Vorige week McLuhan stelt media functioneren als Extensions of the Body: het is volgens de wetten van de media dat wij een werkelijkheid onder ogen krijgen. Deleuze denkt niet zozeer vanuit de mens maar ziet wel systemen, collectieve assemblages waar volgens wij handelen.

Vorige week McLuhan: metamyths: we kunnen een werkelijkheid en alle taaluitingen pas begrijpen op het moment dat wij de communicatieprincipes en haar technologische structuur achterhalen. Deleuze: speech acts bestaan uit order-words, bevatten geen informatie en zijn niet bedoeld om te communiceren maar appeleren aan een herinnering die wordt gedeteritorialiseerd. Lichamelijke modificaties en niet-lichamelijke transformaties zijn noodzakelijk in elkaar verpakt.

Wat is Mediavergelijking dan? McLuhan: een historisch onderzoek naar de wijze waarop dominante media de structuur van een manier van leven neerleggen. Deleuze: sociaal-cultureel onderzoek naar de wijze waarop collectieve assemblages de wijzen van spreken en handelen met zich meebrengen waarvolgens ons leven plaatsvindt.

Massumi volgt Deleuze (en McLuhan) “Rethink body, subjectivity and social change in terms of movement, affect, force and violence – before code, text, and signification.” (p.66) Op naar het ‘hart’ van representatie: the problem of the actor.

The Bleed: Ronald Raegan, the communicative president mlKxTY Waarom had het Amerikaanse volk zoveel vertrouwen in zo’n imaginary figure? Is de macht van Amerika nog steeds gebaseerd op economische en militaire suprematie of is het een simulacrum (Baudrillard) geworden? “Governing today means giving acceptable signs of credibility.”

The Bleed: between role and character Paul Patton: The Bleed wordt van oudsher gezien als een gevaar; vervloeiing van zijn en schijn Politici als acteurs: Reagan schoolvoorbeeld Massumi: “Reaganism is the regime of the visibility of seeming being.” Massumi presenteert nieuwe versie van: ‘the problem of the actor’

The Problem of the Actor bij Plato Plato: kunst is afbeelding van een afbeelding. Republiek is zoeken naar ideale staat. ‘For fear of infection in real life’: no mad or bad character. Waarom? Good men have no practice in such representations. Ideale acteur: Odysseus

The Problem of the Actor bij Nietzsche Nietzsche (volgens Patton): Patton: N encourages human capacity to play roles, to invent oneself with style and generally to celebrate “falseness with a good conscience”. (in Zarathustra: er zijn te weinig goede acteurs) Maar maakt zich ook zorgen dat acteren uit een ondergeschiktheid voortkomt. The problem of the actor is dat het geen creatieve artiest is; hij appeleert aan sentimenten. Innerlijke verlangen op te gaan in schijn: het lagere volk, die als slaaf aan hun omgeving ontsnappen. Tenslotte: vrouwen. Moeten zij niet voor en boven alles toneelspelers zijn?

Conclusie: Problem of the Actor is een politiek Plato: goed voorbeeld doet goed volgen, dat komt ten goede aan de Republiek. (Ethiek) Nietzsche: vooral de verdrukten spelen een rol. (Sociaal) Massumi: Reagan’s levensverhaal vertelt ons dat acteren een andere manier van waarnemen met zich mee (Ervaring) *Philip Seymour Hoffman

“There you are – just plain old everyday you” Wat gebeurt er bij het herkennen van jezelf? Reagan erkent de tweedeling (ik-ik op het scherm) draait niet om realiteit versus verschijning. Wat speelt er in de herkenning: Tweedeling is dubbele realiteit van de verschijning, is performatief in plaats van epistemologisch. Je ziet delen van jezelf niet vanuit ‘de ander’ maar als serie aan bekende poses=mirror-vision. Mirror-vision is een narratief, zoals we zo vaak ‘rollen’ om ons heen ‘herkennen’ (moeder – kind, student – arbeider) aan de hand waarvan je interpreteerd. (denk Merleau-Ponty)

“There you are – just plain old everyday you” Reagan is not content with that. Hij gaat naar de screening room. Grote schok voor Reagan komt omdat hij nu ineens de moviegoer is, het andere deel van zichzelf wordt. Maar omdat hij volgens movement-vision ziet, wordt hij onherkenbaar voor zichzelf. 1.Mirror-vision is relatief, is subject versus object. (I see you standing when walking) 2.Movement-vision is absoluut, los van subject of object. (I (other than) sees me (now you) standing (from the side, from-behind), walking (from-the-side, from behind), and so on. Elementair is beweging. Kings Row: de real movement bevat de virtual observer. Van de intersubjectieve wereld naar pure transformatie. ‘It is relationality in itself, freed from its terms.’ (p. 51) (vgl. Merleau-Ponty)

What happened? Reagan invents a technology of the event that is also a technology of the self [het acteren] and a technologizing of the self [het creeren van een Body without an Image]. (55) BwI onttrekt zich aan intersubjectieve wereld, maar draait om een ander waarnemen. Goede acteur is dus: Ruimtelijkheid is proprioception: registreert condities van beweging die de huid leest als kwaliteiten: “Movement-vision is sight turned proprioceptive” Cellulair geheugen is viscerality: registreert prikkelingen, intensiteiten, die door de vijf (exteroceptieve) zintuigen worden waargenomen nog voordat het brein dat doet. Proprioceptie en visceraliteit zijn het medium mesoperceptie: het punt waar de vijf zintuigen samen tot vlees worden. Ofwel; sensation. Onttrekt zich aan de logica van beeld en geluid waar intersubjectieve logica volgens werkt.

Fulcrum of the event: the order-word… ACTION! ‘Where’s the rest of me?’ geen informatie, geen communicatie, maar existentiele kreet. Niet alleen benoemen lichamelijke modificaties, maar ook gespleten zelf. “The rig, the order-word, the question- response, induction, possession, ventriloquism, the development of an emotionally charged ideal of unity and the quest to reach that ideal – all of these are technologies for making seeming being.” (p.64)

‘Reaganism is the regime of the visibility of seeming being’ “Reagan could not recognize himself in the rushes of King’s Row. In the screening room, he misrecognized himself as his new ideal. He looked back into the mirror, even as he was marked forever by movement- vision. He saw himself as other without other that is the body without an image” (p.65) Problem of the actor is dat met Reagan acteren politiek bedrijven werd.