A l s w i j d i t w e e r z i e n ; d a n k u n n e n w i j z i n g e n : zang Stafke Fabri
‘t is wer veurbij, die vuile winter
‘t is eindelijk gedaan meh al dad ùste ‘k ad van diê winter mijnen buik al vol We kwame buite zjust mor als we mùste en dan nog meh een trui men oêge kol.
En alleman dad is kurieus, doe’ druppeltshes in zijne neus, want aenders blefde loêpe meh et snot.
En pillekes vör ‘t reumatiek pakt iederiên ofda niks is en kattevet vör a’ge wintervoeten ed
‘t is weer vörbij diê vuile winter da rotweer ùng al laenk m’n voeten uit Ik docht da’ der gin enden on zou kome Want al da sneeuwe en da’ vrieze da trekt ùp gin fluit.
De rijke mensen die kunne gon skieë Die trekken un van al diê sniê niks aan.
Mor ik ad na iên sniêvlaag al blau knieë ‘k was meh mijne velo durnen draad gegaan
En s’morgens ga’ de wekkerbel ‘t is dan zù dùnker als ‘n hel dan blijf ik gere liggen in m’n bed En dan nog mor is rondgedraaid mor niks te dùng, ge mùt deruit ‘k eb in da smerig weer m’n kas al ùpgefret.
‘t is weer vörbij diê vuile winter da rotweer ùng al laenk m’n voeten uit Ik docht da’ der gin enden on zou kome Want al da sneeuwe en da’ vrieze da trekt ùp gin fluit.
Nou kriebelt in m’n bloed toch al de lente de zomer is in ‘t zicht zei Armand Ping
da wörd dan wer den tijd dad al de vente nor wefkes in bikini kunne zing
Gedaan meh lakes van flanel en otto’s vol meh anti-gel lang onderbrùkke drage da’s gedaan De stoof wörd al wa toe gezet de waermwaterblaas die vliegt uit bed et ijs zal s’nachts niet miêr ùp onze piespot staan.
‘t is weer vörbij diê vuile winter da rotweer ùng al laenk m’n voeten uit Ik docht da’ der gin enden on zou kome Want al da sneeuwe en da’ vrieze da trekt ùp gin fluit.