Meten = weten? Aandachtspunten bij (kinder)rechtenindicatoren 4 april 2014 – Wouter Vandenhole
1 Bij wijze van inleiding 1. Niet-meten = niet (zeker) weten 2. Meten ≠ weten ≠ begrijpen ≠ beleid voeren/keuzes maken = opstap naar meer/anders weten
2 Recht op gezondheid Art. 24 VRK: hoogst mogelijke gezondheidsstandaard: -Dimensies: beschikbaarheid, toegankelijkheid, aanvaardbaarheid, kwaliteit (AC nr. 15, 2013) -Inhoud: o.a. preventie Art. 11 HESH: bescherming van de gezondheid: toegang; bewustmaking; preventie (* roken, alcohol, drugs) ECSR, Conclusies België 2013, januari 2014
3 (Meer) weten Vb. gezondheidsindicatoren: evolutie cannabisgebruik/alcoholgebruik in middelbaar onderwijs laatste 10 jaar? Blijft stabiel Neemt toe Neemt af => Werkt beleid? Nood aan bijkomend beleid? Voor specifieke groep?
4 Maken indicatoren: concept-driven Recht inhoud dimensies Indicatoren eigenheid (~welzijnsindicatoren) types: structuur, proces, uitkomst Data ‘objectief’ en subjectief meetniveau: macro - micro
5 Wat maakt indicatoren tot rechtenindicatoren? ~ wat willen we weten? -Inhoud -Dimensies -Beleidsmatig: (minimale verplichting of maximaal te bereiken) – vooruitgang, effectiviteit? Kinderrechten: leeftijdscategorieën = afgebakend normatief kader
6 Hoe gebruiken? Kwaliteit – analytische beperkingen: eenzijdig kwantitatief –stem jongeren Geen verklaring – geen aanbeveling/suggestie Risico’s: -Maatschappelijk debat vervangen door technische gegevens: macht bij wie technische kennis heeft -Tokenisme: middel wordt doel - verenging -‘Prijs’: Verschuiving aandacht en middelen = instrument
7 Meer lezen?