen, aandacht, etc.) van de problemen,  Op basis hiervan een gepaste revalidatie voorstellen

3

4 Methode De persoon in zijn/haar omgeving en/of met zijn/haar eigen materiaal observeren . De persoon filmen (indien mogelijk) Aangeven welke taak moet worden vervuld Wanneer de persoon de taak vervult: - Zo weinig mogelijk ingrijpen, ook wanneer zij bepaalde fouten maakt. - Bij een « fatale » fout (gevaar), ingrijpen van de clinicus - Bij een « niet fatale » fout» (bv. blokkering) trapsgewijs ingrijpen en met de zwakste tussenkomst beginnen. - Vragen stellen die de diagnose kunnen oriënteren (er op voorhand over nadenken)

5 Het filmen van de activitieit is belangrijk
Verhoogt de betrouwbaarheid van de evaluatie. Een gefilmde sequentie kan als basislijn dienen. Een gefilmde sequentie kan als revalidatiesteun dienen (de fouten aan de patiënten tonen wanneer zij moeite hebben deze te erkennen.

6 Evaluatie van de beschrijvingsschaal
Mate van afhankelijkheid 0 : geen probleem (de deelstap wordt autonoom uitgevoerd) 1 : algemeen kencijfer om een fout aan te duiden (gebaar, intonatie, « Neen! », etc.) 2 : bijzonder kencijfer (« U vergeet iets», « U gebruikt te veel product », etc.) 3 : volledige aanduiding (uitleggen of tonen wat de patiënt moet doen, zonder het zelf te doen) 4 : fysieke tussenkomst van de clinicus (in plaats van de patiënt doen)

7 Opmerking bij de evaluatie
Wanneer een deelstap herhaaldelijk wordt uitgevoerd omdat de activiteit dit eist, wordt de deelstap maar één keer geëvalueerd en krijgt hij de hoogste deficitindex. Bijvoorbeeld: medicijnen in de pillendoos steken houdt in dat de verschillende deelstappen voor elke medicijn moeten worden heruitgevoerd. De slechtste scores voor elke deelstap zullen worden genoteerd (omdat deze deelstappen normaliter foutloos zouden moeten worden uitgevoerd).

8 Overzicht

9 Evaluatievoorbeeld

10

11

12

13 Conclusies Een meer ecologische evaluatie van de patiënt omdat hij systematisch in zijn eigen omgeving en/of met zijn eigen materiaal wordt geëvalueerd. Dankzij de identificatie van de deficitdeelstappen kunnen specifieke revalidatiemethodes worden voorgesteld die op de moeilijkheden van patiënt zijn afgestemd. Dankzij de concrete en specifieke overname kan de onafhankelijkheid van de patiënt bij de betreffende activiteit aanzienlijk worden verbeterd.

14 Het filmen van de activiteiten leidt tot een meer nauwkeurige evaluatie en het filmmateriaal is tevens een nuttig revalidatiemiddel. Het instrument is evolutionair omdat nieuwe activiteiten kunnen worden geanalyseerd en de bestaande activiteiten aan de behoeften kunnen worden aangepast. Beperking: het instrument is tijdintensief bij de evaluatie, want het is zeer moeilijk tegelijkertijd te te observeren en te evalueren (→ daarom is het belangrijk de activiteit te filmen).