Ut verhoal van ut Tilburgse Roojkapke
Heel, heel lang geleeje was er un mèske dè ze Roojkapke noemde. Op unne kwoaje dag moest Roojkapke van dur moeder noar Opa, die in ut wandelbos wôonde, om hem kuukskes te goan brengen die ze vergeten was te hoale op de mert. Affijn, Roojkapke ging op weg en had er goed de schurft in dè ze noar dieje n’ouwe mees moes want ze lag net noar Goeie tije, slechte tije te kèèke. Dettie toch nondeju de klere krèègt mee zun kuukskes, zee ze.
Mar goed, midden in ut wandelbos oangekome zie ze ineens recht veur dur neus unne wolluf stoan. Ze dôcht irst nog, heb ik naa un djointje te veul gerokt, mar nèè, ut was unne echte wolluf mee alles dur op en dur oan. Eej, woar goade gij noar toe zee de wolluf, en kitste Roojkapke meepesant dur bakkes vol. Eej is un afkorting van ezel zee Roojkapke en woar ik noar toe goa, goa oe ginne flikker oan. Nondeju dôcht de wolluf dè is nàà de jeugd van tegeswoordig mee durre Tilburgse bek.
Intusse kuierde Roojkapke flink deur want ze had nog veul meer te doen. De wolluf zette de achtervolging in want hij was nie van plan z’n èège zo deur zo’n duske te loate naaije. En dieje grote bek van Roojkapke stond hem hillemoal nie oan. Plotsklaps zag ie un endje verder op, un hil klèèn onverkloarbaar bewoont armetierig hùùske stoan. Woachtus efkes, dôchtie bij zun èège, doar wôont tog dieje boswachter zelf volgens mèn en dè pokkejong is zun klèèn- dochter. Ik snap nie dè dè jong hem kuukskes moet brengen want dè is toch zelf unne koekebakker. Alle stukskes van d’n puuzel vielen ineens op zun plek.
Mee grof geweld ging de wolluf ut hùùske binne en frat opa van Roojkapke binnen un mum van tèèd hillemaal op, hij trok zun èège kleren oan en dook als unne wous opa’s nest in. Nondeju dôcht ie, ik zie er ùùt als unne schooier en wè meurt dieje ouwe zeg nog veul erger dan zot Joke, 25 jaar geleeje. Wè dieje wolluf natuurlijk nog nie wies was dè Roojkapke ondertussen oan de proat was geroakt mee unne Hassan. Hassan had un Shoarma zoak aan d’n Besterd en kocht van Opa altijd Beuling en Balkenbrij die opa nog altijd zelf moakte mee un echt dermke erom. Opa deej wel meer dingen die nie deugde. Ze noemde hem ok wellus Piet dun dief. De wolluf lag mar te woachte en te woachte tot ur iemand kwam, hij kreeg ur ut schèèt van. Mar dè mog toch nie gebeuren want dan kreeg dees verhoal un verkeerd ènt.
Noar un half uurke wierter dan tog eindeluk oan de kiet geklopt…. Trek moar aan het touwke dan goa de deur vaneigus wel open zee dieje wolluf. En wè denkte doar binnen kwaam. Joawel, unne vent van de KA-PEE-EN. Die vent van de KPN had un afsproak met dieje ouwe omdètie trammelant had mee zun internet verbinding. Nondeju wè ziedde gij d’r ùùt zeet tie. Wè hedde gij toch grôote ôoge. Jè dè komt omdèk zôo van oe lillek bakkes schrik, nàà goed, zee dieje wolluf. En die grôote oren, woar hedde gij die van zee de KPNner. Jè moete us lùisteren, zee dieje wolluf dè goa oe ginne godverdomme oan. En ge hèt ôok zon roare kleur zee de KPNner. Ja zee de wolluf dè komt omdat ik wè ziek zè. Kom over un paar doagen mar terug, kutJanus.
Nouw, dieje wolluf kneeptum natuurlijk als unne ouwen dief dè begrèpte wel. Mar affijn meej dè dieje KPNner weg wou goan kwàam Roojkapke mee Hassan net d’n dam op lôope. Och godnondeju dôcht dieje wolluf, nou hedde ut gesodemieter in de gloaze. Roojkapke zag natuurlijk meteen dèttur stront oan de knikker was en ze begon toch te kwèkke dè ut nie mooi mir was. Wesser amoal goande zee de KPNner. Dieje pokkezak van unne wolluf heej ons opa opgefrete kwèkte Roojkapke. Witte wè, zee Hassan. Ik snij zunne pens wel open. Ik ben heel goed in snije want dè doek elleke dag ôk in mijn Shoarma tent. De KPNner stond er bij te kèke of ie vanaf de Haajkese kerk op zunne bek gezeke was.
Affijn ze sloege dieje wolluf mee unne asbak op zunne bek en toen ie van z’n èège afviel sneeen ze zunne pens hillemoal open en joawel, Opa sprong noar buiten levend en wel. Noarderhand hebben ze dieje wolluf vol gedouwt mee stèene uit de tuin van Opa ennum zô d’n vijver ingeflikkert. Roojkapke werd uitgehuwelukt aon Hassan en Opa kreeg een relatie mee d’n KPNner. Hij heej nôot mir probleme met z’n verbinding gehad. Wè is nàa ut meroal van dees verhaal. Vergit nôot kuukskes op de mert te halen en heb nôot vooroordelen tegen KPNners en Hassan. En last but nôot het liest. Loat nôot klèène jong allenig het Wandelbos in goan.
Dees verhoal wer u oangebooien dur: D’n Kruikezèèker HOUDOE EN BEDANKT WAR