Feedback (digitaal) Gee van Duin

Presentatie over: "Feedback (digitaal) Gee van Duin"— Transcript van de presentatie:

1 Feedback (digitaal) Gee van Duin
Briefjes met vraagnummers voor nanotoets op tafels, met dobbelsteen nummers bepalen. Voorleesbladzij van feedback voor bij film invaljuf! Gee van Duin

2 Definities ‘Live’ is de situatie waarin je de ander kunt aankijken en aanraken (en ruiken). ‘Digitaal’ is bijv. Whatsappen, webcammen, twitteren, mailen (of een briefje schrijven) - dus al dan niet simultaan. ‘VR’ is VideoReflectie.

3 Feedback geven/ontvangen
Beschrijven Specificeren Ik  ik  jij Snel Complimenteren Actie laten formuleren Gevoel checken ONTVANGEN Luisteren (+ vragen) Ontmaren Sponzen Waarderen  VR verslag Evalueren  VR verslag Doen Waarderen en evalueren gebeuren in VR reflectieverslag

4 TIPS 3. Feedback vragen Wat houdt jóu bezig? (voor/tijdens/na les)
Wat kan de ander voor jou doen? Eenduidige, zorgvuldige vragen. Open vragen. In VR is tips vragen verboden! (je krijgt ze zonodig) TIPS

5 Evalueer deze feedbackvragen (waarom goed/minder?)
Feedbackvragen uit VR Is mijn stem te monotoon? Ben ik vakdidactisch wel verantwoord bezig? Hoe krijg ik ze nou toch stil? Doe ik te jufferig? Vinden de leerlingen het saai? Kom ik niet te schuchter of weifelend over? Wat vind je van het begin van de les wat betreft het stil krijgen van de klas? Vooral qua mijn houding, woord- en stemgebruik. Authentieke voorbeelden. Let op de gesloten vragen die met ja/nee te beantwoorden zijn! Evalueer deze feedbackvragen (waarom goed/minder?)

6 Feedback vragen Terugblik 1, 2
N.B.: ASK is het vragen om feedback, en TELL is de terugblik waar je zelf de regie over voert; Bij nagesprek zouden beide aan bod moeten komen. In VideoReflectie-systeem zitten ze allebei.

7 Geef antwoord op de vraag.
Welke feedback (dus géén tip!) zou je van de kijkers willen hebben bij dit fragment? Ik vind het lastig om les te geven aan 6v omdat ze zo weinig in leeftijd verschillen en ze me wat onzeker maken. Ik heb het gevoel dat ze me niet als leraar zien, maar echt als stagaire of 'invaljuf'. Ik denk dat mijn overkomen als 'invaljuf' voor een deel te wijten is aan mijn non-verbale communicatie. Ik straal denk ik niet echt uit dat ik zeker ben van mijn zaak. Ik zou daarom willen vragen specifiek te kijken naar die non-verbale communicatie. Wat zeg ik daarmee? Welke boodschap straal ik uit en hoe komt dat?

8 Selectie uit gegeven feedback 1
Schoolopleider: Als ik het geluid wegdraai, dan zie ik een docente die zich nog onwennig voelt op die plek voor de klas (hoe moet ik nu staan?), ze kruipt weg in haar schouders en achter de tafel. Ze leunt ook op de tafel, buigt naar voren, en lacht af en toe vriendelijk naar de klas (ik vind jullie wel leuk, ik hoop jullie mij ook?). Dit beeld is minder sterk als ik het geluid er bij hoor. Vergelijk zelf nog eens fragment 1 met 3 en 4, waarin je ook zo nu en dan 'los' staat, zowel achter de tafel als in de klas. Ook sta je soms helemaal rechtop. Merk je hoe anders dat over komt? Een leuk boekje met allerlei tips over hoe je kunt staan, wat je met je handen kunt doen enzovoort, is: Lichaamstaal, Praktijkboek voor de leraar, van Victor van Geel.

9 Selectie uit gegeven feedback 2
Medestudent Hee meisje, allereerst dit: je bent écht ouder dan deze leerlingen en zo zullen zij dat ook ervaren. Ik weet nog dat er bij ons op school studenten langskwamen toen ik in 5V zat. Wat een ouwe lullen! Echt. En toen ik ging studeren in Leiden kwam ik als nog net geen 18-jarige terecht in een studentenhuis waar ik naar eiegn zeggen verreweg de jongste was: de rest was echt al 23 of ouder! Met andere woorden: geen reden om je zorgen te maken, hooguit om je grijze haren. Echt: je bent oud! Door te vertellen over je ervaring met examentrainingen benarduk je dat (onbewust?) ook nog eens. You've been there, done that. Je hebt bovendien een stukje over jezelf verteld. Een klein persoonlijk verhaaltje. Dat doet het altijd goed. En dat maakt dat leerlingen je aardig vinden. Een vrije vertaling van je verhaal over de examentraining is bovendien: ik ben een wonderjuf met veel ervaring. Ik heb anderen al door hun examen gesleept en ga dta met jullie gewoon weer doen. :o) Goed, non-verbale communicatie... ik zie dat je veel van de tijd dat ik in beeld bent met je handen op de lessenaar steunt. Je schouders zijn daardoor opgetrokken. In het begin wiebel je een beetje heen en weer. Je leunt veel voorover, over de lessenaar heen richting de klas. Aan het einde van het fragment laat je de lessenaar vaker los. Je hebt een stapeltje papier in je handen dat je op tafel tikt, je gebaart veel en... je lacht heel veel! Wat je daarmee zegt, zal voor iedere ontvanger verschillen. Ik kan je alleen mijn interpretatie geven. Die gaat twee kanten op. Enerzijds kan je zien dat je nerveus bent: vooral dat heen en weer wiebelen in het begin verraad dat waarschijnlijk ook aan je leerlingen. Iets wat je leerlingen minder op zal vallen, maar wat ik wel zie, is het vasthouden van je lessenaar en je opgetrokken schouders. Het vasthouden van je lessenaar kan komen doordat je onbewust steun/houvast zoekt. Het geeft je iets om handen en biedt een beetje zekerheid. Je opgetrokken schouders geven je een gesloten houding. Het volgende komt misschien wat bot over, maar ik weet niet hoe ik het anders moet uitdrukken: je lijkt door je opgetrokken houding in je schulp te kruipen. Maar, zoals ik al zei, er zijn twee kanten aan het verhaal. Enerzijds zie ik je onzekerheid, anderzijds kan ik zien dat je echt graag wilt. En je leerlingen hebben dat (gezien hun reactie bij de SPD) ook gezien! Je lacht veel. Duidelijk verhaal wat dat betekent: je zoekt aansluiting en lijkt die ook te vinden. En je leunt veel naar voren, richting de klas. Hiermee maak je jou interesse in hun kenbaar. Samengevat: geen reden om je onzeker te voelen. 1. Je bent ouder en zal ook zo worden gezien. 2. Je onzekerheid wordt vermoedelijk maar gedeeltelijk herkend. 3. Je hebt de klas voor je gewonnen met een persoonlijk verhaal en een lach. Leerlingen mogen je! Als je toch iets wilt doen aan je non-verbale communicatie, kan ik je twee eenvoudige tipsgeven: 1. Hou een pen, een krijtje, een blaadje or God knows what vast ipv je lessenaar. Dat valt wat minder op, maar geeft je toch een houding. Een houding zonder opgetrokken schouders. 2. Kom achter je lessenaar vandaan en ga in de klas staan, tussen de leerlingen. Of ga voor in de klas op een tafeltje zitten.

10 Uit het reflectieverslag 1
Bij het lichaamstaal-fragment was de feedback vooral een bevestiging van mijn eigen gevoel. Maar het voegde ook wat toe: het ‘leunen’ op de tafel kwam als sterkste ‘kritiek’ punt uit de feedback, waardoor mijn non-verbale communicatie onzekerder over komt. Ik weet dat ik ook vaak frutsel met mijn handen maar kennelijk zou ‘rechtop staan’ mijn 1e prioriteit moeten zijn bij het werken aan non-verbale communicatie.

11 Uit het reflectieverslag 2
Het meest waardevolle van de feedback was denk ik het gevoel niet alleen te staan met problemen: haast alle problemen en situaties werden herkend door andere studenten. Andere feedback-gevers vonden wat ze zagen een stuk minder ‘erg’ dan ik dat zelf oorspronkelijk vond. Daarvan het ik geleerd dat ik wat minder bang hoef te zijn om fouten te maken.